Θαρρώ πως ο τραγουδοποιός, όταν έγραφε αυτούς τους στίχους, είχε στο μυαλό του να ξεγυμνώνεσαι μπροστά στον άλλο, να του τα λες όλα, επειδή θα σε καταλάβει. Ακόμα και τις πιο σκοτεινές σου σκέψεις, ξέροντας ότι αυτός θα στις διασκεδάσει. Να απλώνεις τον εαυτό σου μπροστά του, επειδή θα σε δεχτεί για αυτό που είσαι και δεν θα πάψεις να τον μαγεύεις και να μαγεύεσαι. Να βγάζεις το μέσα, έξω σου, χωρίς να νιώθεις ντροπή ή ενοχές για τίποτα. Να μένεις εντελώς γυμνός μπροστά του, χωρίς να σε κρίνει, χωρίς να περιμένει περισσότερα, χωρίς να έχει συγκεκριμένες νόρμες συμπεριφοράς στο μυαλό του. Να μένεις τόσο ξεγυμνωμένος ώστε τις περισσότερες φορές, να είναι μέσα στο κεφάλι σου και να καταλαβαίνει μόνο από την αύρα σου, από τον τρόπο που ανασαίνεις αν είσαι καλά ή όχι...
Δεν είχα ζήσει ποτέ κάτι τέτοιο για αυτό και δεν είχα εκτιμήσει τόσο πολύ τους στίχους. Επειδή όμως τώρα το ζω, κόλλησα σήμερα και το ακούω συνέχεια. Και νιώθω ευγνώμων...
Κοιτούσα τις στατιστικές του blog και οι άνθρωποι που το επισκέπτονται πιο συχνά, είναι από τις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Ρωσία. Πολύ το χάρηκα. Όχι για τους Αμερικανούς, αλλά για τους Ρώσους. Και επειδή δεν μπαίνουν μερικοί από αυτούς που έμπαιναν στο παλιό blog. Σα να έπιασε το κατσαριδοκτόνο...
Εκτός από το ντάπα-ντούπα που προτείνω παρακάτω, προτείνω επίσης, να κάνετε μια βόλτα Σάββατο πρωί -που θα είναι ανοικτό και το βιβλιοπωλείο- στον Εκδοτικό Οίκο Άγκυρα στη Σόλωνος. Εκτός από πολύ καλές προσφορές στα βιβλία θα μπορέσετε να απολαύσετε και καφέ ή γλυκά του κουταλιού στο ανακαινισμένο νεοκλασσικό που στεγάζεται ο οίκος. Εμείς πήγαμε και περάσαμε πολύ ωραία με τον καλό μου. Ήταν ένας όμορφος πίνακας.
Οι υπόλοιποι μακριά αν και εξασκούμαι στο να αναγνωρίζω το δικαίωμά τους να υπάρχουν...
Τη βρήκα μια ηλιόλουστη Κυριακή μέσα σε κάποιο γοητευτικά σκονισμένο παλαιοβιβλιοπωλείο στο Μοναστηράκι, να ποζάρει με θράσος στο εξώφυλλο του βιβλίου, χωρίς να νοιάζεται για τη γύμνια της, ανάμεσα σε πορνοπεριοδικά, περιοδικά αυτοκινήτου και δερματόδετα, παμπάλαια γαλλικά βιβλία. Η προκλητικότητα στο βλέμμα της, δεν δήλωνε τίποτα περισσότερο από την αποδοχή ενός επιβεβλημένου ρόλου, με μια παγερή αξιοπρέπεια.
Η Δεσποινίς Βικτωρίν, στο Παρίσι του 19ου αιώνα, εποχή των μεγάλων ιμπρεσιονιστών ζωγράφων, έχει μια και μοναδική φιλοδοξία για να μπορέσει να ζήσει μια άνετη ζωή : να γίνει η ερωμένη ενός πλούσιου παντρεμένου μεγαλοαστού. Θα γνωριστεί με τον ανερχόμενο ζωγράφο Εντουάρ Μανέ και θα γίνει το πιο αγαπημένο του μοντέλο, πράγμα που της ανοίγει τις πόρτες για τα ανώτερα κοινωνικά και πολιτικά στρώματα.
