~The Peter Pan~

Συγκινητικά, μα συνάμα παραπλανητικά, αθώος, ευχάριστος και αξιοπρεπής, διατηρεί ένα πολυκαιρισμένο αέρα παλιάς, ξεχασμένης ιπποσύνης και ευγένειας σαν παλιό μπουκάλι ακριβό κρασί που το ανασύρεις από ένα σκονισμένο κελάρι. Λαλίστατος, και αξιομνημόνευτα ακομπλεξάριστος, θυμίζει ένα ευχάριστο, νωχελικό, καλοκαιρινό περίπτατο στο πάρκο. Έξοχος και ευφιής ατακαδόρος, παραγεμισμένος από μια αντιφατικά χαρωπή μελαγχολία. Πρόθυμος πάντα για να βοηθήσει, διαθέτει μια γοητευτικά έμφυτη καλοσύνη που σε ανακουφίζει, χαρίζοντάς σου όμως συνάμα, μια απλόχερη φιλυποπτία. Αθόρυβα χαρισματικός, χωρίς φανφάρες αλλά γεμάτος θεατρινισμούς, σε κάνει θεατή ένος δραματικά ενδιαφέροντος θεατρικού έργου χωρίς το προκαθορισμένο happy end. Διατηρώντας με αυτοκαταστροφικό πείσμα την αέναη παιδικότητά του, σε συγκινεί βαθειά, με χαρωπή ευγένεια και παρουσία που μοιάζει με πτήση με πολύχρωμο αερόστατο.

Το μυστήριό του είναι αμετάβλητο, ακόμα και όταν νομίζεις πως ξέρεις τα πάντα για αυτόν, επειδή δεν σε αφήνει να ξύσεις κάτω από την επιφάνεια. Απρόβλεπτα συναρπαστικός, προσηνής και καλλιτεχνικός, μοιάζει με αυταπάτη. Διαθέτει αξιοθαύμαστες αρχές και ήθος σε τέτοιο βαθμό που μοιάζει ψεύτικος. Ζει κατ’επιλογή, μόνιμα στη Χώρα Του Ποτέ-Ποτέ και σκορπίζει γύρω του σα χρυσόσκονη, καθαρή μαγεία -ειδικά όταν χορεύει, πράγμα που συμβαίνει σπανιότατα και υπό συγκεκριμένες συνθήκες. Η ανθρωπότητα δεν θα το άντεχε αν αυτό γινόταν πιο συχνά. Θα μπορούσε να είναι μια λαχταριστή, με άρωμα φράουλας τσιχλόφουσκα, τόσο κυκλοθυμικός που θα μπορούσε να «σκάσει» ανά πάσα στιγμή, αλλά και τόσο συναρπαστικά γλυκός.

Φεύγεις, αθόρυβα και αξιοπρεπώς, παίζοντας ένα όμορφο τραγούδι στο κεφάλι σου, όταν αφού έχεις κοπανήσει για ώρες -μέρες ολόκληρες- την πόρτα της Χώρας Του Ποτέ – Ποτέ, συνειδητοποιείς ότι δεν θα σου την ανοίξουv. Αλλωστε ο Peter Pan είναι γένους αρσενικού...


P.S. : Αλήθεια, μου έφαγε σχεδόν ένα ολόκληρο μήνα για να βρω τις κατάλληλες λέξεις να περιγράψω αυτό το άτομο και πάλι δεν είμαι ικανοποιημένη...