Σελίδες

Τετάρτη, Φεβρουαρίου 09, 2011

London Calling-Μy-Αsh

Το Λονδίνο της σκωροφαγωμένης δεκαετίας που ονειρευόμουν, έχει πεθάνει. Αυτή η διαπίστωση δημιουργεί ένα σωρό ανάμεικτα συναισθήματα. Από τη μια, ήταν τα βικτωριανά κτίρια που σου ψιθύριζαν για άλλες εποχές, θυμίζοντας λίγο Κάρολο Ντίκενς μαγεύοντάς σε και από την άλλη, ένα αταίριαστο λούστρο, που σε έκανε να μπερδεύεσαι. Και μέσα σε αυτή τη σύγχιση, δίπλα σε κακόγουστα αναμνηστικά σουβενίρ για τους τουρίστες, έρχεται και η θλιβερή διαπίστωση πως underground δεν υπάρχει πια. Όχι, εντάξει ο υπόγειος λειτουργεί κανονικότατα. Για το άλλο underground λέω. Αυτό που ήμουν τόσο αστεία να πιστεύω πως θα υπάρχει ακόμα εκεί και θα έβλεπα κλώνους της Siouxsie να κυκλοφορούν στους δρόμους.

Η pub ήταν σαφώς κλασσική, με πολύ κόσμο, καλή και φτηνή μπύρα, σουρωμένους άγγλους που δεν θυμόντουσαν το όνομά τους και κλεφτρόνια. Σου βουτάνε την τσάντα σου εν ψυχρώ εκεί μέσα και σηκώνονται να φύγουν. Κι όταν τους "μαγκώνεις" κάνουν και τις πάπιες... Καμία λεβεντιά, ούτε στην κλεψιά τους...

Το club ήταν μια άθλια, ξεπεσμένη καρικατούρα υποτιθέμενης υποκουλτούρας, με κακογουστιά, ψιλο-άκομψο φλερτ, ποτό με τη μεζούρα -τα κοκτέιλ αποκλείονται- βρωμιά και κακή διακόσμηση. Για το play list καλύτερα να μην μιλήσω. Αν εξαιρέσεις δύο παλικάρια-απομεινάρια- αυτής της σκωροφαγωμένης δεκαετίας που λέγαμε, ήταν ένα άθλιο -παίζω-ότι-να'ναι-από-το-laptop-αλλά-φοράω-ωραίο-pvc... Κοινωνιολογική παρατήρηση να την πω τώρα αυτή; Όπως και να'χει, οι γυναίκες είναι άκρως αποκρουστικές όταν πίνουν του σκασμού και είναι λιώμα. Σίγουρα. Από τις παλιές "ένδοξες" εποχές, είδα μόνο ένα πανέμορφο λόρδο, με μπροκάρ γιλέκο, ρεντικότα και κομψό μπαστουνάκι αλλά εντελώς φευγαλέα γιατί μάλλον την "έκανε" από κει μέσα στα γρήγορα... Δεν ήταν μέρος για λόρδους αυτό...

Ακόμα και το Σόχο μου θύμισε λίγο Γκάζι. Λίγο, όχι πολύ, γιατί τουλάχιστον εκεί είχε πολύ καλό κινέζικο φαγητό αν μη τι άλλο και πολλές θεατρικές παραστάσεις -κυρίως μιούζικαλ- που μπορούσες να παρακολουθήσεις. Και πολλά ξεκάλτσωτα πόδια. Δύο μέτρα, αγγλικό, γυναικείο πόδι, χωρίς καλσόν και με ψηλοτάκουνα πέδιλα παρά τους μείον κάτι βαθμούς. Είναι τρελοί αυτοί οι Άγγλοι!

Από την άλλη τα μουσεία ήταν ένα όνειρο. Γεμάτα κλεψιμαίικα. Αίγυπτος, Ελλάδα, Κίνα, Ιταλία, Ιαπωνία... δεν έχουν αφήσει κολυμπιθρόξυλο αυτοί οι Άγγλοι... Φυσικά και ΔΕΝ πήγα στον τομέα με τα Ελληνικά μάρμαρα. Με ρώτησε ένας Άγγλος στην είσοδο αν θα πάω να τα δω και του απάντησα ότι θα τα δω όταν επιστρέψουν εκεί που ανήκουν. Σε δέκα χρόνια μου είπε... Τότε θα έχουμε την κατάλληλη υποδομή εμείς οι Έλληνες. Έκανα να του φέρω την τσάντα μου στο κεφάλι, αλλά μετά σκέφτηκα πως θα δημιουργήσω διπλωματικό επεισόδιο και κρατήθηκα.

