Merry Crisis And Happy New Fear!

NTPIIIIIIN!!! NTPIIIIIIN!!! NTPIIIIIIN!!!

(αρνούμαι να απαντήσω... βλέπω τον αριθμό στην αναγνώριση... για καλό αποκλείεται να είναι...)

NTPIIIIIIN!!! NTPIIIIIIN!!! NTPIIIIIIN!!!

(το κέρατό μου μέσα!)

Δρ.: Καλημέρα!
Mistress: Κακή, ψυχρή κι ανάποδη!
Δρ.: Κι αφού είδα τον αριθμό σου στο τηλέφωνο γιατί το σήκωσα ο μαλάκας;
Mistress: Γιατί είσαι τρελή μαζόχα και γουστάρεις να τ΄ ακούς! Πάλι παίζεις με τις μαλακίες στο facebook;
Δρ.: Τι σε νοιάζει μωρή; Το ψωμί σου τρώω;
Mistress: Ρε άει στο διάολο, που θα υψώσεις και φωνή! Λοιπόν. Ξέρεις γιατί σε πήρα τηλέφωνο.
Δρ. (γιατί δεν είχες νέα από τον Κάτω Κόσμο κι ανησύχησες μήπως;) Φαντάζομαι, για πες...
Mistress: Όπως κατάλαβες -πράγμα ολίγον τι χλωμόν για σένα- έρχονται γιορτινές μέρες -Θού, Κύριε!- και σκέφτομαι -
Δρ.: (μπα; Το κάνεις κι αυτό τελευταία;)-
Mistress: να αλλάξουμε το soundtrack.
Δρ.: (εσένα να δω πότε θα αλλάξουμε, που ο μαλάκας μια κάρτα αλλαγής δε ζήτησα μόλις σε γνώρισα!) Και τι θα βάλουμε; Ακόμα δεν χορτάσαμε αυτό που έχουμε.
Mistress: Εγώ το χόρτασα. Πάμε γι' άλλα. Θα βάλουμε τις κλασσικές νταρκίλες, όπως συνηθίζουμε κάθε χρόνο τέτοια εποχή, γιατί όπως πάντα είμαστε μέσα στο εορταστικό πνεύμα. Σου στέλνω την tracklist να αρχίζεις να κατεβάζεις.
Δρ.: (Άμα σου κατεβάσω τα μούτρα στο πάτωμα, παλιοστραβοχυμένο ξέπλυμα, θα σου πω εγώ!) Είναι πολλά;
Mistress: Γιατί ρε ημίποδο βουβάλι; Στην πλάτη θα τα πάρεις; Λοιπόν, πάρε τη λίστα και ξεκίνα γιατί πρέπει να ετοιμάσω τη λίστα μου για το γιορτινό τραπέζι.
Δρ.: (Κι εγώ σκέφτομαι να ταξιδέψω πίσω στο χρόνο, να βρω τον Σίντλερ και να του πω να κάνει μια μικρή αφαίρεση από τη δική του!) Τι καλά σκέφτεσαι να ετοιμάσεις;
Mistress: Να μη σε νοιάζει! Μην ακούσεις για φαί, πρώτος να τρέξεις! Επίσης θέλω να περιποιηθείς και το εξώφυλλο ΚΑΙ ΜΗ ΜΟΥ ΒΑΛΕΙΣ ΤΙΠΟΤΑ ΠΕΤΑΛΟΥΔΙΤΣΕΣ ΚΙ ΑΣΤΕΡΑΚΙΑ KI ΑΓΙΟΒΑΣΙΛΗΔΕΣ!
Δρ.: (Στον τάφο σου θα βάλω αστεράκια, μωρή μούμια του Καρνάκ, και θα το κάνω ταβερνείο 32 αστέρων!) Μωρ' δε μου γαμιέσαι λέω εγώ; Θα μου βγει πάλι ο κώλος με τα κωλοτράγουδα, θα μου βγει και στο Photoshop;
Mistress: Ε κάνε πια και κάτι χρήσιμο στη ζωή σου, που κάθεσαι και το ξύνεις με τις παπαριές στο διαδίκτυο! Σε αφήνω τώρα γιατί έχω δουλειά. Να με ενημερώσεις για τις εξελίξεις και κοίτα μην κάνεις καμιά μαλακία με τους τίτλους των τραγουδιών! Ρεζίλι με έκανες τις προάλλες!
Δρ.: (Ρεζίλι γίνεσαι από μόνη σου, εξωγήινε των Σκανδιναβικών Άλπεων!) Άι σιχτίρ, μωρή κομπλεξικιά!
Δε φτάνει που θα μου κάθεσαι όλη μέρα-

ΤΣΙΚ!

