...Ο κόσμος το έχει χάσει εδώ και χρόνια. Και καλά για τους υπόλοιπους, χέστηκα. Αυτό που με απασχολεί είναι ότι το ίδιο συμβαίνει και με τους ανθρώπους γύρω μου. Ξυπνάνε το πρωί (οι περισσότεροι) στο ίδιο μοτίβο: Νεύρα-καφές-νεύρα-δουλειά-νεύρα-σπίτι-νεύρα-μαγείρεμα-νεύρα-ντουζάκι-νεύρα-βραδινός ύπνος. Κοινός παρονομαστής αυτού φυσικά και δεν είναι τα «νεύρα», όπως βιαστήκατε να διαπιστώσετε, αλλά η έλλειψη αυτοσεβασμού. Όλοι βρίσκονται σε κατάσταση Ζεν...όχι την κανονική, όπως πάλι βιαστήκατε να συμπεράνετε, αλλά τη «νηπιακή κατάσταση Ζεν»: Ζεν μπορώ, Ζεν κάνω, Ζεν δείχνω, Ζεν γουστάρω κανέναν, Ζεν έχω όρεξη κ.ο.κ.
Και η κατάσταση χειροτερεύει. Η «ασθένεια Ζεν» είναι πλέον κολλητική, συγκαταλέγεται ανάμεσα σε εκείνες τις ασθένειες όπου μέχρι να βρεθεί το «αντιβιοτικό» έχει αποδημήσει εις Κύριον το 1/3 του πληθυσμού.
Δεν είμαστε καθόλου καλά, θα συμφωνήσω με τη Mistress, αλλά επειδή εκείνη βαριόταν να γράψει, είπα να συμπληρώσω το κενό ανάμεσα στις παρενθέσεις!
Ξυπνήστε! Πιείτε καφέ! Παραμείνετε συγκεντρωμένοι! Η γη χάνεται κάτω από τα πόδια σας κι εσείς φοβάστε μη γεμίσετε σκόνη από τα χαλάσματα...
Το παραπάνω κείμενο γράφτηκε κάτω από τους ήχους του τωρινού soundtrack, το οποίο -εδώ που τα λέμε- θα αλλάξει άμεσα γιατί πολύ σας έχουμε παραχαϊδέψει τα αυτιά με γλυκανάλατες μουσικές.
Φιλιά και περαστικά σας.
ΥΓ: Το ιατρείο θα παραμείνει ανοιχτό καθ' όλη τη διάρκεια των δικών σας καλοκαιρινών αποδράσεων. Αν αισθάνεστε την ανάγκη να μιλήσετε σε κάποιον, τηλεφωνήστε μας. Δε θα το σηκώσουμε...αυτό τον καιρό κουράρουμε την πάρτη μας!
Γιατί όποτε γράφω ένα χιουμοριστικό κείμενο (όπου βρίζω τη γαμημένη τύχη μου) δε μιλάει κανείς κι όταν γράφω σοβαρά (λέμε τώρα) πράγματα όλοι νομίζουν πως έχω πάθει κάτι?
Τίποτα δεν έπαθα. Απλά είπα να συμπληρώσω το κενό ανάμεσα στις παρενθέσεις! ΚΑΚΟ ΕΙΝΑΙ? ΘΑ ΜΑΣ ΚΟΨΕΙΣ Κ ΤΟ ΕΠΙΔΟΜΑ ΤΩΡΑ?
Παιδιά καλησπέρα σας!! Τι να πω Δρ. πολύ ωραία αυτά που λες, αλλά δυστυχώς κανένας δεν ξυπνάει σε αυτόν τον κόσμο. Και να ουρλιάζει κανείς (όπως έλεγε το παλιό πάνκ τραγουδάκι "ξυπνάτε, πεθαίνω") δεν παίρνει κανένας πια χαμπάρι. Ίσως να είναι ελληνικό φαινόμενο, η υπερβολική αναισθησία, η κοντόφθαλμη όραση που βλέπει μόνο τον εαυτό και κανέναν άλλο. Ίσως ο άνθρωπος πια να μετατρέπεται σε ρομπότ, τα οποία παρεπιπτόντως δεν ενδιαφέρονται για παρέα, για μουσική, για έρωτα, για συναισθήματα και ό,τιδήποτε τελικά μας κάνει ανθρώπινους... και επειδή κάθε φορά που τίθεται θέμα ζωής και όχι θανάτου, έχω στο μυαλό μου το πανέμορφο τραγούδι των Ding An Sich: Life is Somewhere Else με την πανέμορφη φωνή της Μαρίας Μπατιστάτου (http://www.youtube.com/watch?v=hhbo8585HJw) ----τα ξαναματαλέμε, εδώ είμαστε και αυτό το καλοκαίρι, και ας λυσσομανάει ακόμα ο χειμώνας----
Δεν είμαστε καθόλου καλά!
8 σχόλια:
...Ο κόσμος το έχει χάσει εδώ και χρόνια. Και καλά για τους υπόλοιπους, χέστηκα. Αυτό που με απασχολεί είναι ότι το ίδιο συμβαίνει και με τους ανθρώπους γύρω μου. Ξυπνάνε το πρωί (οι περισσότεροι) στο ίδιο μοτίβο: Νεύρα-καφές-νεύρα-δουλειά-νεύρα-σπίτι-νεύρα-μαγείρεμα-νεύρα-ντουζάκι-νεύρα-βραδινός ύπνος. Κοινός παρονομαστής αυτού φυσικά και δεν είναι τα «νεύρα», όπως βιαστήκατε να διαπιστώσετε, αλλά η έλλειψη αυτοσεβασμού. Όλοι βρίσκονται σε κατάσταση Ζεν...όχι την κανονική, όπως πάλι βιαστήκατε να συμπεράνετε, αλλά τη «νηπιακή κατάσταση Ζεν»: Ζεν μπορώ, Ζεν κάνω, Ζεν δείχνω, Ζεν γουστάρω κανέναν, Ζεν έχω όρεξη κ.ο.κ.
