Δεν Χωράς Πουθενά...

Είναι μελαγχολική αυτή η συνειδητοποίηση...

I Follow Rivers

Το άκουσα ενώ χάζευα κακής ποιότητας, κακόγουστα ρούχα, σε γνωστό μαγαζί. Είχαν το ραδιόφωνο να παίζει στη διαπασών και παρά την ενόχλησή μου, ένιωσα να μου κάνει κλικ, αυτός ο αέρας μιας ξεχασμένης δεκαετίας που υποβόσκει στη χροιά των φωνητικών και στο ρυθμό. Θα μπορούσε να είναι soundtrack σε αμερικάνικη ταινία με σχολεία της δεκαετίας του 50, ανοιχτά αυτοκίνητα, rockabilly φουστίτσες και όλα τα συναφή.

Σκέφτηκα πως το ραδιόφωνο είναι πεθαμένο γιατί πλέον κανείς -ή σχεδόν κανείς- δεν ανακοινώνει τους τίτλους των τραγουδιών που παίζουν. Αντίθετα, όλοι αναφέρονται στους σπόνσορες...
Βρήκα τον τίτλο λοιπόν εντελώς τυχαία και από καθαρή απροσεξία. Εγώ κανονικά δεν ακούω τέτοια πράγματα και το ξέρετε, αλλά το συγκεκριμένο μου άρεσε. Δεν ξέρω, ίσως περνάω φάση...