Δρ.: Το έκλεισε η καριόλα!

Tuberculosis 5

Download Here

Cloudbusting

Χωρίς σχόλια σήμερα...

I still dream of Orgonon.
I wake up cryin'.
You're making rain,
And you're just in reach,
When you and sleep escape me.

You're like my yo-yo
That glowed in the dark.
What made it special
Made it dangerous,
So I bury it
And forget.

But every time it rains,
You're here in my head,
Like the sun coming out--
Ooh, I just know that something good is gonna happen.
And I don't know when,
But just saying it could even make it happen.

On top of the world,
Looking over the edge,
You could see them coming.
You looked too small
In their big, black car,
To be a threat to the men in power.

I hid my yo-yo
In the garden.
I can't hide you
From the government.
Oh, God, Daddy--
I won't forget.

'Cause every time it rains,
You're here in my head,
Like the sun coming out--
Ooh, I just know that something good is gonna happen.
And I don't know when,
But just saying it could even make it happen.

It's you and me, Daddy.

It's you and me... Daddy---

It's you and me... Daddy---

And every time it rains
You're here in my head
Like the sun coming out.
Your sun's coming out.
Ooh, I just know that something good is gonna happen.
And I don't know when,
But just saying it could even make it happen.

Ooo-ohh, just saying it could even make it happen.

I'm Cloudbusting Daddy.

Your sun's coming out.
Your sun's coming out.

Hilmar Örn Hilmarsson - Ars Moriendi

Είναι Ισλανδός και έχει συνεργαστεί με μερικά από τα μεγαλύτερα ισλανδικά ονόματα -και όχι μόνο - όπως οι Psychic TV, Current 93, Sigur Rós, Steindór Andersenμ και Eivør Pálsdóttir. Έχει επίσης συνεργαστεί με τους Henning Carlsen (Pan, 1995), Jane Campion (In the Cut, 2003) and Friðrik Þór Friðriksson (Brennu-Njálssaga, 1981 - Skytturnar, 1987 - Börn Náttúrunnar, 1991 - Bíódagar, 1994 - Cold Fever, 1995 - Djöflaeyjan, 1996 - Englar Alheimsins, 2000 and Falcons, 2002).

Παγανιστής, θαυμαστής των Aleister Crowley και Wilhelm Reich, έχει συνθέσει πάνω από 30 soundtracks για ταινίες και έχει κάνει άλλες τόσες και περισσότερες συνεργασίες.

Το αριστούργημα που ακολουθεί, είναι από το soundtrack της ταινίας Börn Náttúrunnar (Children of Nature) - (Icelandic Film Corporation), του F. Þ. Friðriksson που κυκλοφόρησε το 1991.

Δεν χρειάζεται νομίζω να πω τίποτα παραπάνω. Η λέξη "αριστούργημα" τα λέει όλα και θα ήταν περιττό πλέξω ένα μακροσκελές, ψευτοκουλτουριάρικο εγκώμιο. Η μουσική τα λέει όλα από μόνη της.

IKON Flowers For The Gathering

ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ ΤΟΝ PLAYER ΤΩΡΑ!

Πριν από 16 χρόνια είχα την τιμή να γνωρίσω ένα άτομο, το οποίο θα άλλαζε τα μουσικά μου ακούσματα -με την έννοια ότι θα πρόσθετε μερικά νέα στα ήδη υπάρχοντα- και θα με έκανε να αγαπήσω μερικά είδη μουσικής που ποτέ δε φανταζόμουν ότι θα λάτρευα. Ίσα ίσα, στο άκουσμα και μόνο μερικών δευτερολέπτων αυτών των εξωπραγματικών για μένα (τότε) μουσικών «παραμυθιών», έβγαζα καντήλες και καταριόμουν την απέναντι 50χρονη λιγδιάρα γειτόνισσα, η οποία μου έκανε ψυχολογικό πόλεμο με δάντη και Βανδή στη διαπασών!

