Sharp Objects

"Στεκόμουν κάποτε σε μια κρύα γωνιά του Σικάγου και περίμενα ν'ανάψει το φανάρι, όταν έφτασε δίπλα μου ένας τυφλός χτυπώντας το μπαστούνι του. Ποια είναι αυτή η διασταύρωση; ρώτησε και, όταν δεν του απάντησα, στράφηκε προς το μέρος μου και είπε: Είναι κανείς εδώ;

Εγώ είμαι εδώ είπα και ένιωσα εκπληκτική ανακούφιση με κείνες τις τρεις λέξεις. Όταν με πιάνει πανικός, τις λέω δυνατά στον εαυτό μου. Εγώ είμαι εδώ. Συνήθως δεν αισθάνομαι ότι είμαι. Αισθάνομαι σαν να πρόκειται να φυσήξει καταπάνω μου ένα ζεστό κύμα αέρα και να εξαφανίσει δια παντός, να μην απομείνει από μένα ούτε ένα τοσοδά νυχάκι. Είναι φορές που αυτή η σκέψη με γαληνεύει΄ είναι άλλες που μου παγώνει το αίμα.

Αυτή η αίσθηση έλλειψης βάρους προέρχεται, νομίζω, από το γεγονός ότι ξέρω ελάχιστα για το παρελθόν μου -ή τουλάχιστον, σ'αυτό κατέληξαν οι ψυχίατροι στην κλινική. Έχω εγκαταλείψει προ πολλού την προσπάθεια να ανακαλύψω οτιδήποτε για τον μπαμπά μου' όποτε τον φαντάζομαι, είναι μια γενική και αόριστη "πατρική" φιγούρα. Δεν αντέχω να τον σκεφτώ συγκεκριμένα, να τον φανταστώ να ψωνίζει για το σπίτι, ή να πίνει καφέ το πρωί, ή να γυρίζει από τη δουλειά. Λες καμιά μέρα να πέσω πάνω σε καμιά κοπέλα που να μου μοιάζει; Σαν παιδί, πάσχιζα να εντοπίσω μια φανερή ομοιότητα ανάμεσα σε μένα και στη μητέρα μου, κάτι που να αποδεικνύει ότι προήλθα από κείνη."

"Εγώ χαρακώνομαι, βλέπετε. Με ψαλίδια, με μαχαίρια, με κόφτες, με καρφιά. Είμαι πολύ ειδική περίπτωση. Έχω ένα σκοπό. Το απαιτεί το δέρμα μου, βλέπετε. Είναι όλο καλυμμένο από λέξεις -σκαρώνω, λουκούμι, γατούλα, μπούκλες-, λες και έμαθε να γράφει με μαχαίρι πάνω στη σάρκα μου ένα παιδάκι της πρώτης δημοτικού. Καμιά φορά, αλλά πολύ σπάνια, με πιάνουν τα γέλια. Εκεί που βγαίνω απ'την μπανιέρα και βλέπω με τη γωνία του ματιού μου γραμμένο από πάνω προς τα κάτω στο πλάι του μηρού μου: μπεϊμπιντόλ. Εκεί που φοράω ένα πουλόβερ και, σαν αστραπή, στον καρπό μου: βλαβερό. Γιατί αυτές ειδικά οι λέξεις; Χιλιάδες ώρες θεραπείας έχουν αποφέρει κάποιες ιδέες στους καλούς μου τους γιατρούς. Συχνά είναι λέξεις που εκφράζουν θηλυκότητα, του στιλ χαδιάρα γατούλα, Ντικ και Τζέιν σε ροζ εκδοχή. Ή, άρνηση πέρα για πέρα. Αριθμός συνωνύμων του αγωνιώ που έχω χαραγμένα στο δέρμα μου: έντεκα."



Βραβεία CWA Ian Fleming Steel Dagger και CWA New Blood Fiction Dagger.