Σελίδες

Σάββατο, Απριλίου 17, 2010

Dark Places


"Σκοτεινός Τόπος" έγραφε στο εξώφυλλο με σεμνή γραμματοσειρά και από κάτω, "Αστυνομικό Μυθιστόρημα". Την Gillian Flynn δεν την ήξερα ως συγγραφέα, αλλά στο εξώφυλλο είχε το εξής σχόλιο από τον μέγα Stephen King :

"H Τζίλιαν Φλιν με το δεύτερο βιβλίο της αποδεικνύει πως είναι πραγματικά σπουδαία συγγραφέας. Η γραφή της διαθέτει σφρίγος, διεισδυτικότητα και μια υπνωτιστική τάση προς το μακάβριο."

"Πίπες!" σκέφτηκα -συγνώμη κιόλας μαιτρ- αλλά εγώ όταν βλέπω τη φράση "Αστυνομικό Μυθιστόρημα" και ανάλογα με την εικόνα στο εξώφυλλο, φαντάζομαι πως το βιβλίο περιέχει στην καλύτερη περίπτωση, ήρωες σαν τον υπομονετικά στωικό Dr. Watson και τον εξευγενισμένο Holmes, ή στη χειρότερη περίπτωση, τίποτα σκληρούς, μισοαλκοολικούς σκληρόπετσους ντετέκτιβ, εργαζόμενους σε αστυνομικά τμήματα της Αμερικής πηγμένα στα κουτιά από μισοφαγωμένα ντόνατς και πλαστικά κύπελα καφέ.
Στο οπισθόφυλλο έγραφε :

"Η Λίμπι Ντέι ήταν επτά όταν η μητέρα και οι δύο αδελφές της δολοφονήθηκαν στην αποκαλούμενη Σατανιστική Σφαγή του Κίνακι. Εκείνη κατάφερε να διαφύγει και να αναγνωρίσει στο πρόσωπο του δεκαπεντάχρονου αδελφού της τον δολοφόνο. Είκοσι τέσσερα χρόνια αργότερα η δυσλειτουργική Λίμπι, προκειμένου να επιβιώσει, πουλά την ιστορία της. Έτσι αναγκάζεται να ανατρέξει στο παρελθόν, να ξαναζήσει τα γεγονότα από την αρχή, βήμα προς βήμα, μόνο και μόνο για να ανακαλύψει πως τελικά η σωτηρία της απέχει πολύ ακόμη."

Και :

"Εγώ την κακία την έχω μέσα μου, υπάρχει, το νιώθω. Ξεκοίλιασέ με και δεν αποκλείεται να γλιστρήσει έξω σαν ζωντανό όργανο, σαρκώδες και μαυριδερό, να πέσει χάμω να το πατήσεις να το λιώσεις. Κάτι έχει το αίμα των Ντέι. Κάτι δεν πάει καλά. Ποτέ δεν υπήρξα καλό κοριτσάκι και χειροτέρεψα μετά τους φόνους…"

Είχε επίσης, κάτι κριτικές από την Κέιτ Άτκινσον (συγγραφέας) και τις εφημερίδες Chicago Sun-Times και The New York Times, όλες καλές. Σιγά μην έβαζαν τις κακές κριτικές στο οπισθόφυλλο...

Έκανα "χμ..." από μέσα μου και το πέταξα απερίσκεπτα μέσα στο καλάθι με τα υπόλοιπα ψώνια. "Δεν γαμιέται!" σκέφτηκα. "Καλό θα είναι για να το διαβάζω μέσα στο λεωφορείο το πρωί". Συνήθως δεν αγοράζω με αυτόν τον τρόπο βιβλία. Ως έφηβη και μετά στη σχολή, πήγαινα στην Πρωτοπορία και καθόμουν εκεί μέσα ολόκληρη την ημέρα. Στο τέλος έφευγα με τα χέρια γεμάτα σακούλες και τις τσέπες τόσο άδειες που δεν είχα να πάρω ούτε τσιγάρα. Αργότερα, κάτω από το γραφείο μου είχε τοποθετημένα πολύ βολικά ένα βιβλιοπωλείο Ελευθερουδάκης και είχα επί 17 συναπτά έτη την αγαπημένη μου Χαρούλα που με ήξερε από την καλή και από την ανάποδη, να μου προτείνει, να ψάχνει να μου βρει αυτά που ήθελα στο εξωτερικό και γενικά να με καλεί για καφέ μετά το σχόλασμα κάτω στο βιβλιοπωλείο. Διάλεγα πίνοντας καφέ και συζητώντας χαρούμενα με τη Χαρούλα που είναι όνομα και πράγμα.