Πριν από 2 (και κάτι) χρόνια είχα την τιμή να γνωρίσω ένα άτομο, το οποίο θα έβαζε την τελευταία πινελιά στο «μουσικό καμβά» μου, με νότες που στην αρχή φάνηκαν οικείες, λόγω του γεγονότος πως μεγάλωσα σε μια δεκαετία όπου η ηλεκτρονική μουσική ήταν σε πλήρη οργασμό και τα πάντα έφτασαν να κατηγοριοποιούνται σε περισσότερα από ένα είδος μουσικής, με αποτέλεσμα να επικρατεί πανικός και να πέφτει ξυλίκι αν το τραγούδι των ΤΑΔΕ ήταν gothic ή darkwave, electro ή acid και δε συμμαζεύεται!

Πριν από κάτι ώρες ξέθαψα μερικές κασσέτες, τις οποίες ηχογράφησε το πρώτο πρόσωπο και με συντρόφευαν σε στιγμές που είχα τις μαύρες μου. Ακριβώς την ίδια στιγμή το δεύτερο πρόσωπο μου έστειλε ένα τραγούδι που είχα να ακούσω τουλάχιστον 10 χρόνια, έχοντας φτάσει σε σημείο να ψιλοθυμάμαι τη μουσική και να ξεχνάω τους στίχους.

Το In Trust I Return, αφιερώνεται και στα δύο αυτά πρόσωπα. Στο πρώτο, για όσα μου χάρισε στο παρελθόν. Στο δεύτερο, για όσα συνεχίζει να μου χαρίζει. Για το μέλλον; Αυτό είναι κάτι το οποίο δε με ανησυχεί, γιατί -όπως λένε οι Ikon στο ομώνυμο τραγούδι-
Beyond this earth there lies a hand.

@ Mistress Hyde: Review δεν ήθελες μωρή; ΠΑΡΤΟ ΝΑ ΤΟ ΕΧΕΙΣ!

The Game - Walk Away

Memorabilia

Σε αυτή τη maxi μιξαρισμένη εκτέλεση ακούω τη χορωδιακή εισαγωγή με το πιανάκι και λέω από μέσα μου "Ώπα παιδιά, πάμε να βάλουμε τα λαμέ και να πάμε στη ντίσκο να πεθάνουμε από γλυκαναλατίαση...!" Μέχρι που σκάει μύτη το μπάσο και ο τρελός πιανίστας σολάρει σαλταρισμένος... Όταν αρχίζουν να βαράνε και τα ντραμς, αρχίζω να οσμίζομαι το άρωμα -σήμα κατατεθέν- της αυτο- κατεστραμμένης δεκαετίας...
Η γνωστή παρελθοντολολαγνεία με κατακλίζει (ναι ρε! Γουστάρω και μ'αρέσει!), όταν ακούω τα αμιγώς New Wave φωνητικά και το ηθικό μου (μπορεί και το ανήθικο) αναπτερώνεται με τις χαρούμενες κιθάρες. (Παίζει και ξυλόφωνο ή μου φαίνεται;).
Ελαφρώς δραματοποιημένη, ευκολόπεπτη ποπ να την πω; Δεν έχει σημασία θαρρώ. Είναι απλώς ένα από τα κομμάτια που σου θυμίζει την πενταήμερη και τις ταινίες με τον Andrew Mccarthy.
Είναι το κομμάτι που ύστερα από μια εικοσαετία και βάλε, το παίζεις ένα Σαββατιάτικο πρωινό και βάζεις ηλεκτρική σκούπα να καθαρίσεις το σπίτι, χορεύοντας ταυτόχρονα, ενώ οι γείτονες από δίπλα, κοπανάνε τα ντουβάρια για να κάνεις ησυχία...

Spiral Of Silence - She's Like Suppo

"Spiral of Silence" is a theory about the understanding of public opinion as it has been developed by Elisabeth Noelle-Neumann. Public opinion is conceived as a social phenomenon, as opinions or behavior which people can publicly perform without exposing themselves to the threat of negative sanctions by other members of the society. Especially in value-laden areas of social life the individual unconciously looks about which behaviour or opinion is accepted by others, and which is not. The individual will avoid to perform inaccepted behaviour in public and will remain silent if he feels his opinion to belong to the minority or to be losing ground.

