Ευχές; Ας γελάσω! Σε ποιόν να δώσεις ευχές και με τι μούτρα; Σε όλους αυτούς που απολύθηκαν χρονιάρες μέρες, ενώ έχουν οικογένειες και στόματα να θρέψουν; Στους συνταξιούχους που με την κουτσουρεμένη σύνταξη, είναι ζήτημα αν θα καταφέρουν να ρίξουν ένα κοτόπουλο στο φούρνο για να κάνουν πρωτοχρονιά; Στα αφεντικά που οι κοιλιές τους όλο και φουσκώνουν προκλητικά, από το πολύ φαί και τις πετσοκομμένες αποζημιώσεις που ζέχνουν από τον ιδρώτα των εργαζόμενων; Στα καλόπαιδα από την Ολλανδία (ονόματα δεν λέμε, οικογένειες δεν θίγουμε) που ήρθαν πρόσφατα στην Ελλάδα για συναυλία και μας ξεφτύλισαν ολοσχερώς πετώντας μας κατάμουτρα τη μαύρη αλήθεια, ότι δεν έχουμε λεφτά να αγοράσουμε ούτε ένα T-Shirt; Στην τέως αγαπημένη μου "φυλή" η οποία μετά λύπης μου διαπιστώνω ότι συνεχίζει να αυτοβαυκαλίζεται σε ένα δαντελένιο σύννεφο από κορσέδες, κουτσομπολιό και άβολες ψηλοτάκουνες γόβες; Που να δώσω ευχές ρε γαμώτο;
Με αυτά και με αυτά, έτοιμη θα ήμουν να πω "Να πάει στα τσακίδια η χρονιά που μας πέρασε!" Μέσα σε όλον αυτό το χαμό όμως, εμένα μου έκανε ένα δώρο. Πάντα η ζωή φρόντιζε να μου δίνει τα δώρα της, υπό τις πιο δύσκολες συνθήκες και άβολες συγκυρίες, προδιαγράφοντας ένα άδοξο τέλος κάθε φορά. Δεν θα είναι διαφορετικά ούτε και τούτη τη φορά θαρρώ. Μα έχοντας αποφασίσει να "ρούφήξω τη ζωή ως το μεδούλι για να μην ανακαλύψω πεθαίνοντας πως δεν έζησα καθόλου" (ή κάπως έτσι τέλος πάντων), νιώθω ευγνωμοσύνη που κάποιος με έκανε να νιώσω άνθρωπος ξανά. Είναι σχεδόν βέβαιο ότι ίσως τα επόμενα Χριστούγεννα που θα έρθουν, εγώ θα κλαίω τη μοίρα μου και ίσως να μην έχω διάθεση να ακούσω ούτε Sinatra. Καμιά φορά το σκέφτομαι και στεναχωριέμαι από τώρα. Το διώχνω όμως γρήγορα από τη σκέψη μου επειδή μου φτάνει που φέτος, αυτή τη στιγμή, τώρα, άνθρωποι γύρω μου έχουν σεβαστεί τις επιλογές μου και εγώ νιώθω ακόμα άνθρωπος, επειδή κάποιος, κάπου ανησυχεί για μένα.
Με αυτά και με αυτά, έτοιμη θα ήμουν να πω "Να πάει στα τσακίδια η χρονιά που μας πέρασε!" Μέσα σε όλον αυτό το χαμό όμως, εμένα μου έκανε ένα δώρο. Πάντα η ζωή φρόντιζε να μου δίνει τα δώρα της, υπό τις πιο δύσκολες συνθήκες και άβολες συγκυρίες, προδιαγράφοντας ένα άδοξο τέλος κάθε φορά. Δεν θα είναι διαφορετικά ούτε και τούτη τη φορά θαρρώ. Μα έχοντας αποφασίσει να "ρούφήξω τη ζωή ως το μεδούλι για να μην ανακαλύψω πεθαίνοντας πως δεν έζησα καθόλου" (ή κάπως έτσι τέλος πάντων), νιώθω ευγνωμοσύνη που κάποιος με έκανε να νιώσω άνθρωπος ξανά. Είναι σχεδόν βέβαιο ότι ίσως τα επόμενα Χριστούγεννα που θα έρθουν, εγώ θα κλαίω τη μοίρα μου και ίσως να μην έχω διάθεση να ακούσω ούτε Sinatra. Καμιά φορά το σκέφτομαι και στεναχωριέμαι από τώρα. Το διώχνω όμως γρήγορα από τη σκέψη μου επειδή μου φτάνει που φέτος, αυτή τη στιγμή, τώρα, άνθρωποι γύρω μου έχουν σεβαστεί τις επιλογές μου και εγώ νιώθω ακόμα άνθρωπος, επειδή κάποιος, κάπου ανησυχεί για μένα.
Ευχές θα δώσω σε εκείνους που μου θυμίζουν αυτό που μου είπαν κάποτε οι αγαπημένοι μου In The Nursery :
To The Faithful
P.S. Το ξέρω ότι φοβηθήκατε ότι θα βάλω Sinatra, δειλοί!
