Σελίδες

Σάββατο, Αυγούστου 28, 2010

tHe CoNfUsEd


Η συναισθηματική του νοημοσύνη, είναι πέραν επιτρεπόμενου ορίου, σε επίπεδο αυτοκακοποίησης. Το ίδιο και η ευφυία και το ταλέντο του. Κι όμως. Χάνει τα λόγια και τις σκέψεις του με τέτοια ευκολία που εκπλήσεσσαι τρομάζοντας. Δεν είναι μόνο τα λόγια. Είναι και ο ειρμός που είναι τόσο ασυνάρτητος. Αναρωτιέσαι πως γίνεται να καταλαβαίνεις, ενώ υπό άλλες συνθήκες, αυτό θα ήταν αδύνατο. Απορείς ανάλαφρα με τον εαυτό σου, ανομολόγητα εντυπωσιασμένη, αλλά απορείς πολύ περισσότερο με εκείνον που είναι ολοκληρωτικά βυθισμένος στο χάος. Εκλογικεύεις, για να απορρίψεις την αμέσως επόμενη στιγμή, κάθε σκέψη ή βεβαιότητα. Είναι σαν το περπάτημα πάνω σε τεντωμένο σκοινί. Ταλαντεύεσαι επικίνδυνα, δυσάρεστα και αναίτια. Δεν έχει να κάνει με προσωπικές αντιφάσεις, αλλά με ένα καθολικό, ολοκληρωτικό και αμετάκλυτο χάος. Φοβάσαι πως κάποιος που βιώνει κάτι τέτοιο, είναι αδύνατο να επιβιώσει, να υπάρχει καν. Είναι τόσο αποσυντονιστικό που θες να το απομακρύνεις όσο περισσότερο γίνεται από σένα με την ταχύτητα του φωτός.

Έχει εμμονές. Αλλά από την άλλη, ποιός δεν έχει; Δεν ξέρει να σε σεβαστεί, δεν ξέρει να σε χειριστεί και δείχνει να σε φοβάται. Γιατί ξέρει πως εξ΄ ορισμού θα έπρεπε να είσαι θυμωμένη. Και είσαι. Πολύ. Αλλά δεν μιλάς γιατί όλο αυτό το χάος σου προκαλεί οίκτο. Έναν οίκτο που αν τον ήξερε θα τον ένιωθε σαν βαθειά γρατζουνιά. Είναι όμως ο μόνος λόγος που κρατιέσαι και δεν μιλάς. Προσβλητικά αφελής, ψάχνει απελπισμένα για δικαιολογίες και σέρνεται σε προσωπικές ψηλαφίσεις για να τις ξεχάσει με την ίδια ευκολία που πετάει το άδειο πακέτο από τα τσιγάρα του. Βασανίζεται από τις ενοχές του και αυτομαστιγώνεται αλλά σε εξαναγκάζει να αυτομαστιγωθείς κι εσύ για τις δικές του ενοχές με απροσποίητη, απελπισμένη αθωώτητα που σε γδέρνει. Σου προσφέρει ότι ακριβώς χρειάζεσαι και πολύ περισσότερα, με συγκινητική γενναιοδωρία, για να τα πάρει πίσω έχοντας ως ατράνταχτο άλοθι, το εσωτερικό του χάος. Φεύγεις τρέχοντας, πετώντας σακουλάκια με παστίλιες και μαύρες τουλίπες.

21 σχόλια:

kryos είπε...

Οι βουτιές στην άβυσο κάποιου άλλου πάντα έχουν το τίμημά τους και ο κόπος αξίζει ( κατά την ταπεινή μου άποψη) μόνο για μια ιδιαίτερη κάστα ανθρώπων ... συνήθως ( κι αν δεν τίθεται θέμα εξάρτησης) παραμένουμε ψύχραιμα στον προθάλαμο (κάθε που χρειάζεται) κι έχουμε το βλέμμα στην έξοδο .

Την καλημέρα μου !!!

Ναύτης είπε...

αυτο πιο πολυ Dr. Beli μου κάνει...
τώρα δεν ξέρω αν πρέπει να λυπηθω ή να ζηλέψω εκείνον...

γιατι να ζηλέψω;
δεν το έχω εύκολο να σε κάνει κάποιος να αυτομαστιγωθεις...
πολλω μάλλον εκούσια...

καλημέρα

:)

Mistress Hyde είπε...

