Oblivion

... Η συνάντησή μας ήταν εντελώς τυχαία. Όπως τυχαία συνάντησα κι εκείνον πριν πάρα πολύ καιρό. Θα μπορούσαμε να μην είχαμε συναντηθεί. Δεν έγινε έτσι όμως, έγινε αλλιώς. Και αυτή η σημερινή τυχαία συνάντηση με αυτή την εικόνα, τον έφερε ξανά στο μυαλό μου, γιατί για πολύ καιρό, τότε, κάπως έτσι τον σκεφτόμουν. Και χάρηκα που τα γεγονότα με διέψευσαν και μπορώ να τον θυμάμαι ξανά έτσι.

Βάζω μουσική στο στερεοφωνικό -δεν μου αρέσει να ακούω μουσική από τον υπολογιστή- και διώχνω την κούραση της ημέρας με ένα ζεστό αρωματικό καφέ και ένα στριφτό τσιγάρο, έτσι όπως μου τα έστριβε κι εκείνος με χαρτάκι από γλυκόριζα. Περνάω μπροστά από τη σπάθα που μου χάρισε για να κάτσω στον καναπέ. Στέκεται εκεί σιωπηλή και περήφανη. Δικιά μου. Την κοιτάζω έτσι όπως την έχω καλογυαλίσει να αστράφτει λαμπερή στο ημίφως του αμπαζούρ και χαμογελάω καθώς ανακατεύω τον γλυκόπιοτο καφέ με το άρωμα της γλυκόριζας στο στόμα μου. Το παρελθόν είναι τρυφερό και αγαπημένο επιτέλους.

Keine Party

M.: Ξύπνα!

Dr.: Άει στο διάολο μωρή Κυριακάτικο!
Μ.: Ξύπνα σου λέω!!!!
Dr.: Τι θες γαμώ το φελέκι μου πρωί-πρωί;
M.: Έχω έμπνευση και θέλω να ανεβάσουμε soundtrack.
Dr.: Κι εγώ τι φταίω;
M.: Έλα τελείωνε που θα μου πουλήσεις και πνεύμα τώρα!
Dr.: Σου έχω πει ότι κάποτε θα σε σκοτώσω;
M.: Πολλάκις αλλά χέστηκα.
Dr.: Δεν με παίρνεις στα σοβαρά και θα τσακωθούμε.
M.: Ξαναχέστηκα. Έλα, τώρα να ανεβάσεις το soundtrack να πάρουν τα παιδιά μια ιδέα για το τι θα γίνει στο πάρτυ που θα κάνουμε...
Dr.: Τι, θα κάνουμε και πάρτυ;
M.: Εν καιρώ. Προς το παρόν δεν θα τους πούμε τίποτα ακόμα. Άσε να τους κάνουμε έκπληξη...
Dr.: Έχεις σαλτάρει τελείως το ξέρεις;
M.: Έτσι ήμουν από πάντα αλλά δεν το είχες καταλάβει. Τελείωνε γιατί πολύ τον κλάψαμε κι αυτόν τον πεθαμένο...

Πολεμόχαροι αναγνώστες, σας παραδίδουμε ελαφρολαϊκό ντάπα ντούπα ως πρώτο soundtrack του Ιατρείου μας, με την ελπίδα ότι θα σας κάνουμε να ξεκουνήσετε τα όμορφα κωλαράκια σας από την καρέκλα του υπολογιστή. Κοτόψειρες κοντεύετε να βγάλετε και πολύ στεναχωριόμαστε. Κοπανηθείτε ελαφρώς προς το παρόν και τα ξαναλέμε σύντομα...
Αντί για φιλιά, σας στέλνουμε Ιατρικές συνταγές για ηρεμιστικά και βουρδουλιές.

Σημείωση A (by Mistress Hyde): Λείαν συντόμως θα διαθέσουμε και το soundtrack για downloading αλλά πρώτα πρέπει να μας κάνετε μερικές σεξουαλικές χάρες.
Σημείωση Βού (by Dr Beli): Αφήστε στην άκρη τις sukkubικές ορέξεις της Hyde προς το παρόν κι απολαύστε το άκουσμα!

