No Tomorrow

Απέλπιδα έψαχνα ένα κομμάτι σήμερα για να ακούσω. Το μυαλό μου ήταν μπλοκαρισμένο εντελώς. Νομίζω πως κατά λάθος, έπαιξα το κομμάτι με, ίσως τον πιο κυνικό διάλογο στην ιστορία, για εισαγωγή. Και νομίζω πως την ώρα που το ακούγα δεν θα μπορούσε να με εκφράσει τίποτα περισσότερο... Τώρα που το αναλογίζομαι, τραβώντας τις τελευταίες τζούρες της ημέρας, δεν θέλω να ακούσω τίποτα άλλο. Έτσι πρέπει.