Kryos >
Σας αδικεί το ψευδώνυμό σας.
Η παραμονή στον προθάλαμο με το βλέμμα στη έξοδο είναι μια λύση. Παρ'όλα αυτά όταν η έξοδος φαίνεται καθώς της κοιτάζεις τόσο δελεαστική, περνάς το κατώφλι άκοπα.
Καλώς ήρθατε.

Ναύτης >
Σας διαβεβαιώ ότι είναι καθαρό Mistress Hyde και το πιθανότερο είναι πως μόλις το διαβάσει ο Dr. Beli να αρχίσει να συνταγογραφεί ακατάπαυστα.
Νομίζω πως πρέπει να τον λυπηθείτε. Πιστέψτε με.
Καλημέρα σας :-)

Doctor Beli είπε...

Αγαπητέ Ναύτη,

δεν ξέρω κατά πόσο η περιπολία σας θα σας βγει σε καλό, αλλά δε σας αδικώ. Προς στιγμήν νόμισα πως πάλι κάτι της έκανα κι άρχισε να γράφει παρλαπίπες για την πάρτη μου. διαβάζοντας τη συνέχεια όμως, αντελήφθην πως μάλλον της τελείωσε η κούτα με τα χάπια που της είχα γράψει και μάλλον πρέπει να της στείλω νέα συνταγή!

Μη με λυπάστε και μη με ζηλεύετε. Τέτοιο μυαλό, μια φορά φτιάχτηκε, σας διαβεβαιώ πως οποιαδήποτε κίνησή σας να το αποκτήσετε θα πάει χαμένη! (Το καλάμι μου το έχω παρκάρει στο Polis Park για όποιον ενδιαφέρεται!)

Doctor Beli είπε...

Μistress (μη νομίζεις ότι θα σε άφηνα έτσι :P ),

κάνε μου κλήση να σε πάρω να κανονίσουμε ένα therapy session γιατί πολύ μου εκτροχιάζεσαι μετά από τα τα-ξίδια σου!

Ναύτης είπε...

Αγαπητε Dr. Beli,

κατ' αρχας δεν ψάχνω ούτε το καλο, ούτε το κακο στις περιπολίες μου.
βολεύομαι με ότι προκύπτει αρκει να έχει αξία.

δεν σας λυπούμαι αλλα ούτε και σας συλληπούμαι, θα έλεγα. όσα χάπια και να συνταγογραφήσετε τα ίδια θα γράφει...

τέλος, δεν γνωρίζω το ποιον του μυαλου σας αλλα αν είναι όπως το περιγράφει η Mrs. Heyde τότε έχει ένα επιστημονικο ενδιαφέρον. δυστυχως οι επιστημονικες μου γνώσεις δεν εφάπτονται αυτης της επιστήμης...

χαιρετω και εύχομαι τα καλύτερα τα-ξύδια...

:)

Doctor Beli είπε...

Φίλτατε Ναύτη,

μια...επίσκεψη από το ιατρείο μου, θα σας πείσει! Χαίρομαι πάντως που δε θα με λυπηθείτε με την περιπτωσάρα που έχω μπλέξει και ακούει στο όνομα Mistress Hyde. Μου δίνεται και μου δίνετε την ευκαιρία να σας περιγράψω σε μελλοντική ανάρτηση με τι άτομο έχετε να κάνετε (γιατί το να σας πω με τι άτομο έχω να κάνω, δεν έχει σημασία...ό,τι ήταν να πάθω το έπαθα, τώρα απλώς της ρίχνω 5-6 σφαλιάρες να στρώσει!)

Ναύτης είπε...

ανα-μένω εναγωνίως γιατρε μου...

:)

Mistress Hyde είπε...

Με συγχωρείτε που διακόπτω τους τον εμπνευσμένο διάλογό σας, αλλά το κείμενο δεν αφορά τον Dr. Beli. Επίσης, το σχόλιό μου για να τον λυπηθείτε αγαπητέ Ναύτη, πάλι δεν αφορούσε τον Dr. Beli, αλλά τον τύπο ανδρός που ανέλπιδα γλαφυρά περιγράφω στο κείμενό μου.

Παρακαλώ σας συνεχίστε, σας βρίσκω και τους δύο πολύ ενδιαφέροντες με ξεχωριστό τρόπο.
:-)

Mistress Hyde είπε...

Dr. Beli >

Τα τα-ξύδια μου αποδεικνύονται πάντα, διδακτικά, επιμορφωτικά και χρήσιμα. Αναλογίσου πόσα ενδιαφέροντα πράγματα έχουμε παρατηρήσει/συζητήσει/σαρκάσει κατά καιρούς...