Πάρτα στα μούτρα! Ναι, έτσι! Βγάλε το σκασμό και άκου! Όταν παίζει τέτοιο μπάσο, ο πλανήτης πρέπει να σταματάει να περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό του. Πρέπει να παραμένει στάσιμος για τρία λεπτά και εικοσιεννέα δευτερόλεπτα που κρατάει η αγωνιώδης ευχαρίστηση της ακρόασης.
Πάρτα στα μούτρα για να'χεις! Άκου τα αλα Curtis φωνητικά και κάνε δύο - τρεις μετάνοιες στον Tom Van Troyen που είναι η μετεμψύχωση του Ίαν...
Κι άμα δεν γουστάρεις, ΕΞΩ ΑΠΟ ΔΩ!

Γιατί εδώ, δεν φοβόμαστε για να παραμείνουμε σιωπηλοί...

Midnight Call - The Sea

Γεννήθηκαν από τους J. Undel, J. Johnson και Shawn Keve το 1991 στη Βοστόνη.

(ΒΟΣΤΟΝΗ; ΠΟΙΟΣ ΑΚΟΥΕΙ ΤΕΤΟΙΑ ΣΤΗ ΒΟΣΤΟΝΗ ΡΕ ΜΑΛΑΚΑ;)

Το πρώτο τους single παίχτηκε αξιοπρεπή αριθμό φορών σε κολεγιακούς σταθμούς. (Τέτοια χαϊβάνια είναι μερικές φορές οι Αμερικάνοι!). Πιο πολύ τους άκουγαν στη Ρωσία, Σουηδία και Γερμανία.

(ΜΑ ΒΟΣΤΟΝΗ; ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ;)

Μετά από ενάμιση χρόνο ο J. Johnson αφήνει την μπάντα και τη θέση του παίρνει ο αδελφός του Shawn, Lance Keve.

Εκτός από δύο 7'' και ένα CD-R Demo δεν έχουν κυκλοφορήσει τίποτα άλλο.

(ΤΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΣΤΗ ΒΟΣΤΟΝΗ;)

Εγώ, εκτός από το να τα πάρω στο κρανίο που δεν κυκλοφορεί δίσκο αυτό το συγκρότημα, μπορώ επίσης να πω ότι ευχαρίστως θα τους γυάλιζα τα παπούτσια καθημερινώς, φτάνει να έγραφαν τραγούδια σαν το παρακάτω.
Είναι ποίηση, ρευστή γλύκα που κυλάει αβίαστα μέσα σου και ανακατεύεται αρμονικά με το αίμα σου, προκαλώντας σου απανωτές ανατριχίλες. Αν μπορούσε κάτι να σε κάνει να θέλεις να απλώσεις τα χέρια και να αγκαλιάσεις τον ουρανό ολόκληρο, είναι αυτό το κομμάτι. Κι όταν τελειώνει, στη σωστή στιγμή, με τη σωστή νότα, σε αφήνει με την πιο γαλήνια ευδαιμονία για συντροφιά.

ΘΕΛΩ ΔΙΣΚΟ!

In My Rosary

Εγώ δεν τα πάω καλά με τη neo-folk, και τα εμβατήρια or whatever... 'Εχω θέμα. Είναι καθαρά ιδεολογικό. Ψιλοβαριέμαι κιόλας...

Διαβάζω πως έβγαλαν καινούργιο δίσκο οι In My Rosary, πριν μερικούς μήνες. Και έκαναν λέει, ύστερα από 18 χρόνια, μια στροφή γύρω από τον εαυτό τους φτιάχνοντας ένα δίσκο όπως ακριβώς ήταν οι δίσκοι που έκαναν όταν πρωτοξεκίνησαν τη μουσική καριέρα τους. Για αυτό το λόγο υποψιάζομαι ότι τον ονόμασαν Retro. Έχουν λέει και πολλούς guests και δε συμμαζεύεται...
Χμ... Δεν ξέρω...
Εγώ θέλω πιο ξεκάθαρα πράγματα. Όχι πισωγυρίσματα. Δεν είναι για καλό τα πισωγυρίσματα. Δείχνουν μια ασυνέπεια...
Θα ακούσω όλο το δίσκο με πολύ μεγάλη επιμέλεια. Το ορκίζομαι. Και ανοιχτό μυαλό επίσης. Κάτι μου λέει όμως, πως θα παραμείνω πιστή στο αγαπημένο μου κομμάτι των In My Rosary και δεν θα ξεκολλήσω.