Σ'ένα Παρίσι που κοχλάζει συναρπαστικά από τη θέρμη των τεχνών αλλά και των κοινωνικο-πολιτικών αλλαγών, διακοσμημένο από ακριβό ταφτά, κρινολίνα και δαντέλα, μεθυσμένο από αψέντι και γλυκόπιοτη σαμπάνια, μέσα σε γραφικά, κομψά καφέ, ξετυλίγεται η ζωή της Δεσποινίς Βικτωρίν, του Μανέ, του Μποντλέρ αλλά και ολόκληρου του πολιτικού συστήματος ενός δημιουργικού αιώνα, διόλου αθώου...
Όλοι για τα αποτελέσματα των εκλογών μιλάνε! Ξαφνικά και αντί αυτό να γίνει προεκλογικά, ένας καταιγισμός από mail, σχόλια, ερασιτεχνικές συζητήσεις, καταστροφολογίες, με έχει κατακλύσει τόσο ασφυκτικά, που νομίζω ότι δεν μπορώ να ανασάνω. Και με κάνει να βαριέμαι αφόρητα. Είναι τόσο δύσκολο να σκεφτεί κάποιος το αυτονόητο; Το προφανές;
Βαρέθηκε ο κόσμος τα τσιφλίκια, τον δήθεν εσωτερικό τσαμπουκά των λαοπλάνων, δημαγωγών που κυβερνούσαν τόσα χρόνια τη χώρα. Βαρέθηκε ο κόσμος να βλέπει φουσκωμένες κοιλιές και προγούλια με τη λεζάντα "ΜΑΖΙ ΤΑ ΦΑΓΑΜΕ" να αναβοσβήνει σαν πινακίδα νέον του Las Vegas. Βαρέθηκε ο Έλληνας να βλέπει αυτό το γόνιμο χωραφάκι που λέγεται Ελλάδα, να στερεύει, να ξεπουλιέται, να γίνεται επαρχία των Καπαδόκων, που ευελπιστούν να αρπάξουν ένα κομμάτι από τον ήλιο μας, τη γαλάζια μας θάλασσα και τη αξιοπρέπειά μας. Βαρέθηκε ο Έλληνας να είναι επαίτης, να παρακαλάει χωρίς ίχνος υπερηφάνειας, σακάτης, για την ελεημοσύνη των δυνατών και των αυτόνομων.
Είναι τόσο απλό, αλλά δεν εννοεί να το καταλάβει κανένας από όλους αυτούς τους Φαρισαίους, που ντύνουν την αγανάκτηση του κόσμου με τα ταφταδένια ενδύματα των πολιτικών αναλύσεων, απειλώντας έμμεσα με μια γελοία καταστροφολογία, για το ποιό θα είναι το μέλλον μας χωρίς την επαιτεία...
Στο Μεσαίωνα η επαιτεία ήταν επάγγελμα. Ακρωτηρίαζαν τον επαγγελματία επαίτη από πολύ μικρή ηλικία για να προκαλεί τον οίκτο με την αναπηρία του και τον εκπαίδευαν έτσι ώστε να εκτελεί το επάγγελμά του με επιτυχία, έξω από εκκλησίες, πανηγύρια και γιορτές.
Κάπως έτσι μας ακρωτηρίασαν όλα αυτά τα χρόνια -και κυρίως τον τελευταίο καιρό- για να γίνουμε επιτυχημένοι επαίτες. Δούλοι, υποταγμένοι σε ένα άλλο λαό που δεν είναι η πρώτη φορά που ρημάζει τον τόπο μας.
Δεν πιστεύω ότι ο Έλληνας είναι φασίστας. Πιστεύω πως απλώς βαρέθηκε να του στερούν την ελευθερία του οι ανά τους αιώνες επίδοξοι "μνηστήρες", "σωτήρες", φιλέσπλαχνοι γείτονες...
