Σ' αυτό το ξύλινο παρκέ με την καινουριοφορεμένη λάμψη, είχαν γλυστρίσει τα τακούνια της, αφήνοντας βαθιές χαρακιές, πολλές φορές στο παρελθόν αλλά νόμιζε ότι τις έχει ξεχάσει. Κι όμως... Ήταν σα να μπήκε σε μια μηχανή του χρόνου και να γύρισε πίσω με τέτοια ευκολία, που τα ενδιάμεσα χρόνια, έμοιαζαν απλώς σαν ένα όνειρο. Ανακατεύτηκαν οι ίδιες νότες με σχεδόν τον ίδιο κόσμο που βρισκόταν εκεί κι έγινε το κεφάλι της σαν θερινό σινεμά που δεν έλεγε να σταματήσει να παίζει χρωματιστές εικόνες, ενός παλιού εαυτού που νόμιζε ότι είχε καταχωνιάσει στο πατάρι.
Όταν είδε παλιά, γνώριμα πρόσωπα, οικεία, ναυαγισμένα, χτυπημένα από κακουχίες, τόσο αντίθετα μ'αυτήν την καινούργια λάμψη στο ξύλινο πάτωμα, δεν μπόρεσε να μην βουρκώσει, συγκρατώντας με κόπο τον εαυτό της να μην ξεσπάσει σε δυνατά αναφιλητά. Μπορεί οι χαρακιές να σβήστηκαν με το λούστρο από το ξύλινο πάτωμα, αλλά είχαν μείνει στις ψυχές αυτών που σαν δολοφόνοι γύριζαν στον τόπο του εγκλήματος, στα πρόσωπά τους, στις κινήσεις τους, στο είναι τους...
Ύστερα, με τύψεις που άδειαζαν με βιάση το ποτήρι της, σκέφτηκε πως πήγε να πατήσει ξανά με τα ψηλοτάκουνά της, πάνω σ'αυτό το ίδιο πάτωμα, κάνοντας ίσως νέες χαρακιές, αλλά πιο δυνατή από παλιά. Πιο σίγουρη και πιο σοφή, ένιωσε σαν ναυαγός που έχει επιβιώσει. Δεν ήταν πια η ίδια.
Το επόμενο πρωί, ήταν ένα από αυτά τα μισητά επόμενα πρωινά, που ο καφές είναι άγευστος, το στομάχι κάνει καταδύσεις και το κεφάλι είναι γεμάτο με τόσες μελωδίες που μπλέκονται μεταξύ τους κακομοιριασμένες και αποσπασματικές.
Άναψε τσιγάρο κι ας ήταν το τελευταίο πράγμα που έπρεπε να κάνει...
**********
TUBERCULOSIS 8
Forbidden Colours
8 σχόλια:
Παιδιά, τί να πω!!! Πανέμορφη συλλογή, μου αρέσει πολύ όταν γινόσαστε δγμιουργικοί ΚΑΙ με αυτόν τον τρόπο.
Να κάτι που θα γίνει το soundtrack της αυριανής μέρας μου
να είστε καλά!!!
--> Mistress Hyde: ευχαριστώ για τα ζεστά λόγια και για την άπλετη φιλοξενία.
Εννοείται πως θα ξανάρθω να μοιραστώ τις σκέψεις και τις εικόνες.
The Psychopomp
Τόσες σφαλιάρες έπεσαν στην προηγούμενη συλλογή κι είπαμε να ηρεμήσουμε λίγο! Η Mistress ακολουθεί πιστά τη θεραπεία της, -εγώ πάλι όχι!
Χαιρόμαστε πάντως που... παρακολουθείτε την κάθε μας κίνηση!
(Στην επόμενη συλλογή λέω να βάλω στρουμφ, αλλά η Mistress ΗΔΗ με κοιτάζει με περίεργο μάτι!)
Ten Thousand Eyes >
H παρούσα συλλογή είναι αφιερωμένη και σε σένα Psychopomp. Τραγούδια που αγαπήσαμε για τις μικρές καθημέρινες μας καταστροφές που κάποτε φάνταζαν τεράστιες...
