Το άκουσα ενώ χάζευα κακής ποιότητας, κακόγουστα ρούχα, σε γνωστό μαγαζί. Είχαν το ραδιόφωνο να παίζει στη διαπασών και παρά την ενόχλησή μου, ένιωσα να μου κάνει κλικ, αυτός ο αέρας μιας ξεχασμένης δεκαετίας που υποβόσκει στη χροιά των φωνητικών και στο ρυθμό. Θα μπορούσε να είναι soundtrack σε αμερικάνικη ταινία με σχολεία της δεκαετίας του 50, ανοιχτά αυτοκίνητα, rockabilly φουστίτσες και όλα τα συναφή.Σκέφτηκα πως το ραδιόφωνο είναι πεθαμένο γιατί πλέον κανείς -ή σχεδόν κανείς- δεν ανακοινώνει τους τίτλους των τραγουδιών που παίζουν. Αντίθετα, όλοι αναφέρονται στους σπόνσορες...
Βρήκα τον τίτλο λοιπόν εντελώς τυχαία και από καθαρή απροσεξία. Εγώ κανονικά δεν ακούω τέτοια πράγματα και το ξέρετε, αλλά το συγκεκριμένο μου άρεσε. Δεν ξέρω, ίσως περνάω φάση...
5 σχόλια:
Άλλη μια φορά να το δω το κωλοτράγουδο και θα βαρέσω ένεση στο μάτι (σας) ! ΕΛΕΟΣ!
-Dr. Beli-
Με το μαλακό οι ενέσεις εδώ μέσα...
Ας τον Mistress.Πώς και συμπίπτουν οι απόψεις μας μερικές φορές...Την προηγούμενη εβδομάδα το άκουγα ίσαμε πέντε φορές την ημέρα.Άλλα το χορευτικό ρημιξ.Είναι πολύ καλύτερο.Σε πετάει στα όρια της ευτυχίας.Και μετά ακούς τη συνεργασία του μπεριαλ με μασσιβ και γινεσαι σκατα ξανα...Αλλά και πάλι βλέπω το ποστ σου και μου θύμισε ότι σήμερα το άκουσα μόνο μια...
Να'σαι καλά...
Αγαπημένε μας Χρήστο Μ. ευχόμαστε να είσαι κι εσύ καλά που περνάς από δω και μας κάνεις να χαιρόμαστε και μας μαθαίνεις ένα σωρό ωραία πράγματα.
Φιλιά στους άλλους ;-)
Δημοσίευση σχολίου