Μέσα στην καθησυχαστική μαυρίλα του δωματίου μου με τα χαμηλά φώτα και τη μουσική που μου αρέσει, το τηλέφωνο μερικές φορές όταν χτυπάει ακούγεται εκωφαντικά κακόφωνο. Τα ίδια, παρήγορα χάλια κάθε φορά :
Νρίιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιν! Ντρίιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιν
(βλέπω στην αναγνώριση τον αριθμό και είμαι σχεδόν βέβαιη πως πήρε φορτσάτος να με ταράξει.)
Μ : Τι θες πάλι ρε παλιομαλάκα;
Dr. : Κι εγώ σε αγαπάω...
Μ : Κακό του κεφαλιού σου κάνεις.
Dr. : Δεν μου λες τι θα γίνει με το blog; Έτσι με τα αλληλούια θα μείνουμε και τα γαλλικά cold από τέτοια; Τελείωσαν τα Χριστούγεννα. Δεν θα αλλάξεις μουσική;
M : Δεν έχω κέφια.
Dr. : Πως δεν έχεις κέφια; Εσύ όλη μέρα με ένα MP3 και ένα ακουστικό στο αυτί είσαι!
Μ : Για να με συγχύσεις με πήρες πάλι τηλέφωνο;
Dr. : Όχι συνήθως το αντίθετο γίνεται. Εσύ με παίρνεις τηλέφωνο και μου σπας τα αρχίδια κάθε φορά. Λοιπόν λέγε τι κομμάτια θα ανεβάσουμε.
M : Δεν έχω έμπνευση αυτές τις μέρες. Ανέβασε εσύ ότι θες.
Dr. : Μπα και να φάω ξύλο μετά; Παγίδα είναι αυτό...
Μ : Αυτές τις μέρες η μουσική με πληγώνει. Ανέβασε ότι θες και δεν θα σου πω κουβέντα.
Dr. : Σιγά μωρή που σε πληγώνει η μουσική! Τι το ήθελα ο μαλάκας και πήγα και μπλέχτηκα με την πιο χτυπημένη ράτσα στην Αθήνα; Κι απ'όλους τους χτυπημένους γκοθάδες πήγα κι έπεσα σε ΕΣΕΝΑ! Χειρότερο κακό δεν μπορούσε να μου τύχει του ρουφιάνου!
(Παραμένω απολύτως ήρεμη. Πίνω ένα αρωματικό καφέ και καπνίζω ένα τσιγάρο με απόλαυση. Δεν θα τον αφήσω να μου χαλάσει την ευεργητική μου ηδυπάθεια.).
M : Άξιον απορίας είναι όντως πως σε κάνω παρέα εγώ με τις τρανσιές που ακούς αλλά είμαι ανοιχτόμυαλος άνθρωπος...
Dr. : ΕΣΥ ΜΩΡΗ ΠΩΣ ΚΑΝΕΙΣ ΠΑΡΕΑ ΕΜΕΝΑ;
(Έχει αρχίσει και ουρλιάζει στο αυτί μου σε έξαλη κατάσταση)
Dr. : Που κακό χρόνο να'χετε όλοι οι βαρεμένοι με τη μαυρίλα σας και τα υπαρξιακά σας! Άει σιχτίρ πιά! Αλλά θα σου δείξω εγώ παλιοκαριόλα....
Του κλείνω το τηλέφωνο στα μούτρα. Δεν ήμουν προετοιμασμένη για αυτό που θα ακολουθούσε, τ' ορκίζομαι.
Δύο ώρες μετά....
Ντρίιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιν
Dr. : Αυτή τη στιγμή απουσιάζω....
M:BΡΕ ΑΧΡΗΣΤΟ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ ΧΑΜΕΝΗΣ ΑΤΛΑΝΤΙΔΑΣ, ΤΙ ΕΚΑΝΕΣ ΣΤΑ ΛΑΤΡΕΜΕΝΑ ΜΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ; ΑΘΛΙΕ ΔΟΛΟΦΟΝΕ ΤΩΝ ΑΣΜΑΤΩΝ! ΤΡΑΓΟΥΔΟΚΑΠΗΛΕ, ΙΕΡΟΣΥΛΕ ΧΑΜΕΝΕ! ΤΑ ΠΡΕΚΙΑ ΤΟΥΣ ΑΛΛΑΞΕΣ ΣΙΧΑΜΕΡΟ ΣΑΥΡΟΦΤΥΣΜΑ!