Χαιρόμαστε πολύ όταν σε βλέπουμε από δω. Η φυλή βλέπεις...
Doctor Beli >
Δεν σε κοιτώ απλώς περίεργα, ετοιμάζομαι και να στις βρέξω!
To Mistress Hyde: Ευχαριστώ για την αφιέρωση, μου άρεσε πολύ αυτό που είπες για τις "μικρές καθημερινές μας καταστροφές που κάποτε φάνταζαν τεράστιες...", γιατί κάπως έτσι είναι τα πράγματα... ενίοτε μικρές ανηφόρες φαίνονται βουνά και μικρές απογοητεύσεις σαν να κρατούν για πάντα. Όμως η θετική πλευρά είναι πως αυτή η ζωή -αν και σύντομη- πρέπει να τη ζούμε όσο καλύτερα μπορούμε, και στο σκοτάδι και στο φως.
Η συλλογή σας με συντρόφεψε τις τελευταίες ημέρες από και προς τη δουλειά, και σε άλλες μικρότερες διαδρομές. Πολύ ταιριαστά και αγαπημένα κομμάτια, και ακόμα δεν μπορώ να πιστέψω πόσο καιρό είχα να ακούσω το "Who Killed Mr. Moonlight", μεγάλη έμπνευση στα χρόνια της εφηβείας - όταν η ποίηση ανάβλυζε άφθονη στις καρδιές μας.
Επίσης να προσθέσω, ότι το προηγούμενο post σας σχετικά με τους Film Noir με ώθησε να ψηφιοποιήσω και το 2ο τους άλμπουμ με τίτλο "Portrait of the Child" και με ένα επίσης καταπληκτικό εξώφυλλο. Η μουσική δεν είναι η ίδια, λείπει και η Μαριέλλα Λουκάκη από τα φωνητικά. Όμως το άλμπουμ είναι καλό και για πιο χαλαρές φάσεις [http://dekaxiliadesmatia.blogspot.com/2011/03/film-noir-portrait-of-child-1990-aural.html].
Σας χαιρετώ, θα τα πούμε συντόμως. Μου φαίνεται πως άρχισα να την καταβρίσκω στο ζεστό καναπέ του ιατρείου σας. Αλλά εσείς ρε παιδιά, μόνο λόγια αγάπης ανταλλάσετε; Δεν τσακώνεστε ποτέ;
yours, ThePsychopomp
@Phychopomp: Μάλλον δεν έχεις διαβάσει τους διαλόγους μας κατά καιρούς... (ΤΙΡ: ψάξε στα Tuberculosis, εκεί συνήθως δίνουμε ρεσιτάλ αγάπης, φροντίδας και προδέρμ!)
Ten Thousand Eyes >
Ας αφήσουμε την ποίηση να ρέει άφθονη και τώρα που μεγαλώσαμε (αν και μερικοί από μας δεν εννοούν να μεγαλώσουν με τίποτα). Νομίζω ότι τώρα το έχουμε περισσότερη ανάγκη από τότε.
Σε ευχαριστούμε για τα καλά σου λόγια και για τον επόμενο δίσκο των Film Noir (έχει κανείς το βινύλιο;)
Τσακωνόμαστε συνεχώς και για αυτό είπαμε να κάνουμε μια μικρή διακοπή να ξεκουραστούμε κι εμείς, να ξεκουραστείτε κι εσείς...
Αυτή η συλλογή κατα τα 2/3,είναι ο εαυτός μου σε κάποια ηλικία.Είναι τέσσερα από τα τραγούδια της ζωής μου εκεί μέσα..Μπράβο βρε παλιοκόριτσο (χαϊδευτικά το λέω),με συγκίνησες Κυριακάτικα..
Χρήστος Μ >
Νομίζω ότι είμαστε αδέλφια... σχεδόν...
Να με λες παλιοκόριτσο, μ'αρέσει!
Δημοσίευση σχολίου