(...) και σα να μην έφταναν όλα τα υπόλοιπα, αποφάσισαν και κάτι συμμαθητές με τους οποίους βρεθήκαμε στο facebook (μα τι μεγάλη μαλακία που είναι αυτό το facebook ρε παιδιά!), να κάνουμε λέει reunion μετά από 20 χρόνια! Πλάκα μου κάνεις; Πως να το κάνω το reunion που δεν προλαβαίνω να πάω να κάνω ένα μάζεμα στη μάπα, να κάνω κοιλιακούς και να φτιάξω το μαλλί; Πως θα με δουν έτσι μετά από 20 χρόνια; Δύο μέρες μετά την Πρωτοχρονιά, λυσσάξανε να μαζευτούμε όλα τα ραμολιά να θυμηθούμε τα χάλια μας τα τωρινά και τα τότε...Με τα πολλά, αποφάσισα να πάω. Είναι αυτή η γαμιόλα η μανία μου να πέφτω πάντα ηρωικά. Και μπαίνω που λες μέσα στο μαγαζί και βλέπω τις ίδιες φάτσες που θυμόμουν, με λίγα κιλά παραπάνω, λίγο μαλλί λιγότερο και καμιά γραβάτα, εκεί που παλιά φώναζε δυνατά τη διαφορετικότητά της η σκισμένη μπλούζα κολεγίου. Ο τότε μέντοράς μου στη μουσική, έχει γίνει κάτι σαν πυρηνικός φυσικός -είπαμε τρανό μυαλό ο τύπος- και ο φίλος μου ο Βασίλης που παραλίγο να φασωθούμε στην πενταήμερη, έχει γίνει καλλιτέχνης και μάλιστα πολύ καλός. Και παραμένει επαναστάτης. Κι εκεί που προσπαθούσα να αποφασίσω εάν έχουμε αλλάξει ή αν στην πραγματικότητα έχουμε παραμείνει οι ίδιοι, ήρθε και ο τότε μεγάλος και πρώτος ανεκπλήρωτος έρωτας της ζωής μου. Σεισμός δεν έγινε. Όμως μετά από τόσα χρόνια και ενώ πίναμε το ποτάκι μας ήρεμα και λέγαμε τα νέα μας γύρισε και μου είπε : "Εσύ ήσουν πάντα διαφορετική. Έπαιζες σε δική σου κατηγορία. Δεν έμοιαζες με κανένα μέσα στο σχολείο. Ούτε με τις κοπέλες ούτε με τα αγόρια. Ξεχώριζες".
Καλά βρε χριστιανέ μου, έπρεπε να περιμένω 20 χρόνια για να το ακούσω αυτό; Αυτό σκέφτηκα, αλλά δεν του το είπα. Θυμήθηκα πρόσφατα γεγονότα που έχουν λάβει χώρα στη ζωή μου και του χαμογέλασα. Γιατί μετά από 20 χρόνια, κατάλαβα τελικά, πως μπορεί να ήταν ανεκπλήρωτος, αλλά είχε μεγάλο σεβασμό και πίστη σε μένα. Έτσι, απλώς του χαμογέλασα, και μετά όταν με γύρισε στο σπίτι με τη μηχανή, όπως τον παλιό καλό καιρό, σκέφτηκα πως έκανα πολύ καλά που πήγα στο reunion, παρόλο που έπρεπε να καταπνίξω το συναίσθημα του ότι έχουμε γίνει οι περισσότεροι βολεμένα πιόνια του συστήματος που τότε μισούσαμε τόσο. Σα να μου φάνηκε όμως, πως όλοι αυτοί οι οικεία ξένοι άνθρωποι, είναι πολύ ιδιαίτερα και ιδιόρυθμα πιόνια. Κάτι είναι και αυτό.
25 σχόλια:
Για να κάνεις ανάρτηση πρωί πρωί, μάλλον σου έκατσε το reunion στο λαιμό! Ειλικρινά πάντως, δεν καταλαβαίνω το κόλλημα που τρώνε μερικοί με το να οργανώνουν reunion. Ρε φίλε, δε γούσταρα να σε δω εδώ και 20 χρόνια, τι θες από τη ζωή μου εν έτει 2010?
Καλημέρα δεν είπα...
ΚΑΛΗΜΕΡΑΑΑΑ!
ΥΓ. ΒΑΡΙΕΜΑΙ (ίιιιιιλα, δε το πιστεύω!)
Πολλά μου έχουν κάτσει τελευταία στο λαιμό, σαν κόκαλα από ψάρια.
Καλά εσύ και να βαριέσαι; Τι λες τώρα...
Ναι είδες? Τελικά συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες!