Αυτή τη φορά βρισκόμουν μέσα σε ένα σούπερ μάρκετ με τον Βαγγέλη. Συνεχίσαμε αμέριμνοι τα ψώνια μας ενώ μέσα στο καλάθι πετάξαμε μαζί με το βιβλίο, μια σιδερώστρα, κουλουράκια, καφέ, ζάχαρη, αρωματικά κεριά, ένα σίδερο ταξιδίου -πανακριβο το είχαν οι μαλάκες!- και άλλα διάφορα.

Ξεκίνησα να το διαβάζω νυσταγμένα ένα πρωί μέσα στην εβδομάδα που μας πέρασε, μέσα στο λεωφορείο. Έχασα δύο στάσεις. Τελικά δεν είχε μέσα σκληροτράχηλους Αμερικανούς ντετέκτιβ της Αστυνομίας, ούτε φυσικά κάποιο αξιολάτρευτο φλεγματικά βικτωριανό δίδυμο όπως ο Dr. Watson με τον Holmes. Αντιθέτως, είχε σακατεμένους, αληθινούς χαρακτήρες. Παρουσίαζε την Αμερικανική κοινωνία σε όλο το μεγαλείο της σύψης της, ειδικά σε μια δεκαετία που μου φάνηκε τρομακτικά γνώριμη και οικεία. Η Flynn γράφει με στρωτό, καθαρό ύφος για όλα αυτά που κρύβονται πίσω από τους καλοκουρεμένους θάμνους και τα ακριβά αυτοκίνητα του απατηλού Αμερικανικού ονείρου, σαν σκελετοί κρυμμένοι μέσα στη ντουλάπα.
American gothic και white trash. Σε απομονωμένες φάρμες, παρέα με την πείνα, την εξαθλίωση και πολλές μπύρες.

Σε κάθε χώρα, σε κάθε τόπο, είτε σε κακοφωτισμένα διαμερίσματα πολυκατοικιών, είτε σε ξεχαρβαλωμένα αγροκτήματα διαπράττονται καθημερινά ένα σωρό εγκλήματα. Από τα πιο αναίμακτα, έως τα πιο ειδεχθή. Οι χαρακτήρες της Flynn είναι γοητευτικοί γιατί είναι πραγματικοί. Δεν είναι άμεμπτοι, και δεν ντρέπονται να το παραδεχτούν. Ανεπαρκείς, ανασφαλείς, ενοχικοί, καταθλιπτικοί, κλεπτομανείς, παθολογικοί ψεύτες, αλκοολικοί, ναρκομανείς, μπλέκονται σε μια ιστορία τόσο δραματική αλλά και τόσο συναρπαστική που σε κάνει να ξεχνάς σε ποιά στάση πρέπει να κατέβεις από το λεωφορείο. Η Flynn σε προκαλεί απροκάλυπτα, να συμπαθήσεις τους ήρωές της ή να τους μισήσεις, επειδή έχουν ελαττώματα. Επειδή είναι ανθρώπινοι. Ξεδιπλώνει την ιστορία της με τόσο αριστοτεχνικό τρόπο, που δεν θέλεις να αφήσεις το βιβλίο από τα χέρια σου. Δεν έχει μέσα βαρύγδουπες φράσεις, φιλοσοφίες και οδυνηρές εσωτερικές αναζητήσεις. Όλοι οι ήρωές της είναι πραγματιστές. Ρεαλιστές με τον δικό τους ιδιαίτερο τρόπο. Τα κίνητρά τους, δεν είναι πασπαλισμένα με άχνη ζάχαρη.

