Η αγαπημένη μου mermyblue μου το πρότεινε να το ακούσω. Και ύστερα ήταν ο Βασίλης που το πόσταρε στο fb. Την πρώτη φορά που το άκουσα, σκέφτηκα πως σε μερικά σημεία η φωνή μου θυμίζει την Siouxsie. Σε μερικά σημεία. Όχι σε όλα γιατί η Siouxsie Sioux είναι μια θεά και δεν νομίζω ότι θα αγαπήσω ποτέ τόσο απόλυτα, οριστικά και αμετάκλητα άλλη γυναικεία φωνή σε αυτό το είδος μουσικής.
Αφού το άκουσα καμία δεκαριά φορές, αποφάσισα πως μου αρέσει. Έχει ατμόσφαιρα, πάθος και ωραίους στίχους. Με τέτοιες συνθέσεις και φωνή, δεν νομίζω να υπάρχει μεγάλη ανάγκη να προβαίνεις σε στυλιστικές ακρότητες και να φοράς φτερά, πούπουλα και πλαστικά ρούχα. Είναι περιττές θαρρώ.
Αφού το άκουσα καμία δεκαριά φορές, αποφάσισα πως μου αρέσει. Έχει ατμόσφαιρα, πάθος και ωραίους στίχους. Με τέτοιες συνθέσεις και φωνή, δεν νομίζω να υπάρχει μεγάλη ανάγκη να προβαίνεις σε στυλιστικές ακρότητες και να φοράς φτερά, πούπουλα και πλαστικά ρούχα. Είναι περιττές θαρρώ.