Και η κατάσταση χειροτερεύει. Η «ασθένεια Ζεν» είναι πλέον κολλητική, συγκαταλέγεται ανάμεσα σε εκείνες τις ασθένειες όπου μέχρι να βρεθεί το «αντιβιοτικό» έχει αποδημήσει εις Κύριον το 1/3 του πληθυσμού.
Δεν είμαστε καθόλου καλά, θα συμφωνήσω με τη Mistress, αλλά επειδή εκείνη βαριόταν να γράψει, είπα να συμπληρώσω το κενό ανάμεσα στις παρενθέσεις!
Ξυπνήστε! Πιείτε καφέ! Παραμείνετε συγκεντρωμένοι! Η γη χάνεται κάτω από τα πόδια σας κι εσείς φοβάστε μη γεμίσετε σκόνη από τα χαλάσματα...
Το παραπάνω κείμενο γράφτηκε κάτω από τους ήχους του τωρινού soundtrack, το οποίο -εδώ που τα λέμε- θα αλλάξει άμεσα γιατί πολύ σας έχουμε παραχαϊδέψει τα αυτιά με γλυκανάλατες μουσικές.
Φιλιά και περαστικά σας.
ΥΓ: Το ιατρείο θα παραμείνει ανοιχτό καθ' όλη τη διάρκεια των δικών σας καλοκαιρινών αποδράσεων. Αν αισθάνεστε την ανάγκη να μιλήσετε σε κάποιον, τηλεφωνήστε μας. Δε θα το σηκώσουμε...αυτό τον καιρό κουράρουμε την πάρτη μας!
Δεν βαρέθηκα να γράψω αλλά εγώ είμαι σε κατάσταση DEN...
Ξέρεις δα πόσο μου τη δίνει να τα υπολογίζω αλλιώς και αλλιώς να μου βγαίνουν...
Εσύ τώρα τι έπαθες νυχτιάτικα; Αν και μου άρεσε το κειμενάκι...
Γιατί όποτε γράφω ένα χιουμοριστικό κείμενο (όπου βρίζω τη γαμημένη τύχη μου) δε μιλάει κανείς κι όταν γράφω σοβαρά (λέμε τώρα) πράγματα όλοι νομίζουν πως έχω πάθει κάτι?
Τίποτα δεν έπαθα. Απλά είπα να συμπληρώσω το κενό ανάμεσα στις παρενθέσεις! ΚΑΚΟ ΕΙΝΑΙ? ΘΑ ΜΑΣ ΚΟΨΕΙΣ Κ ΤΟ ΕΠΙΔΟΜΑ ΤΩΡΑ?
ΌΤΙ ΘΕΛΩ ΘΑ ΣΟΥ ΚΟΨΩ!
P.S.
Η κατάσταση DEN προκαλεί πολλά νεύρα πρόσεχε εσύ θα την πληρώσεις πάλι... :p
Για να μη το κάνουμε εδώ μέσα chat room, ένα θα σου πω:
Τις απειλές σου αλλού, μην έρθω εκεί κ σε αρχίσω στα αντισταμινικά!
(Αφού εγώ θα τα ακούσω πάλι, νομίζεις δεν το ξέρω?...)
Σταμάτα την πολυλογία και ξεκίνα να εργάζεσαι σκληρά για το OST. Εγώ δεν είμαι σε θέση.
Παιδιά καλησπέρα σας!! Τι να πω Δρ. πολύ ωραία αυτά που λες, αλλά δυστυχώς κανένας δεν ξυπνάει σε αυτόν τον κόσμο. Και να ουρλιάζει κανείς (όπως έλεγε το παλιό πάνκ τραγουδάκι "ξυπνάτε, πεθαίνω") δεν παίρνει κανένας πια χαμπάρι. Ίσως να είναι ελληνικό φαινόμενο, η υπερβολική αναισθησία, η κοντόφθαλμη όραση που βλέπει μόνο τον εαυτό και κανέναν άλλο. Ίσως ο άνθρωπος πια να μετατρέπεται σε ρομπότ, τα οποία παρεπιπτόντως δεν ενδιαφέρονται για παρέα, για μουσική, για έρωτα, για συναισθήματα και ό,τιδήποτε τελικά μας κάνει ανθρώπινους...
και επειδή κάθε φορά που τίθεται θέμα ζωής και όχι θανάτου, έχω στο μυαλό μου το πανέμορφο τραγούδι των Ding An Sich: Life is Somewhere Else με την πανέμορφη φωνή της Μαρίας Μπατιστάτου (http://www.youtube.com/watch?v=hhbo8585HJw)
----τα ξαναματαλέμε, εδώ είμαστε και αυτό το καλοκαίρι, και ας λυσσομανάει ακόμα ο χειμώνας----
The psychopomp
Αυτό θα μου επιτρέψετε να είναι η επόμενη ανάρτησή μου...
Δημοσίευση σχολίου