Το τελείωσα χτες το βράδυ αργά και ήδη από το απόγευμα είχα παραγγείλει το πρώτο της βιβλίο. Τώρα πρέπει να βολεύομαι με το βιβλιοπωλείο "Ποθητός" που κάνει λέει δωρεάν παράδοση στο χώρο σου. Σαν μασάζ μου ακούγεται και μου λείπει η Χαρούλα.

13 σχόλια:

Vany είπε...

Δεν την ξέρω την κυρία,θα την αναζητήσω.Ίσως να φρικάρω λίγο, επειδή έχω πολύ καιρό να πιάσω τέτοιου είδους βιβλία. Έρχεται και καλοκαίρι και πρέπει να εξοπλιστώ! Δεκτές οι προτάσεις,να ανοίξω τους ορίζοντές μου! Καλή εβδομάδα να έχουμε!

Αστρο - Συμμορίτες είπε...

Ενα έχω να πω. Διάβασα το καλοκαίρι το μυθιστόρημα της Victoria Hislop "Το νησί" και είπα αυτό πρέπει να γυριστεί σε ταινία.
Και σαν να με άκουσε ο ύψιστος το γυρίζει το Mega Channel.
Υπέροχο βιβλίο και θα με θυμηθείς.
Φιλιά.

mermyblue είπε...

Ω ναι, την έχω σταμπάρει την κυρία από το πρώτο βιβλίο της, Αιχμηρά Αντικείμενα. Μου φάνηκε όμως τότε τσουχτερή η τιμή και το απέφυγα.
Τώρα σίγουρα θα τα διαβάσω και τα δύο, οι δικές σου συστάσεις είναι πάντα εγγύηση.

Πιστεύω πάντως ότι και ο Τζέιμς Ελρόυ θα σου άρεσε πολύ. Τον θεωρώ κορυφή, αν και με αρρωσταίνει πολύ και γι' αυτό διαβάζω βιβλία του σε αραιά διαστήματα.

Άντε, τώρα να διαβάσεις κ τα του Στιγκ Λάρσον που έγραψα στην ανάρτηση.
Φιλιά

Mistress Hyde είπε...

Vany >
Καλώς ήρθατε! Με γειά το μηχάνημα!
Ε ναι για τις καλοκαιρινές διακοπές, πρέπει να έχουμε στοκ!


Συμμορίτες>

Θα το κοιτάξω αμέσως και σας ευχαριστώ πολύ!
Φιλιά

mermyblue >
Τώρα διαβάζω τα Αιχμηρά Αντικείμενα και μου φαίνεται τόσο καλό όσο ο ΣΚΟΤΕΙΝΟΣ ΤΟΠΟΣ.
Τζέιμς Ελρόυ έχω διαβάσει τη Μαύρη Ντάλια το οποίο και μου άρεσε πάρα πολύ. Η μεταφορά στο σινεμά δεν μου άρεσε τόσο όμως.
Είναι όντως λίγο βαρύς και δεν μπορείς να διαβάσεις δύο βιβλία του στο καπάκι. Κουράζει λίγο.
Όσο για τον εκλιπόντα Λάρσον, είδα και την κινηματογραφική τριλογία η οποία είναι μεταφορά των βιβλίων του και μου άρεσε πάααααρα πολύ. Η πρώτη ταινία, ήταν πραγματικά άπαιχτη! Μοναδική ένσταση μου η πολλές τρίχες στη μασχάλη της πρωταγωνίστριας...
Φιλάκια πολλά :-)

mermyblue είπε...

βρε τέρας χαχαχ, πού θυμήθηκες τις τρίχες της πρωταγωνίστριας στη μασχάλη; ούτε που το πρόσεξα!
μου είχε φανεί απλά θεά (και είναι δηλαδή).
Δηλαδή είδες και την τρίτη ταινία; εγώ την περιμένω πως κ πως το Σαββατοκύριακο.