Download Here

ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΤΟΥ 2009

Λοιπόν φέτος λέω να μην γράψω ακόμα ποιοί δίσκοι ήταν οι καλύτεροί μου για το 2009. Ούτε ποιές ταινίες ή βιβλία. Λέω να γράψω για τα καλύτερα κείμενα που έχω διαβάσει σε blog.

Όχι δεν έχω σκοπό να σας γλύψω. Θα συνεχίσω να βρίζω και να σας κράζω ασύστολα. Δεν μπορώ όμως, να αγνοήσω τα μικρά "μαργαριτάρια" που με έκαναν να γελάσω με την καρδιά μου ή να δακρύσω, τη χρονιά που μας πέρασε. Διαβάζοντας κάποια blog σκέφτηκα πως όλοι μας, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο κρύβουμε ένα μικρό συγγραφέα μέσα μας. Τρόμου, φαντασίας, παρωδίας, θεατρικό, δεν έχει σημασία. Σημασία έχει ότι διατηρούμε ηλεκτρονικά ημερολόγια τα οποία κοινοποιούμε σε ανθρώπους που δεν έχουμε δει ποτέ τη φάτσα τους και που πιθανά δεν θα τη δούμε ποτέ. Αναρωτιέμαι τι είδους σχέση μπορεί να είναι αυτή... Θα δείξει μάλλον... Το video με το τραγουδάκι, είναι χαρισμένο σε όλα τα παιδιά που έγραψαν και με άγγιξαν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Προσέξτε τους στίχους παρακαλώ. Να ξέρετε πως άνθρωποι που αγάπησα και εκτίμησα πάρα πολύ με πρόδωσαν χωρίς να υπάρχει καν το δέλεαρ των 30 αργυρίων. Εσείς με τα κείμενά σας, δεν το έχετε κάνει ποτέ ως τώρα. Τουλάχιστον έτσι νομίζω. Σας ευχαριστώ.

(Μαλάκα λες να έχω αρχίσει να γίνομαι δακρύβρεχτη;)

Τα καλύτερα που διαβάσαμε το 2009

με παντελώς τυχαία order of appearance :

mermyblue

Luthien

Πασχαλίνα

elf

rosie

Aseton

Vany

True Prince

Ποδηλάτρης

Εύα

Nηρηίδα

Ιοκάστη

Sir Spy

Mrs Naf-Μπαφ!

Spy΄ce Daughter

Dreamy Cloud

Coffeemug

Διομήδης

Re-Union

(...) και σα να μην έφταναν όλα τα υπόλοιπα, αποφάσισαν και κάτι συμμαθητές με τους οποίους βρεθήκαμε στο facebook (μα τι μεγάλη μαλακία που είναι αυτό το facebook ρε παιδιά!), να κάνουμε λέει reunion μετά από 20 χρόνια! Πλάκα μου κάνεις; Πως να το κάνω το reunion που δεν προλαβαίνω να πάω να κάνω ένα μάζεμα στη μάπα, να κάνω κοιλιακούς και να φτιάξω το μαλλί; Πως θα με δουν έτσι μετά από 20 χρόνια; Δύο μέρες μετά την Πρωτοχρονιά, λυσσάξανε να μαζευτούμε όλα τα ραμολιά να θυμηθούμε τα χάλια μας τα τωρινά και τα τότε...