Dr. : Εσύ δεν μου είπες να ανεβάσω ότι θέλω;
M: ΘΑ ΣΟΥ ΠΙΩ ΤΟ ΑΙΜΑ ΡΕ! ΘΑ ΣΕ ΤΣΑΚΙΣΩ ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΣΕ ΠΙΑΣΩ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΟΥ! ΘΑ ΣΕ ΠΑΤΗΣΩ ΚΑΤΩ....
Dr. : Μα γιατί; Και Bauhaus έβαλα και New Order έβαλα -το αγαπημένο σου-, και Siouxsie -επίσης το αγαπημένο σου- .... Δεν είμαι καταπληκτικός;
Κλαίγοντας σχεδόν εγώ από τα νεύρα:
Μ:ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΑΦΗΣΕΣ ΟΡΘΙΟ ΠΑΛΙΟΠΙΘΗΚΑΝΘΡΩΠΕ ΤΗΣ ΤΟΥΝΤΡΑΣ... ΠΟΥ ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ ΒΡΗΚΕΣ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΤΑ REMIX ΠΟΥ ΝΑ ΝΑ ΣΟΥ ΚΑΕΙ ΤΟ USB ΣΤΟ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΑΚΟΥΣΕΙΣ ΞΑΝΑ ΜΟΥΣΙΚΗ ΓΙΑ ΔΕΚΑ ΧΡΟΝΙΑ!
Dr. : Είπα να τα φωτίσω λίγο...
Μ : ΑΝΑΘΕΜΑ ΣΕ ΠΑΛΙΟΠΕΦΩΤΙΣΜΕΝΕ ΓΥΜΝΟΣΑΛΙΑΓΚΑ! ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΘΑ ΚΑΤΕΒΕΙΣ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ; ΤΑ ΜΟΥΤΡΑ ΘΑ ΣΟΥ ΣΠΑΣΩ!
Dr. : Μην ξεχάσεις αγαπημένη μου να τα περάσεις στο MP3 να τα ακούς το πρωί που πας στη δουλειά. Θα νιώσεις καλύτερα.
M. : ΒΡΕ ΑΝΤΕ ΧΑΣΟΥ ΒΛΗΜΑ!
......................................
Dr. : To έκλεισε πάλι η ρουφιάνα!
Νρίιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιν! Ντρίιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιν
(βλέπω στην αναγνώριση τον αριθμό και είμαι σχεδόν βέβαιη πως πήρε φορτσάτος να με ταράξει.)
Μ : Τι θες πάλι ρε παλιομαλάκα;
Dr. : Κι εγώ σε αγαπάω...
Μ : Κακό του κεφαλιού σου κάνεις.
Dr. : Δεν μου λες τι θα γίνει με το blog; Έτσι με τα αλληλούια θα μείνουμε και τα γαλλικά cold από τέτοια; Τελείωσαν τα Χριστούγεννα. Δεν θα αλλάξεις μουσική;
M : Δεν έχω κέφια.
Dr. : Πως δεν έχεις κέφια; Εσύ όλη μέρα με ένα MP3 και ένα ακουστικό στο αυτί είσαι!
Μ : Για να με συγχύσεις με πήρες πάλι τηλέφωνο;
Dr. : Όχι συνήθως το αντίθετο γίνεται. Εσύ με παίρνεις τηλέφωνο και μου σπας τα αρχίδια κάθε φορά. Λοιπόν λέγε τι κομμάτια θα ανεβάσουμε.
M : Δεν έχω έμπνευση αυτές τις μέρες. Ανέβασε εσύ ότι θες.
Dr. : Μπα και να φάω ξύλο μετά; Παγίδα είναι αυτό...
Μ : Αυτές τις μέρες η μουσική με πληγώνει. Ανέβασε ότι θες και δεν θα σου πω κουβέντα.
Dr. : Σιγά μωρή που σε πληγώνει η μουσική! Τι το ήθελα ο μαλάκας και πήγα και μπλέχτηκα με την πιο χτυπημένη ράτσα στην Αθήνα; Κι απ'όλους τους χτυπημένους γκοθάδες πήγα κι έπεσα σε ΕΣΕΝΑ! Χειρότερο κακό δεν μπορούσε να μου τύχει του ρουφιάνου!