Εννοείται πως κάποιος που με ξέρει πολύ καλά, ή που τέλος πάντων ενδιαφέρεται για το τι με ενδιαφέρει, θα με πήγαινε να δω την ταινία αμέσως μόλις βγήκε! Την έχω δει καιρό αλλά δεν είχα και τόσο χρόνο να γράψω για αυτό. Και επίσης, εννοείται πως θα την έβρισκα αριστουργηματική μια και άκουσα εξαιρετικά αγγλικά (μιλάμε για προφορά, όχι αστεία), πολύ απαγγελία με ρήμες, είδα μαγευτικά κουστούμια και σκηνικά τα οποία με έκαναν να λατρέψω την ατμόσφαιρα και να χωθώ τόσο πολύ μέσα στην ιστορία, που με δυσκολία είναι η αλήθεια κατάφερα να βγω. Μερικές σκηνές, ήταν τόσο λεπτεπίλεπτες που καταράστηκα για άλλη μια φορά την τύχη μου να έχω γεννηθεί σε τούτη εδώ την τάχα μοντέρνα εποχή, που θυμίζει πλέον περισσότερο μεσαίωνα στην κακή του έκδοση... Συγκινήθηκα τόσο πολύ όταν άκουσα την ατάκα : "You are the soul of the age" και δάκρυσα. Και σκέφτηκα μετά, πως η τέχνη είναι ένα ισχυρό μέσο, ικανό να καταστρέψει κυβερνήσεις, να διαμορφώσει απόψεις, στάσεις και να προκαλέσει ακόμα και μια επανάσταση...
Που είναι οι Έλληνες καλλιτέχνες αλήθεια, αυτήν εδώ την περίοδο;
Η γκόμενα στο video είναι εντελώς άκυρη, μαζί με το καλσόν που είναι άκυρο κι αυτό -γιατί θέλει ο κόσμος να με ξενερώνει έτσι με τετριμμένες, κλισέ παραστάσεις; ούτε μια φούσκα της προκοπής με την τσιχλόφουσκα δεν μπορεί να κάνει- αλλά το μαγαζί που είναι γυρισμένο, πολύ γνωστό κι έχουμε περάσει καλά (καλάμια) εκεί μέσα επειδή πολύ σοφά έχουν φτιάξει το κλουβί για τις τρελές... Όλοι για τα σίδερα, ειδικά όταν μαζευόταν η "φυλή", αλλά μην το κάνουμε και θέμα τώρα...
Και το τραγουδάκι είναι πολύ γνωστό όπως και οι Cyanna πλέον που τους έκανε αστέρια η Vodafone (έχω γράψει άλλη ανάρτηση για αυτό). Τούτη εδώ τη διασκευή την άκουσαν τα αυτάκια μου το 2005 από ένα demo που μου έδωσαν σε ένα πάρτυ που είχε γίνει στο ιστορικό Χοροστάσιον. (Πριν κλέισει και ξανα ανοίξει... Κακό πράγμα η καλή μνήμη...) Επειδή μου άρεσε το demo, πήγαμε και σε μια συναυλία με τον Χ. (δεν είχα προσέξει τότε πως μοιάζει ελαφρώς με τον τραγουδιστή, αλλά θα μου πεις πολλά πράγματα δεν είχα προσέξει εκείνο τον καιρό...), την οποία συναυλία ποτέ δεν καταφέραμε να δούμε τελικά.
Βασικά αυτό που μου αρέσει στους Cyanna είναι που δεν τραγουδάνε με βλαχοαμερικάνικη προφορά. Δεν ξέρω που πήγε φροντιστήριο αγγλικών ο συμπαθέστατος τραγουδιστής, σίγουρα όμως δεν έχει μάθει αγγλικά μέσω Linguaphone και αυτό είναι πολύ ευχάριστο για τα εκλεπτυσμένα αυτάκια μου. Επίσης μου αρέσει που δεν βλέπω πουθενά Mac στο σκηνικό γιατί είμαι παραδοσιακός τύπος και έχω το κακό ελάττωμα να μου αρέσουν ακόμα τα μουσικά όργανα.
Είκοσι χρόνια παρά κάτι από την έκδοση του πρωτότυπου :
οι Cyanna παίζουν εμφανώς πιο δυναμικά ή μου φαίνεται;
Να μην ξεχάσουν να πουν μόνο στον κ. Δημήτρη Συλβέστρο να προσέχει λίγο περισσότερο τα video. Ασπρόμαυρο γύρισμα ρε παιδιά! Α Σ Π Ρ Ο Μ Α Υ Ρ Ο! Η ιδέα με τις πάνινες κούκλες και την σιτεμένη μαντάμ στο μπαρ μου έκανε ένα κλικ αλλά θα μπορούσε να είναι ακόμα καλύτερα γυρισμένη... Ήταν ωραίο το πλάνο με τα μάτια της κυρίας...