Με τα πολλά, αποφάσισα να πάω. Είναι αυτή η γαμιόλα η μανία μου να πέφτω πάντα ηρωικά. Και μπαίνω που λες μέσα στο μαγαζί και βλέπω τις ίδιες φάτσες που θυμόμουν, με λίγα κιλά παραπάνω, λίγο μαλλί λιγότερο και καμιά γραβάτα, εκεί που παλιά φώναζε δυνατά τη διαφορετικότητά της η σκισμένη μπλούζα κολεγίου. Ο τότε μέντοράς μου στη μουσική, έχει γίνει κάτι σαν πυρηνικός φυσικός -είπαμε τρανό μυαλό ο τύπος- και ο φίλος μου ο Βασίλης που παραλίγο να φασωθούμε στην πενταήμερη, έχει γίνει καλλιτέχνης και μάλιστα πολύ καλός. Και παραμένει επαναστάτης. Κι εκεί που προσπαθούσα να αποφασίσω εάν έχουμε αλλάξει ή αν στην πραγματικότητα έχουμε παραμείνει οι ίδιοι, ήρθε και ο τότε μεγάλος και πρώτος ανεκπλήρωτος έρωτας της ζωής μου. Σεισμός δεν έγινε. Όμως μετά από τόσα χρόνια και ενώ πίναμε το ποτάκι μας ήρεμα και λέγαμε τα νέα μας γύρισε και μου είπε : "Εσύ ήσουν πάντα διαφορετική. Έπαιζες σε δική σου κατηγορία. Δεν έμοιαζες με κανένα μέσα στο σχολείο. Ούτε με τις κοπέλες ούτε με τα αγόρια. Ξεχώριζες".

Καλά βρε χριστιανέ μου, έπρεπε να περιμένω 20 χρόνια για να το ακούσω αυτό; Αυτό σκέφτηκα, αλλά δεν του το είπα. Θυμήθηκα πρόσφατα γεγονότα που έχουν λάβει χώρα στη ζωή μου και του χαμογέλασα. Γιατί μετά από 20 χρόνια, κατάλαβα τελικά, πως μπορεί να ήταν ανεκπλήρωτος, αλλά είχε μεγάλο σεβασμό και πίστη σε μένα. Έτσι, απλώς του χαμογέλασα, και μετά όταν με γύρισε στο σπίτι με τη μηχανή, όπως τον παλιό καλό καιρό, σκέφτηκα πως έκανα πολύ καλά που πήγα στο reunion, παρόλο που έπρεπε να καταπνίξω το συναίσθημα του ότι έχουμε γίνει οι περισσότεροι βολεμένα πιόνια του συστήματος που τότε μισούσαμε τόσο. Σα να μου φάνηκε όμως, πως όλοι αυτοί οι οικεία ξένοι άνθρωποι, είναι πολύ ιδιαίτερα και ιδιόρυθμα πιόνια. Κάτι είναι και αυτό.

ΕΚΘΕΣΗ ΙΔΕΩΝ : ΠΩΣ ΠΕΡΑΣΑ ΤΑ ΧΡΙ(ΦΤΟΥ)ΓΕΝΝΑ

Επ τι γίνεται εδώ; Μάζωξη έχουμε; Κοίτα να δεις! Κι εγώ που νόμιζα ότι θα βαριόσασταν τις μαλακίες μου... Εδώ είμαι ακόμα για όσους ανησύχησαν.

Διομήδη, πίστεψέ με έφτασα στην πόρτα της φυλακής και νομίζω ότι δεν την έχω γλιτώσει ακόμα, αλλά περιμένω να φανείς κύριος και να μου φέρνεις τσιγάρα όταν με το καλό θα μπω.
Εκεί που λέτε, όπου έχω ξενερώσει με την πάρτη μου τελείως, με τον κόσμο, τους φίλους και όλη την ανθρωπότητα και δεν έχω κέφια να γράψω στο νέο blog παρά τις φιοριτούρες και το swing που καραγουστάρω, σκάνε μύτη μερικές μούρες στο τσαρδί και σου φτιάχνουν τη μέρα... Βλέπε για παράδειγμα Spy, Vany, Εύα, Διομήδης, Loth, Luthien, Coffeemug -όλη η αλητοπαρέα δηλαδή- και λες ρε πούστη μου, μου έλειψαν τα παιδιά. Σου φτιάχνουν τη μέρα μαλάκα μου, αυτοί οι ξένοι, που δεν τους έχεις δει ούτε ζωγραφιστούς στη ζωή σου. Ναι! Είδαμε και αυτούς που ξέρεις χρόνια και τους εμπιστεύεσαι πόσο καλά μπορούν να σου φτιάξουν τη μέρα... Γάμησέ τα! Όχι! Λάθος έκφραση... Μην τα γαμήσεις καλύτερα. Φασκέλωσέ τα!