Να σου πω την (μαύρη - εννοείται!)αλήθεια μου μια χαρά μου φάνηκε το reunion...
ΥΓ: Μακάρι να ήταν όλα τα "βολεμένα πιόνια" σαν κι εσένα. ;)
μου θύμισες τη "μεγάλη ανατριχίλα" με το θέμα του ανεκπλήρωτου έρωτα...μεγάλη ιστορία αυτό, να υπάρχει δλδ ένας τουλάχιστον ανεκπλήρωτος έρωτας... εμπειρία μοναδική...πώς αλλιώς θα εξιδανίκευες κάποια πράγματα; η εκπλήρωση πολλές φορές διαλύει τις αυταπάτες.
όσο για το reunion, πήγα κ εγώ σε ένα πρόσφατα. είχε πολύ γέλιο. και όντως, συμμαθητές από το γυμνάσιο, φαντάσου, ένοιωθα σαν να ήμασταν μαζί χθες...
πολύ ωραίο ήταν κ το δικό μας το reunion
:)
σε φιλώ
θα τα ξαναπούμε σύντομα
Luthien >
Πολύ καλά κάνεις και λες τη μαύρη αλήθεια. Εδώ μέσα μόνο μαύρες αλήθειες θέμε.
Ναι τελικά ήταν πολύ καλό το reunion.
Mermyblue >
"η εκπλήρωση πολλές φορές διαλύει τις αυταπάτες."
ΑΥΤΟ ΞΑΝΑΠΕΣΤΟ!
το ξαναλέω αλλά προσθέτω ότι κ τα ανεκπλήρωτα προσθέτουν απωθημένα. κ δεν θέλουμε πάνω από ένα απωθημένο στη ζωή ;)
κίσσες
Πειράζει που συμφωνώ;Δε θα ήθελα με τίποτα να συναντηθώ με κανέναν από το σχολείο. Όσοι άξιζαν να μείνουν στη ζωή μου,έμειναν.Γιατί να τους δω ξαφνικά μετά από ...μμμ ...16 χρόνια; Αδυνατώ.Κυρίως επειδή δε θέλω με τίποτα να δω τον ανεκπλήρωτο έρωτά μου. Είμαι μυστήρια με αυτούς που λάτρεψα στη ζωή μου.Αν τους δω,θα είναι σα να μην έχει περάσει μέρα...Οπότε καλύτερα να μην έχω καμιά επαφή.
Αφού πέρασες καλά τελικά,άξιζε που το τόλμησες. Άσε που ανεβαίνει κι η αυτοπεποίθησή σου,όταν βλέπεις την κατάντια ορισμένων.Φτου φτου λοιπόν,που είσαι καλύτερα πλέον από όλους...
mermyblue >
Σωστό κι αυτό, αλλά τώρα μου έχουν μείνει απωθημένες οι σφαλιάρες...
Vany >
Ναι ήταν όντως κάπως σα να μην πέρασε μια μέρα...
Από την άλλη πάλι ήταν όπως είπα, οικεία ξένοι...
Πολύ περίεργο συναίσθημα, αλλά άξιζε να το διερευνήσω νομίζω.
αχαχαχ ελπίζω μόνο να μην της φάει κανένας αδέσποτος
*τις
τς τς ανορθογραφίες μεσημεριάτικα
Γεια σας παίδες.
Αυτά τα reunion είναι δίκοπο μαχαίρι.
Η περνάς φριχτά γιατί συνειδητοποιείς τις αλλαγές, η περνάς τέλεια γιατί συνειδητοποιείς τις αλλαγές! χα,χα,χα!!
Φιλιά καλή εβδομάδα.
ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!!!!!!!!
Πάμε να σας βάλουμε και link καλέ!!!
Με μεγάλα γράμματα εννοείται!
MERMYBLUE Συγχωρείσαι γιατί είσαι αγαπημένη!
ΑΣΤΡΟΣΥΜΜΟΡΙΤΕΣ μου, καλώς τους! Το reunion είναι τσάμπα χάσιμο χρόνου! Thanx για το link!!!
Dr Beli >
Εγώ διαφωνώ. Δεν ήταν χάσιμο χρόνου. Έχω χάσει τον χρόνο μου για πολύ χειρότερα πράγματα.
Αστρο-Συμμορίτες >
Καλώς τα παιδιά! Φοντανάκι θα πάρετε; Σε σας θα δώσουμε επειδή αγαπάτε BOWIE.
