Merry Crisis And Happy New Fear!

NTPIIIIIIN!!! NTPIIIIIIN!!! NTPIIIIIIN!!!

(αρνούμαι να απαντήσω... βλέπω τον αριθμό στην αναγνώριση... για καλό αποκλείεται να είναι...)

NTPIIIIIIN!!! NTPIIIIIIN!!! NTPIIIIIIN!!!

(το κέρατό μου μέσα!)

Δρ.: Καλημέρα!
Mistress: Κακή, ψυχρή κι ανάποδη!
Δρ.: Κι αφού είδα τον αριθμό σου στο τηλέφωνο γιατί το σήκωσα ο μαλάκας;
Mistress: Γιατί είσαι τρελή μαζόχα και γουστάρεις να τ΄ ακούς! Πάλι παίζεις με τις μαλακίες στο facebook;
Δρ.: Τι σε νοιάζει μωρή; Το ψωμί σου τρώω;
Mistress: Ρε άει στο διάολο, που θα υψώσεις και φωνή! Λοιπόν. Ξέρεις γιατί σε πήρα τηλέφωνο.
Δρ. (γιατί δεν είχες νέα από τον Κάτω Κόσμο κι ανησύχησες μήπως;) Φαντάζομαι, για πες...
Mistress: Όπως κατάλαβες -πράγμα ολίγον τι χλωμόν για σένα- έρχονται γιορτινές μέρες -Θού, Κύριε!- και σκέφτομαι -
Δρ.: (μπα; Το κάνεις κι αυτό τελευταία;)-
Mistress: να αλλάξουμε το soundtrack.
Δρ.: (εσένα να δω πότε θα αλλάξουμε, που ο μαλάκας μια κάρτα αλλαγής δε ζήτησα μόλις σε γνώρισα!) Και τι θα βάλουμε; Ακόμα δεν χορτάσαμε αυτό που έχουμε.
Mistress: Εγώ το χόρτασα. Πάμε γι' άλλα. Θα βάλουμε τις κλασσικές νταρκίλες, όπως συνηθίζουμε κάθε χρόνο τέτοια εποχή, γιατί όπως πάντα είμαστε μέσα στο εορταστικό πνεύμα. Σου στέλνω την tracklist να αρχίζεις να κατεβάζεις.
Δρ.: (Άμα σου κατεβάσω τα μούτρα στο πάτωμα, παλιοστραβοχυμένο ξέπλυμα, θα σου πω εγώ!) Είναι πολλά;
Mistress: Γιατί ρε ημίποδο βουβάλι; Στην πλάτη θα τα πάρεις; Λοιπόν, πάρε τη λίστα και ξεκίνα γιατί πρέπει να ετοιμάσω τη λίστα μου για το γιορτινό τραπέζι.
Δρ.: (Κι εγώ σκέφτομαι να ταξιδέψω πίσω στο χρόνο, να βρω τον Σίντλερ και να του πω να κάνει μια μικρή αφαίρεση από τη δική του!) Τι καλά σκέφτεσαι να ετοιμάσεις;
Mistress: Να μη σε νοιάζει! Μην ακούσεις για φαί, πρώτος να τρέξεις! Επίσης θέλω να περιποιηθείς και το εξώφυλλο ΚΑΙ ΜΗ ΜΟΥ ΒΑΛΕΙΣ ΤΙΠΟΤΑ ΠΕΤΑΛΟΥΔΙΤΣΕΣ ΚΙ ΑΣΤΕΡΑΚΙΑ KI ΑΓΙΟΒΑΣΙΛΗΔΕΣ!
Δρ.: (Στον τάφο σου θα βάλω αστεράκια, μωρή μούμια του Καρνάκ, και θα το κάνω ταβερνείο 32 αστέρων!) Μωρ' δε μου γαμιέσαι λέω εγώ; Θα μου βγει πάλι ο κώλος με τα κωλοτράγουδα, θα μου βγει και στο Photoshop;
Mistress: Ε κάνε πια και κάτι χρήσιμο στη ζωή σου, που κάθεσαι και το ξύνεις με τις παπαριές στο διαδίκτυο! Σε αφήνω τώρα γιατί έχω δουλειά. Να με ενημερώσεις για τις εξελίξεις και κοίτα μην κάνεις καμιά μαλακία με τους τίτλους των τραγουδιών! Ρεζίλι με έκανες τις προάλλες!
Δρ.: (Ρεζίλι γίνεσαι από μόνη σου, εξωγήινε των Σκανδιναβικών Άλπεων!) Άι σιχτίρ, μωρή κομπλεξικιά!
Δε φτάνει που θα μου κάθεσαι όλη μέρα-

ΤΣΙΚ!

Δρ.: Το έκλεισε η καριόλα!

Tuberculosis 5

Download Here

Cloudbusting

Χωρίς σχόλια σήμερα...

I still dream of Orgonon.
I wake up cryin'.
You're making rain,
And you're just in reach,
When you and sleep escape me.

You're like my yo-yo
That glowed in the dark.
What made it special
Made it dangerous,
So I bury it
And forget.

But every time it rains,
You're here in my head,
Like the sun coming out--
Ooh, I just know that something good is gonna happen.
And I don't know when,
But just saying it could even make it happen.

On top of the world,
Looking over the edge,
You could see them coming.
You looked too small
In their big, black car,
To be a threat to the men in power.