Ως γνωστόν μου τη σπάνε τα Χρι(φτού)γεννα. Όπως λέει και ο Ρόμπινς "Πριν από 2000 χρόνια μια παρθένα γέννησε ένα παιδί και η ανθρωπότητα ακόμα να το ξεπεράσει..." Εκτός από αυτό, εγώ κάθε χρόνο βρίσκω όλο και πιο δύσκολο να ξεπεράσω όλο αυτό το λαμπιόνι. Μαλάκα μου, τι είναι αυτό το χάλι; Κάθε χρόνο γκρινιάζω για το ίδιο πράγμα αλλά βελτίωση δεν βλέπω. Και γιατί να δω δηλαδή; Είναι δυνατόν να έχει κοτσάρει ο γείτονας 40 μέτρα λαμπάκια στη βεράντα εμβαδού 2 τετραγωνικών και να μην βάλουμε κι εμείς άλλα τόσα;
Αίσχος! Τρούμπα η Αθήνα φέτος από το πολύ λαμπιόνι για να μην πω και χειρότερα... Άντε παιδιά καιρός να ξεστολίζουμε σιγά-σιγά ναι;

Βρέθηκαν και τρεις βασιλόπιτες στο τραπέζι μου. Πως έγινε αυτό το κουλό, δεν ενθυμούμαι. Πάντως τώρα έχω ένα σωρό βασιλόπιτες και δεν ξέρω τι να τις κάνω. Ευτυχώς έρχονται κάτι περιστέρια στο μπαλκόνι και τα βλέπω να ντερλικώνουν μια χαρά.

Τι άλλο;

Α ναι!

Το ρακόμελο κάνει κακό μεθύσι. Το επόμενο πρωί. Γιατί σε γενικές γραμμές, την ώρα που το πίνεις, μια χαρά στρώνει ο λαιμός και κάνει καλό και στο κρύωμα.

Δέντρο δεν είχε ούτε και φέτος και όποιον από δω μέσα δω να στολίζει αληθινό πεθαμένο δέντρο στο σπίτι του, θα τον αρχίσω στα χαστούκια να εξηγούμαστε.

Κατά τα λοιπά, βαρέθηκα να βλέπω τον Dr. Beli, αποφάσισα πως τη νέα χρονιά δεν θα ξαναμιλήσω σε κάποιους ανθρώπους ποτέ μα ποτέ στη ζωή μου, που να γαμηθεί το σύμπαν ακόμα και παρά φύσιν και βρήκα ένα πολύ ωραίο RPG να παίξω. Επίσης έχασα το CD του Sinatra και με έπιασε υστερία την ημέρα των Χριστουγέννων. Τελικά συμβιβάστηκα με τον Bowie. Έκανα 4 μέρες να συνεφέρω την κουζίνα μετά το μαγείρεμα με τον Βαγγέλη, τον Ανδρέα και την Ελευθερία, πήρα στον εαυτό μου δώρο ένα cd των Clan Of Xymox, έμαθα στον Αλέξανδρο να βράζει μακαρόνια και έκανα μια πολύ ωραία ψησταριά στη βεράντα μου, καίγοντας την αγαπημένη μου μαύρη παπλωματωθήκη και κάτι σεντόνια. Άει στο διάολο και μ'άρεσε αυτή η παπλωματωθήκη!

Μέχρι το Πάσχα ελπίζω να μας αφήσουν ήσυχους αν και βλέπω και μια Καθαρά Δευτέρα να διαφαίνεται στον ορίζοντα γαμώ την πουτάνα μου...

P.S. Κύριε Spy πόσο κοστίζει να μας φτιάξετε ένα blog της προκοπής δηλαδή; Παρακαλούμε στείλτε μας μια προσφορά.

pic

Mistress : Καλωσορίσατε στο νέο μας μέγαρο. Αφήσαμε τα ΜΠΙΝΕΛΙΚΩΜΑΤΑ με πόνο καρδιάς...

Doctor : Σιγά κοπελιά το δράμα, με το μαλακό...

Mistress : Σκάσε ζώον, μιλάω! Τι έλεγα; Α ναι! Με πόνο καρδιάς αφήσαμε τα ΜΠΙΝΕΛΙΚΩΜΑΤΑ και δεν ήταν καθόλου εύκολη απόφαση...

