ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ ΤΟΝ PLAYER ΤΩΡΑ!
Πριν από 16 χρόνια είχα την τιμή να γνωρίσω ένα άτομο, το οποίο θα άλλαζε τα μουσικά μου ακούσματα -με την έννοια ότι θα πρόσθετε μερικά νέα στα ήδη υπάρχοντα- και θα με έκανε να αγαπήσω μερικά είδη μουσικής που ποτέ δε φανταζόμουν ότι θα λάτρευα. Ίσα ίσα, στο άκουσμα και μόνο μερικών δευτερολέπτων αυτών των εξωπραγματικών για μένα (τότε) μουσικών «παραμυθιών», έβγαζα καντήλες και καταριόμουν την απέναντι 50χρονη λιγδιάρα γειτόνισσα, η οποία μου έκανε ψυχολογικό πόλεμο με δάντη και Βανδή στη διαπασών!
Πριν από 2 (και κάτι) χρόνια είχα την τιμή να γνωρίσω ένα άτομο, το οποίο θα έβαζε την τελευταία πινελιά στο «μουσικό καμβά» μου, με νότες που στην αρχή φάνηκαν οικείες, λόγω του γεγονότος πως μεγάλωσα σε μια δεκαετία όπου η ηλεκτρονική μουσική ήταν σε πλήρη οργασμό και τα πάντα έφτασαν να κατηγοριοποιούνται σε περισσότερα από ένα είδος μουσικής, με αποτέλεσμα να επικρατεί πανικός και να πέφτει ξυλίκι αν το τραγούδι των ΤΑΔΕ ήταν gothic ή darkwave, electro ή acid και δε συμμαζεύεται!
Πριν από κάτι ώρες ξέθαψα μερικές κασσέτες, τις οποίες ηχογράφησε το πρώτο πρόσωπο και με συντρόφευαν σε στιγμές που είχα τις μαύρες μου. Ακριβώς την ίδια στιγμή το δεύτερο πρόσωπο μου έστειλε ένα τραγούδι που είχα να ακούσω τουλάχιστον 10 χρόνια, έχοντας φτάσει σε σημείο να ψιλοθυμάμαι τη μουσική και να ξεχνάω τους στίχους.
Το In Trust I Return, αφιερώνεται και στα δύο αυτά πρόσωπα. Στο πρώτο, για όσα μου χάρισε στο παρελθόν. Στο δεύτερο, για όσα συνεχίζει να μου χαρίζει. Για το μέλλον; Αυτό είναι κάτι το οποίο δε με ανησυχεί, γιατί -όπως λένε οι Ikon στο ομώνυμο τραγούδι-
Beyond this earth there lies a hand.
Πριν από 2 (και κάτι) χρόνια είχα την τιμή να γνωρίσω ένα άτομο, το οποίο θα έβαζε την τελευταία πινελιά στο «μουσικό καμβά» μου, με νότες που στην αρχή φάνηκαν οικείες, λόγω του γεγονότος πως μεγάλωσα σε μια δεκαετία όπου η ηλεκτρονική μουσική ήταν σε πλήρη οργασμό και τα πάντα έφτασαν να κατηγοριοποιούνται σε περισσότερα από ένα είδος μουσικής, με αποτέλεσμα να επικρατεί πανικός και να πέφτει ξυλίκι αν το τραγούδι των ΤΑΔΕ ήταν gothic ή darkwave, electro ή acid και δε συμμαζεύεται!
Πριν από κάτι ώρες ξέθαψα μερικές κασσέτες, τις οποίες ηχογράφησε το πρώτο πρόσωπο και με συντρόφευαν σε στιγμές που είχα τις μαύρες μου. Ακριβώς την ίδια στιγμή το δεύτερο πρόσωπο μου έστειλε ένα τραγούδι που είχα να ακούσω τουλάχιστον 10 χρόνια, έχοντας φτάσει σε σημείο να ψιλοθυμάμαι τη μουσική και να ξεχνάω τους στίχους.
Το In Trust I Return, αφιερώνεται και στα δύο αυτά πρόσωπα. Στο πρώτο, για όσα μου χάρισε στο παρελθόν. Στο δεύτερο, για όσα συνεχίζει να μου χαρίζει. Για το μέλλον; Αυτό είναι κάτι το οποίο δε με ανησυχεί, γιατί -όπως λένε οι Ikon στο ομώνυμο τραγούδι-
Beyond this earth there lies a hand.