Η γράφουσα σιτεμένη μαντάμ πάντως, σε πείσμα όλων αυτών των ετών που μεσολάβησαν, είναι σε άριστη κατάσταση υπό την φροντίδα, δίμετρου, ξανθού γαλανομάτη. Νομίζω ότι μετά από τόσους μήνες, μπορώ να σας το ανακοινώσω...
P.S. :
POST IT κολλημένο στο ψυγείο : ΒΓΑΛΤΕ ΚΙ ΑΛΛΟ ΔΙΣΚΟ.
Όποιος νιώθει έστω και λίγο από PC RPG, δεν μπορεί παρά να έχει λατρέψει τη σειρά The Elder Scrolls. Κατά τη γνώμη μου, όποιος δεν μπορεί να εκτιμήσει τον πλούτο αυτών των τόσο καλοσχεδιασμένων από την Bethesda παιχνιδιών, δεν πρέπει να ονομάζει τον εαυτό του gamer. Με αυτούς που έχασαν ολόκληρες ώρες από τη ζωή τους με το WOW της Blizzard, εγώ γελάω. Δεν νομίζω ότι μπορεί να φτάσει σε καμία περίπτωση τη φαντασία, τα γραφικά, την ατμόσφαιρα και το optimization της σειράς The Elder Scrolls.
Το Skyrim κυκλοφόρησε στις 11.11.11 και ήταν κατά την άποψη μου πάλι, το παιχνίδι της χρονιάς. Έχοντας ξεκινήσει με το Morrowind και λιώνοντας το Oblivion, περίμενα πως ίσως το Skyrim δεν θα μου προσφέρει κάτι νέο. Είχα δει βέβαια τα trailers του παιχνιδιού αλλά κακά τα ψέματα, ένα trailer μπορεί πολλές φορές να είναι φοβερά παραπλανητικό. Ε, σε αυτή την περίπτωση πάντως, το Skyrim είναι αυτό που έδειχναν τα trailers και ακόμα καλύτερο! Το στήσιμο των chars γίνεται τόσο αρμονικά που πραγματικά μένω έκθαμβη με την εκπληκτική δουλειά της Bethesda. Είναι τόσο ισορροπημένο και καλοστημένο, με εξαιρετικά γραφικά, φιλικό interface και καλοδουλεμένο σενάριο. Για το soundtrack δεν μπορώ να πω τίποτα. Είναι απλώς ένα αριστούργημα που ακολούθησε τα βήματα του Morrowind, που θα μπορούσα να χαρακτηρίσω χωρίς καμία επιείκεια, ως επικό. Δεν έχω απογοητευτεί ποτέ από την Bethesda και είναι ίσως μια από τις ελάχιστες εταιρίες που μπορεί να με εξαναγκάσει να παίξω χρησιμοποιώντας WASD. (Αυτό από μόνο του είναι πολύ μεγάλη επιτυχία). Δεν νομίζω ότι θέλω να βγω από κει μέσα. Μου αρέσει πολύ περισσότερο από δω. Μέσα στον κόσμο του Skyrim, ακόμα και η φτώχεια και η ανέχεια, έχουν αξιοπρέπεια...
Την Πρωτοχρονιά το παρόν ιατρείο έκλεισε τα 2 του χρόνια! Έχοντας την ιδιότητα της Mistress και με τη δύναμη που μου δίνει το---
ΩΠΑ ΚΑΛΗ ΜΟΥ! Για πάρτο ξανά...από την καλή αυτή τη φορά...
