Σελίδες

Σάββατο, Μαρτίου 06, 2010

Flame and Citron


Την ξέθαψα εντελώς στην τύχη και ξέρω ότι είναι παλιά (2008). Αλλά μου άρεσε η αφίσα και την κατέβασα. Μια ταινία βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα, γεμάτη από αλλεπάλληλες, ανιέρες προδοσίες. Και θυσίες. Αιματηρές και μη. Θυσίες για ένα ευγενικό, ανώτερο σκοπό. Και ένα τέλος που δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικό και μη αντάξιο των περιστάσεων.

Αγαπώ πολύ τους κοκκινομάλληδες. Θα ήθελα πολύ -μα τόσο πολύ- να γνώριζα έναν τέτοιο κοκκινομάλλη. Με το ίδιο άτακτο τσουλούφι και τα ίδια ιδανικά. Φοβάμαι όμως, πως είναι σπάνιο είδος προς εξαφάνιση. Δεν βλέπω κοκκινομάλληδες πολύ συχνά και όσο για τα ιδανικά... Σε όλη τη διάρκεια της ταινίας, έπιασα τον εαυτό μου να μην νιώθει καμία έκπληξη όσο παρακολουθούσα να διαπράττονται όλες αυτές οι φριχτές προδοσίες. Στο πρόσφατο παρελθόν θα ένιωθα αλλιώς. Τώρα απλώς ήταν σαν να το περίμενα. Δεν έπαψα να αναρωτιέμαι τι χρώμα μπορεί να έχει η προδοσία. Σίγουρα πάντως, δεν έχει χρώμα κόκκινο...