όσο για την κινηματογραφική μεταφορά της Μαύρης Ντάλιας είναι ένα χάλι μαύρο και δεν έχει καμία σχέση με το βιβλίο. ούτε στο ελάχιστο δεν μετέφερε τη νοσηρή ατμόσφαιρα του.
πάντως, το Μεγάλο Πουθενά του Ελρόυ μου άρεσε περισσότερο.

Vany είπε...

Χθες είδα την πρώτη ταινία και ομολογώ ότι ούτε εγώ τις πρόσεξα! Είχα προλάβει να φρικάρω με κάποιες σκηνές και δεν παρατηρούσα λεπτομέρειες από ένα σημείο και μετά...

Mistress Hyde είπε...

mermyblue >
Ναι τις είδα και τις τρεις μαζεμένες σε ένα βράδυ επειδή κι εμένα μου άρεσε πολύ η κοπελιά. Ειδικά εκεί που πλάκωσε στις κλωτσιές τον επιτηρητή της και του έχωσε τον τεραστίων διαστάσεων δονητή, εκεί που έπρεπε να του τον χώσει. Ένιωσα πως θα ήθελα να την έχω φίλη μου και να της ζητήσω να κάνει το ίδιο σε δύο άτομα που γνωρίζω. Και μετά εγώ να της κάνω αποτρίχωση στις μασχάλες και μετά να πάμε για μπύρες στη Rebound.
:-)

Ναι ρε γαμώτο, η Μαύρη Ντάλια ήταν μια τραγική κινηματογραφική αποτυχία. Ακόμα και το casting με χάλασε.
Αυτό που ήταν κορυφαίο, σχετικά με αυτή την υπόθεση, ήταν ένα καταπληκτικό adventure pc game το οποίο είχε κυκλοφορήσει πριν πάρα πολλά χρόνια. Πολύ καλοφτιαγμένο πραγματικά, εάν είσαι gamer.

Vany >

Θα έχεις την ευκαιρία να προσέξεις την εξαιρετική τριχοφυϊα της και στη δεύτερη ταινία. Υπομονή και προσοχή στις γυμνές σκηνές. ¨

Φιλιά και στις δύο :-)

Ιοκάστη είπε...

Ενδιαφέρον ακούγεται το βιβλίο και πράγματι δεν του φαινότανε...

mermyblue είπε...

Μίστρες μου
τι ήττα ήταν αυτή με την τρίτη ταινία; έχοντας διαβάσει τα βιβλία, άλλα αντί άλλων το σενάριο της. Δυστυχώς τεράστια αντίθεση με την πρώτη...δυστυχώς.
Περιμένω να δω και τη δεύτερη που μου ξέφυγε κ θα σου πω...

Mistress Hyde είπε...

Ιοκάστη >
Ναι ήταν αρκετά καλό.

mermyblue >
Αχ δεν ήθελα να σου πω τίποτα για να μην στο χαλάσω. Οι ταινίες είναι δυνητικά χειρότερες σε σχέση με την πρώτη. Δηλαδή η δεύτερη είναι καλούτσικη και η τρίτη μέτρια έως κακή. Προσωπικά μου άρεσε περισσότερο από όλες οι πρώτη. Αφού είδες τις δύο όμως, δες και την άλλη για να τις έχεις δει όλες, έτσι για την ιστορία...

Coffeemug είπε...

Εγώ κρατάω σημειώσεις. Να δω τί θα πρωτοδιαβάσω. Ευτυχώς έχω αυτοαπασχολούμενο παιδί και διαβάζω ανενόχλητη στην παραλία.

Mistress Hyde είπε...

Coffeemug >
Αυτό το "αυτοαπασχολούμενο" πως γίνεται;

Coffeemug είπε...

Λίγο από μόνο του, λίγο το ότι ο καθένας έχει τις ασχολίες του. Δεν ξέρω όμως τη συνταγή.