... Η συνάντησή μας ήταν εντελώς τυχαία. Όπως τυχαία συνάντησα κι εκείνον πριν πάρα πολύ καιρό. Θα μπορούσαμε να μην είχαμε συναντηθεί. Δεν έγινε έτσι όμως, έγινε αλλιώς. Και αυτή η σημερινή τυχαία συνάντηση με αυτή την εικόνα, τον έφερε ξανά στο μυαλό μου, γιατί για πολύ καιρό, τότε, κάπως έτσι τον σκεφτόμουν. Και χάρηκα που τα γεγονότα με διέψευσαν και μπορώ να τον θυμάμαι ξανά έτσι.
Βάζω μουσική στο στερεοφωνικό -δεν μου αρέσει να ακούω μουσική από τον υπολογιστή- και διώχνω την κούραση της ημέρας με ένα ζεστό αρωματικό καφέ και ένα στριφτό τσιγάρο, έτσι όπως μου τα έστριβε κι εκείνος με χαρτάκι από γλυκόριζα. Περνάω μπροστά από τη σπάθα που μου χάρισε για να κάτσω στον καναπέ. Στέκεται εκεί σιωπηλή και περήφανη. Δικιά μου. Την κοιτάζω έτσι όπως την έχω καλογυαλίσει να αστράφτει λαμπερή στο ημίφως του αμπαζούρ και χαμογελάω καθώς ανακατεύω τον γλυκόπιοτο καφέ με το άρωμα της γλυκόριζας στο στόμα μου. Το παρελθόν είναι τρυφερό και αγαπημένο επιτέλους.
Βάζω μουσική στο στερεοφωνικό -δεν μου αρέσει να ακούω μουσική από τον υπολογιστή- και διώχνω την κούραση της ημέρας με ένα ζεστό αρωματικό καφέ και ένα στριφτό τσιγάρο, έτσι όπως μου τα έστριβε κι εκείνος με χαρτάκι από γλυκόριζα. Περνάω μπροστά από τη σπάθα που μου χάρισε για να κάτσω στον καναπέ. Στέκεται εκεί σιωπηλή και περήφανη. Δικιά μου. Την κοιτάζω έτσι όπως την έχω καλογυαλίσει να αστράφτει λαμπερή στο ημίφως του αμπαζούρ και χαμογελάω καθώς ανακατεύω τον γλυκόπιοτο καφέ με το άρωμα της γλυκόριζας στο στόμα μου. Το παρελθόν είναι τρυφερό και αγαπημένο επιτέλους.
10 σχόλια:
η αποκατάσταση του παρελθόντος είναι μεγάλο θέμα...και παίρνει χρόνο πολλές φορές...και άλλες δεν γίνεται καν...
σε κάθε περίπτωση χαίρομαι που νοερά σε είδα να πίνεις αυτόν τον καφέ. Ήταν καιρός του, μάλλον :)
Σε ευχαριστώ γλυκό μου.
Κι εγώ τον χάρηκα στ'αλήθεια. Περισσότερο γιατί είχα την σπάθα μου πίσω.
(Αμάν αυτό το σπαθί, ούτε το Εξκάλιμπερ να ήταν...)
Θα τα πούμε σήμερα στα σκοτάδια.
τι αισιοδοξη νοτα η αποψινη!
το παρελθον μπορει τελικα να ειναι γλυκο....ενδιαφερον :-)
Επιτέλους! Το σπαθί γύρισε στη βάση του!
καλο μηνα σε ολους και καλη βδομαδα!
Εύα > Ναι αμέ!
Dr. Beli > Επιτέλους δεν λες τίποτα!
Διομήδης >
Πάντα επίκαιρος βρε!
Φιλιά πολλά και ευχές για καλό μήνα.
Χαίρομαι Μπινέλ μου που μπορείς και κοιτάζεις το παρελθόν με αυτή τη ματιά :)
"Το παρελθόν είναι τρυφερό και αγαπημένο επιτέλους" - μου άρεσε αυτή η έκφραση.
Η κάθαρση του παρελθόντος και να του δώσουμε τη θέση που πραγματικά του αξίζει συνειδητοποιώντας πως χωρίς αυτό δεν θα φτάναμε εδώ που είμαστε...δεν είναι και εύκολο πράγμα. Κι όμως χρειάζεται για να κάνουμε και τα επόμενα άτσαλα βήματα.
Υ.Γ. Μου αρέσει το νέο μπλογκ σου και το φόντο σου :)
Ωραίες εικόνες δημιούργησες πάλι...
Αν και νομίζω ότι δεν αλλάζει τίποτα πέρα από τη δική μας οπτική γωνία
Θα συμφωνήσω με τη Vany. Όσα έγιναν, έγιναν. Και παραμένουν - καλώς ή κακώς - ίδια. Εμείς είμαστε που αλλάζουμε... yada yada yada... :P
Ξέρεις τι θέλω να πω!!!
Morgana >
Σε ευχαριστώ και σε ευχαριστώ.
Vany >
Ναι αυτό ακριβώς είναι... Άλλαξα οπτική.
Luthien >
... και έχει σημασία το τι σε κάνει να αλλάξεις οπτική...
Δημοσίευση σχολίου