6 σχόλια:
Η αλήθεια είναι πως ετοιμαζόμουν να γράψω κι εγώ κάτι για την κωλοχρονιά (έ, ψιτ, με ρέγουλα τα κοσμιτικά...) αλλά θα κρατήσω τις συγγραφικές μου δυνάμεις για την επετειακή ανάρτηση του blog.
Να ευχηθώ σε όλους (όσους θα διαβάσουν την ανάρτηση αυτή κατά το Πάσχα -και ποτέ λίγες ώρες πριν το νέο έτος!) να έχουν μια καλή χρονιά. Αυτό μόνο...με ό,τι καλό συμπεριλαμβάνει!
Αυτο το καποιος καπου νοιαζεται.. αυτο θελω για την ζωη μου γενικα οχι για την χρονια που ερχεται γτ θα φυγει αλλωστε..
Καλη Πρωτοχρονια!!
Μαρουλοφιλακια!
Ai sixtir! Me piasane ta klamata mari!
Well said My Lady! Kai na xereis pws eimai poli perifani gia sena, oxi mono gia tis epiloges sou, alla kuriws giati exeis apofasisei na tis ziseis kai na tis apolafseis!
Den mou vgainei na efxithw kali xronia giati den tin pistevw pleon afti tin efxi. Afto pou tha pw einai to kinimatografiko: Oooooooxi allo karvouno! Kai episis, i kaluteri efxi, na'maste panta mazi! :-)
Sas agapw!
Γειά σου Mistress Hyde. Πολύ χαίρομαι που διαβάζω κάτι καινούργιο, έστω και (στο πρώτο μέρος) βγαίνει μια δίκαιη βέβαια πικρία έως οργή για την κατάντια μας και τον κατήφορο που έχουμε πάρει εδώ και πολλά χρόνια. Είναι δύσκολο να εύχεσαι 'καλή χρονιά' τη στιγμή που αυτή διαγράφεται δυσοίωνη και το τούνελ ακόμη πιο σκοτεινό... Όμως δεν φαντάζομαι κάποιον/α άλλο/η να εκφράζει την κατάσταση αυτή πιο γλαφυρά εκτός από σένα.
Δεν αναφέρθηκα ακόμη στο δεύτερο μέρος της ανάρτησής σου γιατί ήθελα να κρατήσω για το τέλος πως από αυτό που διάβασα χάρηκα διπλά. Είναι πολύ σημαντικό να κάνουμε τη ζωή μας οπως την θέλουμε και να έχουμε αυτά που θέλουμε. Έχω την εντύπωση όμως ότι πολλοί άνθρωποι ζητούν τόσο λίγα πράγματα, που όμως αυτά είναι πολλά. Δηλαδή τα πιο αυτονότα πράγματα και οι βαθύτερες ανάγκες του ανθρώπου για κατανόηση, αγάπη και συντροφιά να έχουν καταντήσει Ολυμπιακό αγώνισμα. Η ευχή μου για τη δική σου χρονιά είναι να γευτείς με όλο σου το είναι το 'δώρο' που σου δόθηκε, χωρίς να ανησυχεις για το τι θα συμβεί στο τέλος. Απόλαυσέ το όσο κρατήσει χωρίς να απασχολείς το μυαλό σου για το πόσο θα κρατήσει - ίσως και να είναι για πάντα. Αλλά αυτά τα γνωρίζεις από μόνη σου καλύτερα, έτσι δεν είναι;
Να ευχηθώ και στον Dr. Beli να είναι μια ξεχωριστή χρονιά, με υγεία και δημιουργικότητα και να φροντίζει να θυμίζει στην Mistress να γράφει και κανα κειμενάκι.
Τα λέμε σύντομα.
-The Psychopomp
Μίστρες μου
ζήσε και άσε το αύριο. έτσι κ αλλιώς δεν ξέρουμε τι θα μας ξημερώσει ;)
χρόνια πολλά και ενα αγαπημένο 2012.
θέλω να τα πουμε σύντομα, αλλά αν δεν τα καταφέρουμε, ναι υπάρχει κ το τηλέφωνο :D
Γελαδερέ,
χρόνια πολλά και καλή χρονιά και οτι καλύτερο σου εύχομαι
φιλιά κ στους δυό σας!!!
Σας ευχαριστώ πολύ όλους για τις ευχές και για την επίσκεψη.
Σας έχω πει ότι μου αρέσετε και για αυτό μένω εδώ;
mermy : παίρνε όποτε θες. Δεν κατάφερα να περάσω για τα κεκάκια, έφευγα στις 9 από το γραφείο αλλά μου λείπεις και θέλω να τα πούμε. Φιλιά.
Arendhel : Σταμάτα παιδιάκι μου! Δεν θα ξανακλάψουμε ποτέ!
Marouli : Φιλάκια πράσινα
Ten Thousand Eyes : Αυτό που λες για το Ολυμπιακό αγώνισμα; Ε και λίγα λες!
Dr. : Που είναι το OST άθλιε ιατροδικαστή;
Δημοσίευση σχολίου