Δεν είναι θέμα δικής μου συνέπειας. Είναι απλά ότι παραμένω πιστή σε ότι με συναρπάζει. Δεν το βαριέμαι ποτέ. Αν κάτι δεν με συναρπάσει εξ'αρχής, αδιαφορώ πλήρως...
Να δω αν θα είναι μέσα στη λίστα με τα 50 καλύτερα ΤΟΥ ΣΠΙΤΙΟΥ ΜΕ ΤΑ ΠΑΡΑΞΕΝΑ... Είμαι πολύ περίεργη...

Εγώ πάντως, παραμένω εδώ :

Das Kabinette

Είναι 90 ετών κι όμως αποτελεί αστείρευτη πηγή έμπνευσης όλα αυτά τα χρόνια, χωρίς να χάνει καθόλου από την εξπρεσιονιστική αίγλη της.
Γυρίστηκε το 1920 με τον Robert Wiene στη σκηνοθεσία και τους Hans Janowitz και Carl Mayer στο σενάριο.

Θεωρήθηκε ως μια από τις μεγαλύτερες ταινίες τρόμου του βωβού κινηματογράφου.

Είναι επίσης, η πρώτη ταινία που εισήγαγε την μορφή ανατροπής στο σενάριο που πρόσφατα είδαμε σε ταινίες όπως το The Shutter Island.

Εμένα πάντως, το Shutter Island μου θύμησε το The Cabinet of Dr. Caligari, (Das Kabinett des Doktor Caligari) τουλάχιστον όσον αφορά τη σύληψή του.

Η ΤΑΙΝΙΑ :

Όσον αφορά το στόρυ, δεν νομίζω ότι θα μπορούσε να αποτυπωθεί με περισσότερη διαύγεια από αυτή των Das Kabinette που κυκλοφόρησαν το 1983 στην KLOSETTE RECORDS το εξαιρετικό The Cabinet :

The mysterious Doctor Sonol
Over the asylum now presides
And his alias is Doctor Caligari
The fairground's a dark place to hide
In the cabinet lies Cesare
Who has slept these 25 years
Cesare knows all secrets
Ask him to look into your future

How long shall I live?
Until Dawn
How long shall I live?
Until Dawn

In the cabinet of Doctor Caligari
Lies Cesare with his black leaded eyes
The somnambulist awaits the Doctor's commands
And obeys as another man dies
In Doctor Caligari's cabinet
Cesare knows all secrets
In Doctor Caligari's cabinet
Cesare knows all secrets

Over the rooftops of Holstenwall
Ceasare carries off a girl named Jane
The ensuing downfall of the Doctor comes
When they find that he himself is insane
In the cabinet

Until Dawn
Over the rooftops of Holstenwall
Cesare carries off a girl named Jane
The ensuing downfall of the Doctor comes
When they find that he himself is insane
In the cabinet

How long shall I live?
Until Dawn
How long shall I live?
Until Dawn

Until Dawn

To 1996 οι In The Nursery (click for more info) επενδύουν ηχητικά εκ νέου ολόκληρη την ταινία και το αποτέλεσμα είναι απλώς μαγευτικό.

Το 2005 (αυτή είναι η σωστή ημερομηνία κυκλοφορίας του και όχι το 2006), γίνεται ένα re-make της ταινίας σε σκηνοθεσία του David Lee Fisher που όμως έχει κρατήσει την αρχική μουσική επένδυση του 1920 καθώς και τα σκηνικά τα οποία έχουν χρησιμοποιηθεί σκαναρισμένα. Είναι πραγματικά ενδιαφέρον να παρακολουθήσει κανείς αυτή την εκδοχή, αφού η ταινία έχει πλέον κανονικότατους διαλόγους. Η ταινία απέσπασε στο ScreamFest Film Festival τρία βραβεία :
- Audience Choice Award
- Best Cinematography
- Best Special Effects

Έως τα 100 χρόνια από την κυκλοφορία της αρχικής ταινίας, έχουμε ακόμα μια δεκαετία. Ποιός ξέρει πόσα άλλα αξιόλογα έργα θα δούμε/ακούσουμε με αυτή την αφορμή;

Chromatics - Runing Up That Hill

Δεν έχει ούτε μια νότα παραπάνω, αλλά ούτε και μια λιγότερη απ'όσες πραγματικά χρειάζεται. Ούτε πρόκεται για μια αλαζονική φανφάρα. Είναι το ιδανικό soundtrack για τις νυφάδες του χιονιού που πέφτουν έξω από το παράθυρό μου. Αυτή η οικονομία στις νότες, με γεμίζει αισιοδοξία. Δεν ξέρω γιατί. Ίσως γιατί το δράμα, υποβόσκει κάπου πολύ πιο πίσω, εκεί στη λιτή κιθάρα ή στη σεμνή απλότητα της εισαγωγής με τα σχεδόν αιθέρια ξεψυχισμένα φωνητικά.