(Παραμένω απολύτως ήρεμη. Πίνω ένα αρωματικό καφέ και καπνίζω ένα τσιγάρο με απόλαυση. Δεν θα τον αφήσω να μου χαλάσει την ευεργητική μου ηδυπάθεια.).
M : Άξιον απορίας είναι όντως πως σε κάνω παρέα εγώ με τις τρανσιές που ακούς αλλά είμαι ανοιχτόμυαλος άνθρωπος...
Dr. : ΕΣΥ ΜΩΡΗ ΠΩΣ ΚΑΝΕΙΣ ΠΑΡΕΑ ΕΜΕΝΑ;
(Έχει αρχίσει και ουρλιάζει στο αυτί μου σε έξαλη κατάσταση)
Dr. : Που κακό χρόνο να'χετε όλοι οι βαρεμένοι με τη μαυρίλα σας και τα υπαρξιακά σας! Άει σιχτίρ πιά! Αλλά θα σου δείξω εγώ παλιοκαριόλα....
Του κλείνω το τηλέφωνο στα μούτρα. Δεν ήμουν προετοιμασμένη για αυτό που θα ακολουθούσε, τ' ορκίζομαι.
Δύο ώρες μετά....
Ντρίιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιν
Dr. : Αυτή τη στιγμή απουσιάζω....
M:BΡΕ ΑΧΡΗΣΤΟ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ ΧΑΜΕΝΗΣ ΑΤΛΑΝΤΙΔΑΣ, ΤΙ ΕΚΑΝΕΣ ΣΤΑ ΛΑΤΡΕΜΕΝΑ ΜΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ; ΑΘΛΙΕ ΔΟΛΟΦΟΝΕ ΤΩΝ ΑΣΜΑΤΩΝ! ΤΡΑΓΟΥΔΟΚΑΠΗΛΕ, ΙΕΡΟΣΥΛΕ ΧΑΜΕΝΕ! ΤΑ ΠΡΕΚΙΑ ΤΟΥΣ ΑΛΛΑΞΕΣ ΣΙΧΑΜΕΡΟ ΣΑΥΡΟΦΤΥΣΜΑ!
Dr. : Εσύ δεν μου είπες να ανεβάσω ότι θέλω;
M: ΘΑ ΣΟΥ ΠΙΩ ΤΟ ΑΙΜΑ ΡΕ! ΘΑ ΣΕ ΤΣΑΚΙΣΩ ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΣΕ ΠΙΑΣΩ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΟΥ! ΘΑ ΣΕ ΠΑΤΗΣΩ ΚΑΤΩ....
Dr. : Μα γιατί; Και Bauhaus έβαλα και New Order έβαλα -το αγαπημένο σου-, και Siouxsie -επίσης το αγαπημένο σου- .... Δεν είμαι καταπληκτικός;
Κλαίγοντας σχεδόν εγώ από τα νεύρα:
Μ:ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΑΦΗΣΕΣ ΟΡΘΙΟ ΠΑΛΙΟΠΙΘΗΚΑΝΘΡΩΠΕ ΤΗΣ ΤΟΥΝΤΡΑΣ... ΠΟΥ ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ ΒΡΗΚΕΣ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΤΑ REMIX ΠΟΥ ΝΑ ΝΑ ΣΟΥ ΚΑΕΙ ΤΟ USB ΣΤΟ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΑΚΟΥΣΕΙΣ ΞΑΝΑ ΜΟΥΣΙΚΗ ΓΙΑ ΔΕΚΑ ΧΡΟΝΙΑ!
Dr. : Είπα να τα φωτίσω λίγο...
Μ : ΑΝΑΘΕΜΑ ΣΕ ΠΑΛΙΟΠΕΦΩΤΙΣΜΕΝΕ ΓΥΜΝΟΣΑΛΙΑΓΚΑ! ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΘΑ ΚΑΤΕΒΕΙΣ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ; ΤΑ ΜΟΥΤΡΑ ΘΑ ΣΟΥ ΣΠΑΣΩ!
Dr. : Μην ξεχάσεις αγαπημένη μου να τα περάσεις στο MP3 να τα ακούς το πρωί που πας στη δουλειά. Θα νιώσεις καλύτερα.
M. : ΒΡΕ ΑΝΤΕ ΧΑΣΟΥ ΒΛΗΜΑ!
......................................
Dr. : To έκλεισε πάλι η ρουφιάνα!
**********
Tuberculosis 6
Revolution Remixes
Tuberculosis 6
Revolution Remixes