Doctor : Ναι σφιχτήκαμε πολύ είναι αλήθεια...

Mistress : ΘΑ ΣΚΑΣΕΙΣ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ; Λοιπόν... ναι... Ήταν αναγκαίο να γίνει το blog πιο πριβέ.. Άμα μπορούσαμε να το αποφύγουμε, θα το κάναμε πιστέψτε μας.

Doctor : Ναι ξέρουμε ότι σας τη σπάμε εντελώς που θα χρειάζεται να συνδέεστε με λογαριασμούς και κωδικούς για να διαβάσετε τις μαλακίες μας...

Mistress : ... αλλά επειδή δεν γινόταν αλλιώς, εκλιπαρούμε την κατανόησή σας...

Doctor : Ναι καλά, χεστήκανε, άνθρωπος δεν θα πατάει εδώ μέσα...

Mistress : Δεν ξέρω αν χεστήκανε, πάντως τα ακούσαμε ωραία στα mail που μας στείλανε. Βρίζανε ωραία. Εκπαιδεύτηκαν ρε συ!

Doctor : Μωρή μαλάκω, γουστάρεις να σε λέει ο ntetzevou παπάρα;

Mistress : Εσένα είπε παπάρα! Εμένα μου κάνει το “παροιμιωδώς απαράδεκτοι και ελεεινοί” του Spy. Ήταν πολύ σικάτο.

Doctor : Πάρτα να μην στα χρωστάω!

Mistress : Ε και τι σκατά θες να κάνω τώρα δηλαδή;

Doctor : Τώρα τίποτα! Συνέχα!

Mistress : Τι έλεγα πάλι; (Χριστέ μου αυτός ο άνθρωπος και οι κάφροι γκόμενοι θα με πεθάνουν!)

Α ναι! Όσοι από εσάς έχετε ακόμα την υπομονή, την αν(τ)οχή και το κουράγιο να γουστάρετε να διαβάσετε τις μαλακίες μας -όπως πολύ κομψά και εύστοχα το έθεσε ο Doctor- άραξτε στους νέους καναπέδες μας, πάρτε και κανένα αλκοολούχο και απολαύστε το. Τα ξηροκάρπια απαγορεύονται δια ροπάλου!

Doctor : Ναι, ξέρουμε πως αντί να τα τρώτε, θα μας τα πετάτε και θα γεμίσουμε καρούμπαλα!

Mistress : Επίσης, απαγορεύοναι απαξάπαντες εθνικιστές και φασιστόμουτρα εδώ μέσα. Αν είστε τέτοιος, μην κάνετε τον κόπο να μας ζητήσετε άδεια για να συνδεθείτε με το blog...

Doctor : … γιατί δεν θα σας τη δώσουμε που να χτυπιέστε κάτω!

Mistress : Κατά τα λοιπά, μπορείτε να εκφράζετε ελεύθερα τη γνώμη σας -όσο σας παίρνει- και...

Doctor : … να γελάτε ασυστόλως και χωρίς αιδώ με τα άνοστα αστεία μας.

Mistress : Στόχος μας είναι να περνάμε εμείς καλά.

Doctor : Τώρα άμα θέλετε να περάσετε κι εσείς καλά...

Mistress : Ε ακόμα καλύτερα...!

Doctor : H Mistress δεν ονομάστηκε τυχαία, Hyde, πήρε την άσχημη πλευρά μια κι αυτή είναι το καθίκι εδώ μέσα...

Mistress : Και ο Doctor δεν είναι τυχαία ο Jekkyl. Αυτός πήρε την καλή πλευρά μια και διατελεί κοινωνικό έργο και μόνο με την παρουσία του...

Doctor : Ευχαριστούμε που μας επισκεφτήκατε...

Mistress : Ναι, γλύψε τους και τα παπούτσια τώρα...

Doctor : Σκάσε ζώον, θα φύγουν όλοι!

Mistress : Εσύ να δούμε πότε θα φύγεις να ησυχάσω...

Doctor : Καλή Χρονιά σε όλους... (σε γράφω όπως είδες)

Mistress : … και εις άλλα με υγεία.... (χέστηκα!)