Μου ήρθε από εκεί που δεν το περίμενα και όταν μου έστειλαν το link και διάβασα τον τίτλο, σκέφτηκα πως θα το μισήσω. Ποιοί είναι αυτοί οι τυχάρπαστοι Chromatics που θα μου διασκευάσουν και Kate;
Όλα αυτά μέχρι να πατήσω το Play και να γεμίσω με μια ευπρόσδεκτα γαλήνια ευφορία. Τόσο λιτά και απέριττα αγγίζουν τα όρια της κομψότητας. Ποιός θα το περίμενε από ένα συγκρότημα που προέρχεται από το Oregon...

Τρεις δίσκοι οι οποίοι υποψιάζομαι πως έχουν εκδοθεί με πολύ κόπο, με τελευταία κυκλοφορία το 2007.
Και να σκεφτείς ότι με βοήθησαν να τους ανακαλύψω, την ίδια σχεδόν στιγμή που άρχιζε το live τους στην Αθήνα...

Thanks to John Blue

Ruth - Polaroid/Roman/Photo

Όταν κυκλοφόρησε αυτός ο δίσκος από την Paris Records το 1985, πούλησε μόλις 50 κόπιες και μετά έπεσε στα αζήτητα. Όταν άρχισε να εμφανίζεται το Polaroid/Roman/Photo σε bootlegs και συλλογές στις αρχές του 2000, μετατράπηκε σε cult κλασσική ποπ επιτυχία... (σαρκαστικό χαμόγελο εδώ), πράγμα που οδήγησε με τη σειρά του, να κοστίζει μια original κόπια του δίσκου στο e-bay, περίπου 300 Αγγλικές λίρες.

Επιτέλους όμως -γαμώ την αρρώστια μου- στις 22 Νοεμβρίου κυκλοφόρησε μια επετειακή για τα 25 χρόνια από την αρχική κυκλοφορία του, έκδοση σε 12'' βινύλιο με booklet δώδεκα σελίδων που περιλαμβάνει στίχους και φωτογραφίες.

Όχι ότι ο Thierry Müller έκατσε να σκάσει για τις 50 μόνο κόπιες που πούλησε τότε... Πέρα από τις γραφικές τέχνες με τις οποίες ένθερμα ασχολήθηκε, είχε ήδη τους Ilitch από το 1975 περίπου και την ίδια περίοδο με τους Ruth, δούλευε ακόμα άλλο ένα project ονόματι Crash παρέα με τον Philippe Doray.

Εγώ λέω πάλι καλά, που -παρά τον απαράβατο σχεδόν κανόνα- τα αριστουργήματα να αναγνωρίζονται μετά θάνατον, επιτέλους έγινε αντιληπτό τι έκανε αυτός ο άνθρωπος 25 χρόνια πριν με τους Ruth. Σπεύδω να προμηθευτώ κόπια γιατί 300 Αγγλικές λίρες για να χτυπήσω δημοπρασία στο e-bay δεν έχω και ήμουν έτοιμη να αρχίσω να βγάζω στο σφυρί τα μαχαιροπήρουνα της γιαγιάς...

Body 11 - Fire

Το συγκρότημα προέρχεται από τη Γερμανία και το 7'' EP με τίτλο Mind κυκλοφόρησε το 1988 από την Cash For Trash σε βινύλιο φυσικά. Καθαρό minimal που μερικοί ίσως έλεγαν ότι ακροπατάει και στην industrial σκηνή. Εγώ θα διαφωνούσα εντελώς. Βρίσκω τα φωνητικά τρομακτικώς ντάρκικα και η εισαγωγή μου θυμίζει Die Form. Δεν μπορoύσα να περιμένω τίποτα λιγότερο από μια κυκλοφορία εκείνης της εποχής.

