(ΒΟΣΤΟΝΗ; ΠΟΙΟΣ ΑΚΟΥΕΙ ΤΕΤΟΙΑ ΣΤΗ ΒΟΣΤΟΝΗ ΡΕ ΜΑΛΑΚΑ;)
(ΜΑ ΒΟΣΤΟΝΗ; ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ;)
Μετά από ενάμιση χρόνο ο J. Johnson αφήνει την μπάντα και τη θέση του παίρνει ο αδελφός του Shawn, Lance Keve. (ΤΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΣΤΗ ΒΟΣΤΟΝΗ;)
Εγώ, εκτός από το να τα πάρω στο κρανίο που δεν κυκλοφορεί δίσκο αυτό το συγκρότημα, μπορώ επίσης να πω ότι ευχαρίστως θα τους γυάλιζα τα παπούτσια καθημερινώς, φτάνει να έγραφαν τραγούδια σαν το παρακάτω.
Είναι ποίηση, ρευστή γλύκα που κυλάει αβίαστα μέσα σου και ανακατεύεται αρμονικά με το αίμα σου, προκαλώντας σου απανωτές ανατριχίλες. Αν μπορούσε κάτι να σε κάνει να θέλεις να απλώσεις τα χέρια και να αγκαλιάσεις τον ουρανό ολόκληρο, είναι αυτό το κομμάτι. Κι όταν τελειώνει, στη σωστή στιγμή, με τη σωστή νότα, σε αφήνει με την πιο γαλήνια ευδαιμονία για συντροφιά.
Είναι ποίηση, ρευστή γλύκα που κυλάει αβίαστα μέσα σου και ανακατεύεται αρμονικά με το αίμα σου, προκαλώντας σου απανωτές ανατριχίλες. Αν μπορούσε κάτι να σε κάνει να θέλεις να απλώσεις τα χέρια και να αγκαλιάσεις τον ουρανό ολόκληρο, είναι αυτό το κομμάτι. Κι όταν τελειώνει, στη σωστή στιγμή, με τη σωστή νότα, σε αφήνει με την πιο γαλήνια ευδαιμονία για συντροφιά.
6 σχόλια:
μπραβο μιστρεσσ,επιασες Αμερικη.Καταπληκτκο τραγουδι,το λατρευω από τις πρώτες νότες.Παρα πολύ όμορφο....
Τα λαγωνικα Του Σπιτιου σας ενημερώνουν ότι δίσκο δε θα δειτε από αυτούς ποτε ,είτε σε αυτήν ,είτε στην άλλη ζωή .Διέλυσαν το 1999...Ζωή σε λόγου μας..Να ζουμε να τους θυμόμαστε..
Αγαπητέ μου Χρήστο,
αντιλαμβάνεσαι φυσικά την ψυχική ταραχή την οποία μόλις προκάλεσες στην Mistress, όπου και θα πρέπει να κοιτάξω στο πατάρι για να της δώσω κάποια ξεχασμένα αμφεταμινοειδή, μπας και πέσει ξερή για κάνα-δυο αιώνες και το ξεχάσει!
Αν τα δω σκούρα, θα σας την ταχυδρομήσω ΟΛΟΚΛΗΡΗ μετά των αξεσουάρ της (μαστίγια, λαιμητόμους και πεοκρούστες) για να δείτε τη γλύκα και να μη με λέτε μετά εμένα τρελό και παράλογο!
Mistress,
ωραίος ο κομμάτης, να το κρατήσεις στη λίστα σου για το soundtrack Νο 487 (γιατί αυτό το γαμοOST που έχουμε φτιάξει εδώ και μέρες πολύ αμφιβάλλω αν θα δει το φως της ημέρας!)
εννοειται σουπερακι
καλησπερες
Αγαπητέ Χρήστο, ο φίλτατός μου alter-ego Δρ. το έθεσε πολύ κομψά το θέμα. Άσε με να χτυπηθώ, να κλάψω, να τραβήξω τα μαλλιά μου πέφτοντας στο πάτωμα και φωνάζοντας "Ντορή θα φαρμακωθώ!" (όχι αυτό είναι από άλλο έργο...)
Το ξέρω ότι δεν θα δούμε δίσκο. Για αυτό τον λόγο γκαρίζω...
Δρ. >
Φυσικά, καταλαβαίνεις τον πόνο μου, όπως πάντα...
Skouliki >
Γλυκό σκουλήκιον χαιρόμαστε που σου αρέσει και που σε βλέπουμε!
(...)
Γιατί αισθάνομαι σαν τον Κολόμβο;
Δημοσίευση σχολίου