@ Mistress Hyde: Review δεν ήθελες μωρή; ΠΑΡΤΟ ΝΑ ΤΟ ΕΧΕΙΣ!
17 σχόλια:
Αν νομίζεις παλιοελεεινό κάθαρμα πως θα μου χαλάσεις εσύ τη μάσκαρα, είσαι γελασμένος! Την έχω αγοράσει αδιάβροχη!
Η τιμή ήταν δικιά μου και σε ευχαριστώ για όσα με έμαθες, για όλες τις φορές που με έκανες να γελάσω μέχρι δακρύων, για το χέρι σου που είναι πάντα απλωμένο προς τη μεριά μου και γιατί έγινες αυτόβουλα, ο αδελφός που δεν είχα ποτέ και πάντα ήθελα.
(Ευχαριστώ που μου έφτιαξες και το καζανάκι, δεν το ξεχνάω!)
Όσο για το μέλλον...
Μερικοί άνθρωποι μπορεί να έρχονται στη ζωή μας για να φύγουν ενώ άλλοι για να μείνουν...
Για περισσότερους συναισθηματισμούς του χρόνου πάλι. Από αύριο πιάνω ξανά το βούρδουλα!
γαπητή Mistress
δεν είχα σκοπό να σας καταστρέψω (κι εσάς και τη Max Factor, η οποία κάνει καλή δουλειά, παρεπιπτόντως!).
Τώρα, στο θέμα μας.
Γελάτε μέχρι δακρύων, γιατί είστε σε περίοδο θεραπείας με πλασιμποφάρμακα και νομίζετε πως όλα είναι καλά. Σας γελάσανε!
Το χέρι που απλώνεται προς τη μεριά σας, δεν είναι τίποτε άλλο από την προέκταση του φασκελώματος που σας ρίχνω καθημερινώς (ενίοτε και του...οπισθιουδάκτυλου!) για την ανικανότητά σας να ακολουθείτε πιστά τις ιατρικές μου οδηγίες και φαρμακευτικές αγωγές.
Δεν έγινα αδελφός σας αυτοδούλως. Κάθε άλλο. Βάσει του ιατρικού σας ιστορικού -το οποίο παρέλαβα από τη γνωστή ψυχιατρική κλινική Capio Nightingale Hospital του Λονδίνου- o θεράπων ιατρός σας (πριν αφήσει την τελευταία του πνοή στα χέρια σας!) μου υπέδειξε να σας κάνω στην αρχή ΟΛΕΣ τις χάρες, μέχρι να μπείτε στη σειρά του προγράμματος, το οποίο εξακολουθείτε να μην τηρείτε!
Μερικοί άνθρωποι μπορεί να πηγαινοέρχονται, εσείς πάλι αν δεν δω βελτίωση, πολύ φοβούμαι πως θα πρέπει να βρείτε έναν καλό...ντεκορατρίστ για να σας διακοσμήσει το θάλαμο απομόνωσης!
Αφήστε κάτω το βούρδουλα τώρα και φορέστε την άσπρη...ζακετούλα σας!
Τώρα ξέρεις εσύ... με το χαρακτήρα που έχω, τον θάλαμο απομόνωσης τον έχω γραμμένο στα παλιά μου τα παπούτσια που έχουν και φαγωμένα τακούνια.
Όσο για τα ρέστα, εγώ φταίω αχάριστο και αχαϊρευτο κάθαρμα που αποφάσισα να είμαι καλή μαζί σου έστω και για λίγο. ΘΑ ΣΕ ΠΑΤΗΣΩ ΧΑΜΩ με τα νέα μεταλικά μου τακούνια και δεν θα υποχωρήσω σε καμία έκληση για έλεος.
P.S. ΆΣΕ ΚΑΤΩ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΤΑ CAPRICE ΣΕ ΒΛΕΠΩ!
Caprice τέλος, έπιασα τους κουραμπιέδες τώρα!
(ΤΑ ΣΚΑΤΑ ΜΟΥ ΝΑ ΦΑΣ, ΣΚΑΤΟΨΥΧΟ ΑΓΚΑΘΩΤΟ ΕΡΠΕΤΟ ΤΗΣ ΑΒΥΣΣΟΥ!)
