Όταν είδα το αυτοκίνητό μου βανδαλισμένο, γαμημένο για την ακρίβεια, με τα καθίσματα ξεβιδωμένα, τα φανάρια να λείπουν και στη θέση του λεβιέ ταχυτήτων να μην υπάρχει τίποτα απολύτως, δεν ήμουν καθόλου μακριά από το να διαπράξω ειδεχθή φόνο. Ούτε καν στο νεκροταφείο, αλλά μέσα στη μέση του δρόμου. Η αστυνομία ήρθε, είδε, και απήλθε μεγαλοπρεπώς. Ο Αντρέας παρέμενε σιωπηλός. Ευτυχώς υπάρχουν και μερικοί άνθρωποι που ξέρουν πότε να το βουλώνουν γιατί μερικοί άλλοι...
Μετά την τσαντίλα, με έπιασε το μαλακισμένο πείσμα που με πιάνει συνήθως και έπραξα τα δέοντα παρέα με τον Αντρέα που με έτρεχε υπομονετικά από δω κι από κει Πασχαλιάτικα και τελικά το αυτοκίνητο έγινε του κουτιού. Ευτυχώς υπάρχουν επίσης άνθρωποι που με εκτιμούν πάρα πολύ στη γειτονιά που μένω -περίεργο αν σκεφτεί κανείς ότι από πιτσιρίκα ήμουν εξωφρενική- και μου το σενιάρισαν, το φρόντισαν με όσο το δυνατόν λιγότερο κόστος και μου το έδωσαν χτες λαμπερό και όμορφο σαν καινούργιο.
Εν τω μεταξύ όμως, είχα μάθει τα νέα για τον άλλο φόνο. Αυτόν που είχε ως κίνητρο κάτι λιγότερης αξίας από ένα αυτοκίνητο. Σκέφτηκα πως όταν το παιδάκι που γεννήθηκε το ίδιο βράδυ που σκότωσαν τον μπαμπά του, θα έχει, όταν μεγαλώσει με το καλό, γεννέθλια, θα θυμάται πάντα τον νεκρό πατέρα που δεν γνώρισε ποτέ και που τον σκότωσαν μέσα στη μέση του δρόμου σαν σκυλί για μία ψωροκάμερα...
Δεν μιλάω τόσο καιρό. Αποφεύγω να κάνω βαρύγδουπες κοινωνιολογικοπολιτικές αναλύσεις. Δεν μου αρέσουν. Άσε που υπάρχουν τόσοι πολλοί για να το κάνουν αυτό, που εγώ περισσεύω νομίζω...
Τώρα όμως θα πω απλά πως είμαστε γελοίοι. Σαν κράτος, σαν χώρα, σαν άνθρωποι. Γιατί φταίμε κι εμείς. Τους καραγκιόζηδες που μας κυβερνούν και κυβερνούσαν τη χώρα τόσα χρόνια και τελικά την έκαναν πουτάνα, εμείς τους ψηφίσαμε.
Δεν μπορύμε να ζούμε σε μια χώρα όπου θα φοβόμαστε να κατέβουμε να πάρουμε τσιγάρα από το περίπτερο. Είναι ανεπίτρεπτο και τα παιδιά μας δεν μπορούν να μεγαλώσουν έτσι. Οι βανδαλισμοί και οι φόνοι και οι κλεψιές, θα ενταθούν γιατί η χώρα και το κράτος καταρρέουν.
Μετά την τσαντίλα, με έπιασε το μαλακισμένο πείσμα που με πιάνει συνήθως και έπραξα τα δέοντα παρέα με τον Αντρέα που με έτρεχε υπομονετικά από δω κι από κει Πασχαλιάτικα και τελικά το αυτοκίνητο έγινε του κουτιού. Ευτυχώς υπάρχουν επίσης άνθρωποι που με εκτιμούν πάρα πολύ στη γειτονιά που μένω -περίεργο αν σκεφτεί κανείς ότι από πιτσιρίκα ήμουν εξωφρενική- και μου το σενιάρισαν, το φρόντισαν με όσο το δυνατόν λιγότερο κόστος και μου το έδωσαν χτες λαμπερό και όμορφο σαν καινούργιο.
Εν τω μεταξύ όμως, είχα μάθει τα νέα για τον άλλο φόνο. Αυτόν που είχε ως κίνητρο κάτι λιγότερης αξίας από ένα αυτοκίνητο. Σκέφτηκα πως όταν το παιδάκι που γεννήθηκε το ίδιο βράδυ που σκότωσαν τον μπαμπά του, θα έχει, όταν μεγαλώσει με το καλό, γεννέθλια, θα θυμάται πάντα τον νεκρό πατέρα που δεν γνώρισε ποτέ και που τον σκότωσαν μέσα στη μέση του δρόμου σαν σκυλί για μία ψωροκάμερα...
Δεν μιλάω τόσο καιρό. Αποφεύγω να κάνω βαρύγδουπες κοινωνιολογικοπολιτικές αναλύσεις. Δεν μου αρέσουν. Άσε που υπάρχουν τόσοι πολλοί για να το κάνουν αυτό, που εγώ περισσεύω νομίζω...
Τώρα όμως θα πω απλά πως είμαστε γελοίοι. Σαν κράτος, σαν χώρα, σαν άνθρωποι. Γιατί φταίμε κι εμείς. Τους καραγκιόζηδες που μας κυβερνούν και κυβερνούσαν τη χώρα τόσα χρόνια και τελικά την έκαναν πουτάνα, εμείς τους ψηφίσαμε.
Δεν μπορύμε να ζούμε σε μια χώρα όπου θα φοβόμαστε να κατέβουμε να πάρουμε τσιγάρα από το περίπτερο. Είναι ανεπίτρεπτο και τα παιδιά μας δεν μπορούν να μεγαλώσουν έτσι. Οι βανδαλισμοί και οι φόνοι και οι κλεψιές, θα ενταθούν γιατί η χώρα και το κράτος καταρρέουν.
Είμαστε γελοίοι σας λέω!
4 σχόλια:
Τελικά μπορώ να πω πως η φαρμακευτική αγωγή που ακολουθείς (την οποία και συνταγολόγησα ο ίδιος!) σου έκανε καλό. Βγες και φώναξέ το! ΕΙΣΑΙ ΓΕΛΟΙΑ!
(Welcome back λατρεμένη μου!)
Εγώ γελοία δεν είμαι γιατί δεν ψήφησα.
Άει πνίξου!
Δεν έφυγα ποτέ μωρό μου. Απλώς... ονειρευόμουν... ;-)
Κι εγώ δεν ψήφισα οπότε ίσως γλυτώσω τον λίγο άκομψο χαρακτηρισμό :)
Καλώς επέστρεψες , η απουσία σου έγινε αισθητή :)
Kryos >
Ναι είναι λίγο άκομψος ομολογώ, αλλά μας αξίζει. Για πολλούς λόγους...
Σας ευχαριστώ :-)
Δημοσίευση σχολίου