Ντριιιιιιν! Ντριιιιιν! Ντριιιιιιν! (Δεν προλαβαίνω να δω στην αναγνώριση ποιος είναι, μάλλον το σήκωσαν από το πάνω σπίτι. Βλέπω μήνυμα στο msn "Σήκωσέ το, για σένα είναι")
Δρ.: Ναι, ποιος είναι; Μ.: Ο τελευταίος άνθρωπος που θα ακούσεις σήμερα! Δρ.: Τι έπαθες πάλι μωρή; Μ.: Άσε τα "μωρή" και βρες ένα καλό λόγο για τον οποίο το soundtrack παραμένει το ίδιο, γιατί δεν το έχεις αλλάξει και γιατί δεν έχουμε βάλει ακόμα επετειακό κείμενο; Λέγε! Δρ.: (Ας πάω με τα νερά της. Μάλλον έχει ψοφήσει και δεν της το έχουν πει) Μ.: ΑΚΟΥΩ ΤΙ ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ ΠΑΛΙΟΜΑΛΑΚΑ! Δρ.: (Μπα που να πιαστεί το κωλόμαλλό σου στην πόρτα του ασανσέρ, σκατολάμια!) Κι εγώ πού θες να το θυμάμαι; Μ.: Και τι σκατά σε έχω γραμματειακή υποστήριξη, ρε παπάρα; Για τα ωραία σου μάτια; Υποτίθεται ότι εσύ τα θυμάσαι αυτά κι ενημερώνεις τη Διεύθυνση, δηλαδή εμένα! Δρ.: Ωραία, σκάσε και πες μου τι θες να κάνουμε. Μ.: (Γκουχ, γκουχ, ξεροβήχει με αυτό το σοβαρό ύφος 40 Καρδιναλλίων) Δρ.: (Στο λαιμό να σου κάτσει!) Μ.: Για μουσική θα βάλουμε μερικά από τα τραγούδια που μου έφερες. Δρ.: Εμ...ναι, Houston, we've got a problem. M.: Τι έγινε τώρα; Δρ.: Εμ...τις συλλογές τις έκανες cut/paste και δεν τις έχω εγώ πλέον. Μ.: Χμμμ.... (Σαν να μη μου αρέσει αυτό το "Χμμμ....) Μ.: Θα σου γράψω τη λίστα και εσύ θα κόψεις τον κώλο σου να τα βρεις ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝΣΤΟΝ ΚΟΨΩ ΕΓΩ ΦΕΤΕΣ! Δρ.: Γιες μι γουόντερφουλ μάνταμ... (Ξεκινάει και γράφει τη λίστα στο msn. Στο μεταξύ ταΐζω τα γιδοπρόβατά μου στο Farmville...Έχει περάσει ένα 10λεπτο και λέω να κοιτάξω τι έχει γράψει. ΜΟΝΟ 4 ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ) Δρ.: Ακόμα στο 4ο είσαι; Μ.: ΣΚΑΣΕ! Να ακούω και τι θα βάλω, γιατί σε έχω ικανό να πας να μου ανεβάσεις καμιά Lady Gaga και να γίνουμε ρεζίλι των σκυλιών! Δρ.: Δε μου αρέσει η Lady Gaga....Να μου έλεγες για Madonna, να πάρω θέση... Μ.: Λοιπόν, πάρε τη λίστα. Κανόνισε κακομοίρη μου να βάλεις τα σωστά τραγούδια και τους σωστούς τίτλους για να μη σε αρχίσω στις γρήγορες! Κοτζάμ επετειακό είναι αυτό, δεν είναι σαν τα μούτρα σου. Δρ.: Γιες μι γουόντερφουλ μάνταμ... (Τι έχουν τα μούτρα μου δηλαδή;) Μ.: Άντε, ξεκίνα γιατί νυχτώσαμε. Δρ.: Να ρωτήσω κάτι; -ΤΟΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΤ!
Δρ.: Που να σε κλείσουν σε θάλαμο αερίων, παλιομισοριξιά!
Για πάρτε μάτι την playlist
TUBERCULOSIS 13 2nd Anniversary Edition
01 CULTURE KULTUR - No Surrender 02 CYBER TEC PROJECT - Let Your Body Die (Original) 03 DANCE OR DIE - Dance Or Die 04 E NOMINE - Der Ring Der Nebelungen (New Version) 05 FUNKER VOGT - City Of Darkness 06 GHOSTING - Disguised In Black 07 NOVEMBER PROCESS - Stability 08 SOLAR FAKE - I Keep My Eyes Shut 09 VNV NATION - Joy 10 VOX CELESTA - Du (Hidden Track)