Όλο για kinky πράγματα λες και στο τέλος... μένουμε με τους κουραμπιέδες...
Φύσα εσύ κι άσε τα υπόλοιπα σε εμένα!
Αχαχαχαχα! Όχι, που θα σε άφηνα να μου την πεις πάλι!
Γιατί να φυσήξω?
Για να φύγει η...σκόνη από τους κουραμπιέδες! (Μετά θα μπορέσεις να επιστρέψεις στο κελί σου!)
Καλά κι εσύ μπορείς να επιστρέψεις στο νοσοκομείο γιατί θα σου έχει φτάσει το ζάχαρο στο 300 με τόσους κουραμπιέδες...!
Το ξεπέρασα το 300άρι...σιγά σιγά αρχίζω και μεταμορφώνομαι σε κομπόστα!
Επιτέλους! Να δούμε και λίγη γλύκα εδώ μέσα...!
Όχι πως δεν είναι απολαυστική η εναλλαγή...φιλοφρονήσεων και εορταστικών κουραμπιέδων, με άχνη ζάχαρη ή χωρίς, αλλά μπήκε στο κάδρο το θέμα IKON. Για τη μουσική, αλλά και για την προέκταση της στο σκοτεινότερο συναίσθημα του καθενός, οι ΙΚΟΝ είναι απαραίτητοι (σίγουρα μέχρι και το "Flowers for the Gathering" είναι άπιαστοι), η γαλήνη τους αλλά και η οργή του τσακίζουν κόκκαλα. Αν μη τι άλλο σε αυτό συνέβαλλαν τα σκοτεινά ηχοτοπία και η μαγική αλα Ian Curtis φωνή του Μ. Carrodus. Έτσι για να μην ξεχνιόμαστε δηλαδή, και να μην έχουμε αυταπάτες: το παρελθόν υπάρχει για να μας στοιχειώνει. Εν τέλει, ο καλύτερος τρόπος που μπορούμε να ξορκίζουμε το στοίχειωμα αυτό είναι η μουσική, άντε και το αλκοόλ (σαν φάρμακο βεβαίως βεβαίως). Και επειδή το παρελθόν υπάρχει ("The past is part of my future, the present is well out of hands"΄από το Heart and Soul των αθάνατων Joy Division), λέω το παρελθόν υπάρχει για να σηματοδοτεί το μέλλον, ακόμα και το μέλλον είναι γεμάτο φαντάσματα.
Και έτσι τα πιο σκοτεινά άσβεστα συναισθήματα ζουν ξανά και ξανά...
Αφιερωμένο στην Προδοσία, την Απάτη και το Μίσος....http://www.youtube.com/watch?v=5jFGAqrNqmc
Αυτά είχα να πω, τώρα μπορείτε να τα πείτε εν μέσω μελομακάρονων, γιατί δεν μου πολυαρέσουν οι κουραμπιέδες.
Τάδε έφη
-The Psychopomp-
Psychopomp καλό μου,
σίγουρα κάλυψες την Mistress με ένα τέτοιο review (επιτέλους θα με απαλλάξεις από την υστερία της!)
Και το song άπαιχτο, αs well!
Φιλιά!
Επιτέλους! Κάποιος να με καταλαβαίνει εδώ μέσα!
(Κι εγώ τα μελομακάρονα γουστάρω).
(...)
Και μας ποστάρει και ωραία τραγούδια στα σχόλια!
Νομίζω ότι πραγματικά θα κλάψω.
P.S. Αυτά ήταν προεόρτια βρισίδια. Έρχονται και τα εορταστικά μαζί με το δώρο που σας έχουμε ετοιμάσει με τον Dr. Beli.
P.S. 2
... Τις τρεις χάριτες ΠΡΟΔΟΣΙΑ-ΑΠΑΤΗ-ΜΙΣΟΣ, τις πέρασα στο ντούκου μια και τις έχουμε μπουχτίσει και εγώ και ο Dr. και λέμε να μην τους κάνουμε τη χάρη μέρες που είναι...
Δεν συμφωνείτε κι εσείς Dr.;
@Mistress: θα σας απαντήσω θετικά, μόνο και μόνο για να γλυτώσω τις παρενέργειες του δοκιμαστικού φαρμάκου που σας έδωσα!
Άει από δω ρε!
Δημοσίευση σχολίου