Όσο για το decadence που επιδιώκω να ζήσω πάντα στα ταξίδια μου, αυτή τη φορά τα κατάφερα μεγαλειωδώς... Σε κάποιο βαγόνι του μετρό, στριμωγμένη μέσα στον πολύ κόσμο, μου άνοιξαν την τσάντα και μου πήραν όλα τα λεφτά. ΟΛΑ όμως. Έτσι κατάφερα να μείνω εντελώς άφραγκη σε μια ξένη χώρα -δεν είχα λεφτά ούτε για ένα καφέ- αφού είχα όμως ευτυχώς αγοράσει καμιά 30αριά βινύλια και άλλα τόσα βιβλία. Ο κλέφτης είχε την ευαισθησία να μου αφήσει την ταυτότητά μου, για να μπορέσω να γυρίσω στην πατρίδα.

Αν θα ξαναπήγαινα; Φυσικά και θα ξαναπήγαινα. Έχει ένα σωρό ιστορικά πράγματα που δεν πρόλαβα να δω. Την επόμενη φορά όμως θα έχω τα χρήματά μου κρεμασμένα σε πουγκί στο λαιμό μου και μέσα στο πορτοφόλι μου ένα σημείωμα που θα λέει : PISS OFF SUCKER!


10 σχόλια:

Tatiana Kontouli είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Tatiana Kontouli είπε...

Καλώς ήρθες! Βλέπω πέρασες όνειρο...
Να τα πεις αυτά στο αδερφάκι μου που ετοιμάζεται να πάει μόνιμα!
Πέρα από την πλάκα, ευτυχώς που πήρες τα βινύλια, φαντάζομαι θα πέρασες και ωραία με την παρέα και αν μη τι άλλο νέες εμπειρίες!
Φιλιά!

Tatiana Kontouli είπε...

Η διεγραμμένη ανάρτηση ήταν ακριβώς ίδια με την παραπάνω γιαυτό πήρε και πόδι :)
Τι να κάνω, κουμπάκια βλέπω... τα πατάω!
:D

Mistress Hyde είπε...

la boom! > Καλώς σας βρήκα!
Η παρέα ήταν εξαιρετική και ως εμπειρία δεν το αλλάζω με τίποτα!
Να πεις στο αγαπημένο μας αδελφάκι σου πως είναι όμορφα και σκληρά απρόσωπη πόλη με ένα τρόπο που ακόμα δεν μπορώ να προσδιορίσω. Έχει πολλές ομορφιές αλλά δεν ξέρω αν θα μπορέσει να συνηθίσει τον καπουτσίνο χωρίς σαντιγύ. (Αρνούνται πεισματικά να βάλουν.)
Φιλιά πολλά κι από μένα!

Mistress Hyde είπε...

...Πάτα όσα κουμπιά θες δεν έχουμε πρόβλημα :-)

Doctor Beli είπε...

Καλώς ήρθες λοιπόν!
Τι να τα κάνεις τα λεφτά αν δεν έχεις φράγκο?
Πέρασε από το ιατρείο για τη γνωστή δοσολογία, δεν είναι να σε αφήνει κανείς μόνη!

mermyblue είπε...

Είναι πολύ σημαντικό τελικά να ταξιδεύεις κάπου χωρίς να έχεις ήδη εικόνα στο μυαλό σου.
προσωπικά το λατρεύω το Λονδίνο...έχω ήδη πάει τρεις φορές κ ξαναπάω όποτε μου δοθεί η ευκαιρία.
κρίμα που σου έκλεψαν τα χρήματα...παρηγορήσου με το ότι εμένα στην Ελλάδα δεν είχαν καν το τακτ να μου αφήσουν ταυτότητα κ τίποτα άλλο από έγγραφα...
φιλιά πολλά

Mistress Hyde είπε...

Dr. > Ναι δεν πρέπει να με αφήνεις μόνη...

mermy >
Δεν νομίζω ότι κατάφερα σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα να δω όλες τις ομορφιές αυτής της πόλης. Φυσικά και είχε ένα σωρό ενδιαφέροντα πράγματα. Νομίζω όμως ότι άργησα να πάω. Έπρεπε να έχω πάει καμιά εικοσαετία νωρίτερα. Ίσως τότε να μην γύριζα ποτέ πίσω. Ως λαό πάντως, προτιμώ τους Γερμανούς τελικά. Πολύ αδικημένοι με μια κομψή ευγένεια που σε σκλαβώνει.

Spy είπε...

Κι όμως... υπάρχουν ακόμα τόσα undergorund πράγματα να δείτε. Μήπως δεν κυκλοφορήσατε στις κατάλληλες γειτονιές ή τις κατάλληλες ώρες;

(μέσα στο πουγγί βάλτε κι έναν σκύλο κακλού κακού...)

Mistress Hyde είπε...

Φίτλατε Spy >
Θα πρέπει οπωσδήποτε να μου επιστήσετε την προσοχή σε αυτά που έχασα, στο επόμενό μου ταξίδι. Σας διαβεβαιώ ότι κυκλοφόρησα στα πιό ακατάλληλα μέρη, τις πιο ακατάλληλες ώρες. Δεν ήταν αυτό αρκετό;