Chromatics - Runing Up That Hill

Δεν έχει ούτε μια νότα παραπάνω, αλλά ούτε και μια λιγότερη απ'όσες πραγματικά χρειάζεται. Ούτε πρόκεται για μια αλαζονική φανφάρα. Είναι το ιδανικό soundtrack για τις νυφάδες του χιονιού που πέφτουν έξω από το παράθυρό μου. Αυτή η οικονομία στις νότες, με γεμίζει αισιοδοξία. Δεν ξέρω γιατί. Ίσως γιατί το δράμα, υποβόσκει κάπου πολύ πιο πίσω, εκεί στη λιτή κιθάρα ή στη σεμνή απλότητα της εισαγωγής με τα σχεδόν αιθέρια ξεψυχισμένα φωνητικά.

Μου ήρθε από εκεί που δεν το περίμενα και όταν μου έστειλαν το link και διάβασα τον τίτλο, σκέφτηκα πως θα το μισήσω. Ποιοί είναι αυτοί οι τυχάρπαστοι Chromatics που θα μου διασκευάσουν και Kate;
Όλα αυτά μέχρι να πατήσω το Play και να γεμίσω με μια ευπρόσδεκτα γαλήνια ευφορία. Τόσο λιτά και απέριττα αγγίζουν τα όρια της κομψότητας. Ποιός θα το περίμενε από ένα συγκρότημα που προέρχεται από το Oregon...

Τρεις δίσκοι οι οποίοι υποψιάζομαι πως έχουν εκδοθεί με πολύ κόπο, με τελευταία κυκλοφορία το 2007.
Και να σκεφτείς ότι με βοήθησαν να τους ανακαλύψω, την ίδια σχεδόν στιγμή που άρχιζε το live τους στην Αθήνα...

Thanks to John Blue