Mermyblue >
Τι να τον κάνω τον αδέσποτο; Λες να βγω έξω κι όποιον πάρει ο χάρος;
Φιλάκια πολλά
Φάση έχουν τα reunion. Καμιά φορά είναι εώς και συγκινητικά. Βλέπεις άτομα που συμπαθούσες κι έχεις να δεις αιώνες, άλλα που "μισούσες" κι ανακαλύπτεις πως τώρα νιώθεις σχεδόν συμπάθεια γιατί είναι μέρος των ωραίων αναμνήσεων του γυμνασίου κλπ. Πλάκα έχουν αυτά μωρέ...
Εγώ πάλι τρελαίνομαι για τις επανασυνδέσεις ελληνιστί!Και το γιατί είναι φυσικά τρομερά κομπλεξικό αλλά θα το πω.Ήμουν χοντρή , άσχημη και σπασικλάκι.Τώρα είμαι λεπτή , όλοι μου λένε πως πλέον είμαι όμορφη και είμαι πλέον κουλάτη!
Φανταστείτε τι τραλαλά έπαθαν οι πρώην συμμαθητές μου που ούστε στον δτόμο δεν με αναγνωρίζουν!χαχαχα...Ένας μια φορά με ρώτησε αν έχω κάνει πλαστική...!Θεότρελο?Κι όμως μου έτυχε!
Υ.γ.:Ο τύπος ήταν καψούρης μαζί σου.Τότε ήσουν τρομερά περίεργη για να στο πει.
Εμένα με γούσταρε ο ωραιότερος του σχολείου (!!!!) και το έμαθα αφού έφυγα!Είχα σκαλώσει μαζί του από το γυμνάσιο!Τέλος πάντων...ένας μικρόκοσμος της κοινωνίας είναι και το σχολείο..Από εκεί βλέπουμε τι θέση θα έχουμε στην κοινωνία.Δηλαδή τι προδιάθεση έχουμε.
Έγραψα πολλά..Το έχεσα πάλι... Φιλιά πολλά!
(Δεν σας παίρνει το μπλογκρόλ μου, μάλλον δεν σας χωνεύει, γι αυτό μην απορείτε που θα έρχομαι όποτε να 'ναι, είμαι και μεγάλη γυναίκα γκουχ γκουχ).
Εγώ τα έζησα τον προηγούμενο Μάη, 20 χρόνια κι ήταν σαν να μην πέρασε μια μέρα. Αυτούς που αγαπούσα συνεχίζω να τους αγαπάω, παρόλο που στην πλειοψηφία τους δεν μπορούν να είναι παρέα μου πια, και αυτοί που μου ήταν αδιάφοροι, δεν θυμάμαι καν αν ήρθαν.
Απλώς, οι αγάπες αυτών των ηλικιών, οι σωματικές αγάπες που λέω εγώ, δεν σβήνουν από πάνω μας. Κι αυτό ήταν που με συγκίνησε πιο πολύ μετά από 20 χρόνια.
Σας φιλώ!
Όσον αφορά στο blogroll αυτό κυρίως συμβαίνει γιατί το blog είναι prive. Οπότε έχετε δίκιο αν δεν εμφανίζονται οι νέες αναρτήσεις
Δεν το έχω ζήσει και είμαστε μάλλον όλοι τόσο ανοργάνωτοι που κανεις δεν προθυμοποιείται να το οργανώσει. Δεν τα πάω καλά με κάτι τέτοια από το παρελθόν.
Αργώ λίγο αλλά τα καταφέρνω: Καλορίζικο και πάλι!! Βγήκα από το υπόστεγο που κρυβόμουν εδώ και ένα μήνα. Μη βαράτε.
Ιοκάστη >
Ναι ρε συ, κάπως έτσι ήταν.
Πασχαλίνα >
Ναι έπεφτε ξερός από έρωτα...
Όχι γλυκό μου δεν έπαιζε κάτι τέτοιο.
elf >
Τα είχα διαβάσει και τα δικά σας τα θέματα με το reunion. Καλά περάσατε θαρρώ....
Coffeemug >
Άχου εσύ ήσουν σε υπόστεγο; Εγώ πάλι έχω μπει μέσα στο φέρετρό μου και λέω να μείνω κανά μήνα ακόμα...
Μα να τα λένε πάντα με χρονική καθυστέρηση.. συνεννοημένοι είναι;!
Ούτε κι εγώ τα πάω καλά με κάτι τέτοια..
Ίσως επειδή όσους μου είχαν αφήσει κάτι συνεχίζω να τους βλέπω για τους υπόλοιπους χέστηκα κοινώς!! Όποτε δεν υφίσταται reunion!!
Άργησα να περάσω αλλά το τελικό αποτέλεσμα έχει σημασία!! Φιλάκια πολλά :)
Ναι αυτή η χρονική καθυστέρηση... έλεος όμως...
Δημοσίευση σχολίου