2011

ΝΤΡΙΙΙΙΙΙΝ! ΝΤΡΙΙΙΙΙΙΝ! ΝΤΡΙΙΙΙΙΙΝ!

(αργεί να το σηκώσει... ή κοιμάται ή ψάχνει -πάλι- τη συσκευή κάτω από τις 32.076 κούκλες της)

Μ: (με νυσταγμένη φωνή) Ναι;.......
Δρ: Να τα πούμε;
Μ: Που να στα πει ο παπάς στ' αυτί, παλιομαλάκα! Στον ύπνο σου με έβλεπες;
Δρ: Καλημέρα και σε εσένα, μικρό μου! Καλή χρονιά!
Μ: Να το χέσω! Θα πεις κι άλλα, γιατί μόλις ξύπνησα και δεν έχω πιει καφέ!
Δρ: Τράβα φτιάξε, περιμένω...
Μ: (σιγομουρμουρίζοντας) Την καριόλα μου μέσα, με τους παπάρες που έχω μπλέξει...

Από το ακουστικό ακούγονται τα βήματα στο ξύλινο πάτωμα, σαν να μας την «έπεσε» η Γκεστάπο για ανάκριση. Λίγα δευτερόλεπτα μετά κάτι πέφτει στο πάτωμα και ακούγεται ένα «Άντε γαμήσου κι εσύ!». Προφανώς βρίζει την κρεμάστρα με τα πουκάμισά της, την οποία την έχει τοποθετημένη στην πετούγια της πόρτας...την τελευταία φορά που την είδα εκεί θα ήταν δε θα ήταν τότε που ο Νώε μάντρωνε όλο το ζωικό σύστριγγλο για την επερχόμενη πλημμύρα! Η πρωινή μουρμούρα συνεχίζεται με χαρούμενες γιορτινές εκφράσεις τύπου «Πωωωωωω! Μπουρδέλο πάλι το σπίτι!», «Σ' αυτό το πλυντήριο πιάτων, αφού δε μου έχει ρίξει 5 φάσκελα και δεν έχει ειδοποιήσει την αστυνομία ακόμα, πρέπει να στήσω... άγαλμα στο Σύνταγμα» και «Ποιος κατεβαίνει στο περίπτερο να πάρει τσιγάρα...». Έπειτα αρχίζει η ηχορύπανση: Βάζει στην καφετιέρα-κομπρεσέρ τα απαραίτητα υλικά, την βάζει μπροστά και σηκώνει 5 ορόφους και 45 διαμερίσματα στο πόδι! Για την ακρίβεια, στα υπόλοιπα 44 διαμερίσματα έχουν ήδη ξυπνήσει κι εκείνη απλά κάνει αισθητή την παρουσία της, σαν να τους λέει «Μαλάκες, ξύπνησα και θα σας γαμήσω το κέρατο, με μισάνοιχτο το μάτι!»... Ακούγονται πάλι βηματισμοί στο ξύλινο πάτωμα. Επέστρεψε, κάθεται στο γραφείο της κι ανοίγει το pc.

Μ: Τι ώρα είναι;
Δρ: Κοντεύει 12.
Μ: (ακούγεται σαν να το επεξεργάζεται) Μάλιστα.... Τσιγάρα δεν έχω, γουλιά καφέ δεν έχω πιει, ακόμα κοιμάμαι, ΤΙ ΣΚΑΤΑ ΣΕ ΕΠΙΑΣΕ ΡΕ ΠΑΛΙΟΜΑΛΑΚΑ ΝΑ ΜΕ ΠΑΡΕΙΣ ΤΕΤΟΙΑ ΩΡΑ;
Δρ: Ε, ξύπνα πια. Μεσημέριασε!
Μ: Μα να μη μπορεί ένας γαμημένος άνθρωπος να κοιμηθεί 47 ώρες με την ησυχία του σ' αυτό το σπίτι, ρε πούστη μου! Τι αμαρτίες πληρώνω;
Δρ: Πληρώνεις και μερικές προκαταβολικά, για την επόμενη ζωή!
Μ: Ρε άει στο διάολο, που μου πουλάς και πνεύμα πρωί πρωί. Έλα, λέγε τι θες, μην τα ακούσεις εσύ τώρα!
Δρ: Ε, να, Πρωτοχρονιά είναι. Σκεφτόμουν να βάζαμε τίποτα στο blog, έτσι για να καλωσορίσουμε το νέο έτος και να ευχηθούμε στους αναγνώστες μας.
Μ: Στους αναγνώστες να ευχηθείς εσύ ρε, που οι άνθρωποι γράφουν ένα σχόλιο και για να απαντήσεις πρέπει να σου τάξω το Ζούμπερι και τη Νέα Μάκρη! Παλιο-ηλίθιε!

(Αυτό ήταν! Τέρμα οι καλοσύνες!)
Δρ: Μωρ' δε πα να φτύσεις τα μπούτια σου; Αφού δεν προλαβαίνω! Είμαι πολυάσχολο άτομο εγώ!
Μ: (ειρωνικό γέλιο) Αχαχαχα! Σιγά, μωρή Μαντάμ Κιουρί, μη σκίσεις καμιά δαντέλα με το δοκιμαστικό σωλήνα! Λοιπόν, άντε, σκέψου τι θα βάλουμε γιατί τώρα που με ξύπνησες δε λειτουργώ.
(Καλά, εσύ έχεις πεθάνει κι απλώς έχουν ξεχάσει να στο πούν, σκατοαπωλίθωμα!)
Δρ: ΟΚ. Κλείνω και θα σου τηλεφωνήσω αργότερα.
Μ: Κάνε ό,τι θες. Αν δεις ότι δε το σηκώνω με την 3η φορά, μην επιμείνεις. Θα κοιμάμαι!
Δρ: Α, καλά... Ό,τι να 'ναι κι εσύ.
Μ: Ναι, έλα, κλείσε τώρα γιατί πολλά μας τα 'κανες. Θέλω να στείλω και το μικρό στο περίπτερο να μου πάρει τσιγάρα. Άντε γεια!

Πριν προλάβω να κλείσω το τηλέφωνο, μια κραυγή αγωνίας πετάγεται από τις τρύπες του ακουστικού:
ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ!

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!!!!