Σελίδες

Κυριακή, Ιουλίου 18, 2010

Tuberculosis Vol. 2



Θέλει να μου κρατάει το ενδιαφέρον αμείωτο. Για τον Αντρέα λέω. Είναι ίσως ο μοναδικός άνθρωπος που καταλαβαίνει πόσο βασική είναι η ανάγκη μου να γράφω, ακόμα και σε χαρτάκια, λέξεις χωρίς συνοχή. Όταν βλέπει πως τα παρατάω, βρίσκει πάντα κάτι για να μου κεντρίσει το ενδιαφέρον. Προσπαθεί να με δελεάσει με νέες εικόνες, σχέδια και ιδέες. Είναι πολύ περίεργο το πως λειτουργεί αυτός ο μηχανισμός. Είναι λες και είναι συγχρονισμένος να το κάνει, ακριβώς τη στιγμή που, ενώ δεν έχω κάτι να πω, το έχω μεγάλη ανάγκη.

Ο Αντρέας δεν με αφήνει ποτέ να "λιμνάζω". Μου αρέσει αυτό. Με καθησυχάζει. Eίναι κάπως σαν να είχα ένα αδελφό ο οποίος αντέχει όλες τις εκκεντρικότητές μου με αξιοθαύμαστη στωικότητα και μετά, όταν αντιλαμβάνεται τα προσωπικά μου αδιέξοδα, παίρνει ένα γκασμά και μου ανοίγει καινούριους δρόμους για να προχωρήσω. Το κάνει δε, με τόσο διακριτική τρυφερότητα, που μερικές φορές, ούτε καν το καταλαβαίνω.
Το νέο soundtrack είναι αφιερωμένο στον Αντρέα και προέρχεται από τις τελευταίες μου αναζητήσεις που έκανα χωρίς εκείνον δίπλα μου. Είναι αφιερωμένο επίσης, στους προορισμούς που πάμε μαζί αλλά και σε αυτούς που πάμε χώρια και που μετά, σαν μικρά παιδιά βγάζουμε τους θησαυρούς που μαζέψαμε από αυτούς τους προορισμούς και τους ανταλάσσουμε με ευλάβεια.

Ο Αντρέας, είναι ένας φίλος, που με έμαθε να μην φοβάμαι να είμαι αυτό που είμαι. Με έμαθε να μην πατάω το pause. Να συνεχίζω. Για αυτό το λόγο τούτο blog θα ανοίξει στο φιλοθεάμον κοινό. Κυρίως για τον Αντρέα που χαίρεται να τολμάω.

Είχε γενέθλια αυτό το μήνα. Παρακαλώ σας, πράξτε τα δέοντα. Καλά να περάσετε και τούτο το καλοκαίρι.



*********************
PS από Dr. Beli

Δεχόμεθα μονάχα επιταγές και καταθέσεις σε ελβετική τράπεζα. Λεπτομέρειες εντός. Μέχρι όμως να το πάρετε απόφαση και να ξεπαραδιαστείτε για πάρτη μου, σας ρίχνω το link για το 2ο Tuberculosis.