Spy είπε...

Έχω μπερδευτεί. Εσείς περιγράφετε τη μισή Ελλάδα σ' αυτό το κείμενο...
:)

Mistress Hyde είπε...

Spy >
Βρίσκετε; Γιατί έχω άλλα 3-4 σχετικά κείμενα κατά νου. Βασισμένα σε πραγματικές εμπειρίες πάντα...

Spy είπε...

Αν είναι για το ίδιο πρόσωπο, και αν το ξέρετε προσωπικά, απορώ πως ΕΠΙΒΙΩΣΑΤΕ μετά απ' αυτό...

Unknown είπε...

Καλό μήνα!

Εμένα μου φαίνεται εντάξει τύπος...
Τι έχουν αυτοί οι τύποι δηλαδή?

Σε φιλώ αγαπημένη.

Mistress Hyde είπε...

Spy > (γέλια) Μα όπως επιβιώνω πάντα φίλτατε. Υπάρχουν και χειρότερα. Θα δείτε στη συνέχεια.

Pascalen >
Αυτοί οι τύποι έχουν το χάρισμα να σε αποσυντονίζουν παντελώς. Κατά τα λοιπά είναι καλά παιδιά.
Φιλάκια πολλά κι από μένα γλυκειά μου.

Ανώνυμος είπε...

Καλησπέρα κι από μένα
αν και κάπως αργά!
Δεν ξέρω αν ο τύπος που περιγράφετε
είναι για λύπηση ή για σφαλιάρες!
Εχω μπερδευτεί η δόλια!
Φιλιά πολλά και καλό μήνα να χουμε
D.Angel

Mistress Hyde είπε...

Αγαπητή D. Angel,
Αν και έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι "καλύτερα να βαράς παρά να μιλάς" έχω αρχίσει να θεωρώ ότι ακόμα και οι σφαλιάρες (και έχω κάνει ολόκληρη διατριβή επί τούτου πίστεψέ με), πάνε σε μερικές περιπτώσεις χαμένες. Για να ρίξεις τη σφαλιάρα πρέπει να αισθάνεσαι ένα κάποιο πάθος...

mermyblue είπε...

Πραγματικά, όταν διαβάζω τέτοια κείμενά σου χαίρομαι που σε γνώρισα. Γιατί μόνο εσύ μπορείς να περιγράψεις με τόσο λυρισμό και στοχαστική πυκνότητα την παθολογία κάποιων ανθρώπων που συναντάμε συχνά και που επιλέγουμε να συνάψουμε "σχέσεις" οποιουδήποτε τύπου (προθάλαμο ή κυρίως δωμάτιο και πίσω πόρτα τρέχοντας μετά).

Όσο για το αυτομαστίγωμα, να λείπει. Αρκετή φθορά έχουμε απ όσα δεν μπορούμε να αποφύγουμε, ας αποφύγουμε αυτά που μπορούμε και γεμίζουν με άχρηστα τη σοφίτα του μυαλού μας ;)
(στα λέω για να τα διαβάζω κ εγώ)
Φιλιά καλή μου.
Επέστρεψα κ θα τα πούμε σύντομα !

Mistress Hyde είπε...

mermy >
Πολύ χαίρομαι που επέστρεψες κυρία γοργόνα γιατί πολύ μας έλειψες. Πιθανά, περιγράφω την παθολογία των άλλων επειδή πάσχω κι εγώ. Ή μπορεί αυτό να είναι το αυτομαστίγωμά μου... Έχεις δίκιο για τη σοφίτα πάντως... Τι θα ήταν μια σοφίτα όμως αν δεν είχε μέσα ένα σωρό άχρηστα και σκονισμένα πράγματα;

Vany είπε...

Αυτό που κατάλαβα, είναι ότι κάποιος "αδειάζει" συναισθηματικά και ψυχικά και κάποιος άλλος γεμίζει αυτά τα κενά, αφήνοντας τον εαυτό του άδειο τελικά. Και συνεχίζεται αυτό το σενάριο, ώσπου να μην προσφέρει τίποτα αυτό το άδειασμα,σε κανέναν από τους δυο. Τα γράφεις πολύ φορτισμένα και δυσκολεύομαι, συγνώμη...Καλημέρα!

Mistress Hyde είπε...

Vany > Καλώς ήρθατε :-)
Χμ... δεν είναι έτσι ακριβώς. Το σημαντικό πάντως νομίζω, είναι ότι φεύγεις τρέχοντας.