Αλήθεια, ποιός βγάζει σήμερα τέτοιους δίσκους;

Track List :
01 Wasteland II
02 Fire
03 Hearts
04 Attack

Pic : Carolee Schneemann, Eye Body, 1963

Lagartija Nick

Όποιος έχει τη διάθεση, την υπομονή και την επιμονή αλλά και την αν(τ)οχή να ασχοληθεί να με γνωρίσει, ξέρει πως το πιο αγαπημένο μου τραγούδι από τους Bauhaus είναι το Lagartija Nick. Νομίζω ότι όλοι όσοι άκουγαν και ακούν Bauhaus έχουν άλλα αγαπημένα τραγούδια. Εγώ έχω αυτό. Από τότε που ήμουν έφηβη. Ήταν το soundtrack όταν έκανα μόνη μου τις τρύπες στα αυτιά μου με καμένες παραμάνες και μισό ποτήρι Cutty Sark που είχαμε στο σπίτι και που καθόλου δεν μου άρεσε, αλλά δεν είχαμε τίποτα άλλο...

Τέσσερις τρύπες έκανα παρέα με τον Νικόλα. (Την τρύπα στο νερό την έκανα πολύ αργότερα...).
Είμαστε συναισθηματικά δεμένοι με τον τύπο.
Φαντάσου λοιπόν το σοκ, την έκπληξη και τη ντροπή μου όταν ανακάλυψα ότι το έχουν διασκευάσει οι Invincible Spirit το 1989!

Με έπιασα τόσο αδιάβαστη και ντράπηκα τόσο πολύ για τις μισερές γνώσεις μου, που θα κάνω πάρα πολύ καιρό να το ξεπεράσω. Κι όχι τίποτα άλλο, αλλά πρόκειται για μια εξαιρετική διασκευή. Μοναδική δικαιολογία μου, είναι πως αγαπώ τόσο πολύ αυτό το τραγούδι που αρνούμαι να ακούσω οτιδήποτε άλλο σχετικά με αυτό, αλλά αυτές είναι δικαιολογίες του κώλου και το ξέρω...

Αγαπημένε μου Αϊ-Βασίλη,

τη χρονιά που μας πέρασε προσπάθησα πολύ σκληρά να είμαι καλό κορίτσι αλλά δεν τα πολυκατάφερα. Εξακολουθώ να είμαι ωμή, κυνική και ανάποδη, αλλά σου ορκίζομαι ότι η προσπάθειά μου ήταν ειλικρινής και επίπονη. Μπορώ να έχω δώρο φέτος τα Χριστούγεννα αυτό το βινύλιο σε παρακαλώ, με την υπόσχεση ότι του χρόνου, μπορεί και να τα καταφέρω να γίνω καλύτερη; Λεπτομέρειες για αυτόν τον δίσκο, σου γράφω παρακάτω.
Σίγουρη ότι δεν θα με απογοητεύσεις,
Μistress Hyde

Υ.Γ. Άμα μου φέρεις αυτό το δίσκο σου υπόσχομαι ότι θα φοράω για ένα μήνα κόκκινα και θα πέσω με τα μούτρα στο γιορτινό πνεύμα των Χριστουγέννων...

Invincible Spirit, The - Aou!
Label:Last Chance Records
Catalog#:LCR 018
Format:Vinyl, 12"

Country:Germany
Released:1989
Genre:Electronic
Style:Industrial
Credits
Engineer - Reinhold Wendel (tracks: A1 to B1) , Thomas Lüdke (track: B2)
Producer - Thomas Lüdke
Written-By - Bauhaus (track: B1) , Thomas Lüdke (tracks: A1, A2, B2)
Notes
A1 to B1 recorded at Studio 55, Mülheim.
B2 recorded at Invincible Spirit Studio, Dortmund.

Tracklist

A1 Aou! 2:18
A2 Oh God! 4:00
B1 Lagartija Nick 2:49
B2 Nosy Now 4:57


Pic

Anonymous

Τον κυνήγησα λυσσαλέα. Με το παθιασμένο πείσμα που δημιουργεί η επιθυμία της κτήσης. Μόνο σε αυτές τις περιπτώσεις μου επιτρέπω να κυνηγώ έτσι πια. Έγινα σαν μια απαιτητική σκύλα που χτυπώντας το πόδι της κάτω φώναζε σιωπηλά :

"Τον θέλω! Δικό μου!".

Τον έψαξα σε Γερμανία, Βέλγιο και Ολανδία χωρίς να έχω την παραμικρή τύχη. Ο διακαής πόθος μου, μετατράπηκε σε πίκρα που με τη σειρά της μεταφράστηκε σε παράπονο σε ένα φίλο μου, έξω από κάποιο μαγαζί ξημερώματα, παρέα με ποτά στο χέρι που ήδη μας είχαν ζαλίσει ευχάριστα και ευεργετικά.
Έγινε δικός μου μερικές εβδομάδες αργότερα, με τη συνδρομή του φίλου μου. Είχε το κόκκινο χρώμα του πάθους με το οποίο τον έψαχνα και ήταν τόσο γυαλιστερό και αψεγάδιαστο που μόλις τον άγγιξα, ανατρίχιασα.
Έχω ξαναγράψει για αυτόν σε τούτο το μέρος αλλά για άλλο τραγούδι.
Τώρα, ξεθάβω προσεκτικά από μέσα του αυτό :

και σκέφτομαι πως με εκφράζει απόλυτα και αμετάκλητα.

I've got no home
got no place
got no name
I got no face
I'm anonymous...

Αγαπώ τις κιθάρες που διακριτικά σου υπενθυμίζουν πως είναι να φτιάχνεις μουσική με πραγματικά μουσικά όργανα, τον δυναμισμό των ντραμς και τα -επικά σχεδόν- καθαρά, φωνητικά. Αγαπώ και τους στίχους.

... Πρόκειται για ένα πολύ μεγάλο, άκρως ιδιοτελή έρωτα μια και είχε πάντα μέσα του την κτήση, που αντίθετα όμως με όλους τους υπόλοιπους έρωτες, δεν πέρασε, ούτε μειώθηκε μετά την απόκτηση...

Omens

Θα έπρεπε να το έχω καταλάβει. Αφού είχα να ακούσω σχεδόν μια δεκαετία αυτό το τραγούδι και έκατσε να το ακούμε στο αυτοκίνητο χτες το βράδυ. Θα έπρεπε να έχω ψυχανεμισθεί το τι θα ακολουθήσει. Ούτε καν υποψιάστηκα. Πρέπει να δίνω περισσότερη προσοχή στους οιωνούς των τραγουδιών άλλη φορά. Θα είμαι πιο προετοιμασμένη. Θα έχω τουλάχιστον φρεσκάρει το κραγιόν μου...

You can reach
But you can't grab it
You can hold it, control it
No, you can't bag it

You can push
But you can't direct it
Circulate, regulate, oh no
You cannot connect it

You know you're chewing bubblegum
You know what it is
But you still want some
'Cause you just can't get enough
Of that lovie dovie stuff

You get confused
But you know it
Yeah, you hurt for it, work for it, love
You don't always show it

Let go
Let's go
Let's go
Discotheque
(Hi, come on child)

Oh oh
Let go
Let go
Discotheque

You want to be the one
But you know you're someone else instead
You want to be the song
Be the song that you hear in your head

Love...
Ooo, love...
Love...

It's not a trick
'Cause you can't learn it
It's the way you don't pay, that's okay
'Cause you can't earn it (yeah)

You know you're chewing bubblegum
You know what it is
But you still want some
You just can't get enough
Of that lovie dovie stuff

Let go
Let go
Oh oh oh
Discotheque
(Come on, come on)

Go girl
Go girl
Ah ha ha
Discotheque
(I want you)
(I want you)

You're looking for the one
But you know you're somewhere else instead
You want to be the song
Be the song that you hear in your head
Love...

You want heaven in your heart
Heaven in your heart
The sun, the moon, and the stars

But you take what you can get
'Cause it's all that you can find
But you know there's something more
But tonight, tonight, tonight

Ah, high

Pic

Lords Of Acid - I Sit On Acid

Ρε φίλε, με τέτοια φωτογραφία στο εξώφυλλο του δίσκου, το κομμάτι θα έπρεπε να λέγεται "Ι Shit On Acid". Έτσι κι αλλιώς και οι δύο λέξεις όμως, sit και shit, σου φέρνουν στο νου άρρωστα πράγματα, ειδικότερα δε, αν τα συνδιάσεις με την καλλιτεχνική φωτογραφία...
Το γουστάρω πάντως το κομμάτι. Είναι ένα όμορφα καλοπαιγμένο, επαναλαμβανόμενο ντάπα ντούπα. Το instrumental remix που ακολουθεί, αποτελεί πολύ καλή επιλογή για ξενυχτάδικο. Την original version δεν την ποστάρω, έχει πολλούς αναστεναγμούς...
Προσέξτε τη χρονιά κυκλοφορίας του...

Enjoy