I hid my yo-yo
In the garden.
I can't hide you
From the government.
Oh, God, Daddy--
I won't forget.

'Cause every time it rains,
You're here in my head,
Like the sun coming out--
Ooh, I just know that something good is gonna happen.
And I don't know when,
But just saying it could even make it happen.

It's you and me, Daddy.

It's you and me... Daddy---

It's you and me... Daddy---

And every time it rains
You're here in my head
Like the sun coming out.
Your sun's coming out.
Ooh, I just know that something good is gonna happen.
And I don't know when,
But just saying it could even make it happen.

Ooo-ohh, just saying it could even make it happen.

I'm Cloudbusting Daddy.

Your sun's coming out.
Your sun's coming out.

Hilmar Örn Hilmarsson - Ars Moriendi

Είναι Ισλανδός και έχει συνεργαστεί με μερικά από τα μεγαλύτερα ισλανδικά ονόματα -και όχι μόνο - όπως οι Psychic TV, Current 93, Sigur Rós, Steindór Andersenμ και Eivør Pálsdóttir. Έχει επίσης συνεργαστεί με τους Henning Carlsen (Pan, 1995), Jane Campion (In the Cut, 2003) and Friðrik Þór Friðriksson (Brennu-Njálssaga, 1981 - Skytturnar, 1987 - Börn Náttúrunnar, 1991 - Bíódagar, 1994 - Cold Fever, 1995 - Djöflaeyjan, 1996 - Englar Alheimsins, 2000 and Falcons, 2002).

Παγανιστής, θαυμαστής των Aleister Crowley και Wilhelm Reich, έχει συνθέσει πάνω από 30 soundtracks για ταινίες και έχει κάνει άλλες τόσες και περισσότερες συνεργασίες.

Το αριστούργημα που ακολουθεί, είναι από το soundtrack της ταινίας Börn Náttúrunnar (Children of Nature) - (Icelandic Film Corporation), του F. Þ. Friðriksson που κυκλοφόρησε το 1991.

Δεν χρειάζεται νομίζω να πω τίποτα παραπάνω. Η λέξη "αριστούργημα" τα λέει όλα και θα ήταν περιττό πλέξω ένα μακροσκελές, ψευτοκουλτουριάρικο εγκώμιο. Η μουσική τα λέει όλα από μόνη της.

IKON Flowers For The Gathering

ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ ΤΟΝ PLAYER ΤΩΡΑ!

Πριν από 16 χρόνια είχα την τιμή να γνωρίσω ένα άτομο, το οποίο θα άλλαζε τα μουσικά μου ακούσματα -με την έννοια ότι θα πρόσθετε μερικά νέα στα ήδη υπάρχοντα- και θα με έκανε να αγαπήσω μερικά είδη μουσικής που ποτέ δε φανταζόμουν ότι θα λάτρευα. Ίσα ίσα, στο άκουσμα και μόνο μερικών δευτερολέπτων αυτών των εξωπραγματικών για μένα (τότε) μουσικών «παραμυθιών», έβγαζα καντήλες και καταριόμουν την απέναντι 50χρονη λιγδιάρα γειτόνισσα, η οποία μου έκανε ψυχολογικό πόλεμο με δάντη και Βανδή στη διαπασών!

Πριν από 2 (και κάτι) χρόνια είχα την τιμή να γνωρίσω ένα άτομο, το οποίο θα έβαζε την τελευταία πινελιά στο «μουσικό καμβά» μου, με νότες που στην αρχή φάνηκαν οικείες, λόγω του γεγονότος πως μεγάλωσα σε μια δεκαετία όπου η ηλεκτρονική μουσική ήταν σε πλήρη οργασμό και τα πάντα έφτασαν να κατηγοριοποιούνται σε περισσότερα από ένα είδος μουσικής, με αποτέλεσμα να επικρατεί πανικός και να πέφτει ξυλίκι αν το τραγούδι των ΤΑΔΕ ήταν gothic ή darkwave, electro ή acid και δε συμμαζεύεται!

Πριν από κάτι ώρες ξέθαψα μερικές κασσέτες, τις οποίες ηχογράφησε το πρώτο πρόσωπο και με συντρόφευαν σε στιγμές που είχα τις μαύρες μου. Ακριβώς την ίδια στιγμή το δεύτερο πρόσωπο μου έστειλε ένα τραγούδι που είχα να ακούσω τουλάχιστον 10 χρόνια, έχοντας φτάσει σε σημείο να ψιλοθυμάμαι τη μουσική και να ξεχνάω τους στίχους.

Το In Trust I Return, αφιερώνεται και στα δύο αυτά πρόσωπα. Στο πρώτο, για όσα μου χάρισε στο παρελθόν. Στο δεύτερο, για όσα συνεχίζει να μου χαρίζει. Για το μέλλον; Αυτό είναι κάτι το οποίο δε με ανησυχεί, γιατί -όπως λένε οι Ikon στο ομώνυμο τραγούδι-
Beyond this earth there lies a hand.

@ Mistress Hyde: Review δεν ήθελες μωρή; ΠΑΡΤΟ ΝΑ ΤΟ ΕΧΕΙΣ!

The Game - Walk Away

Memorabilia

Σε αυτή τη maxi μιξαρισμένη εκτέλεση ακούω τη χορωδιακή εισαγωγή με το πιανάκι και λέω από μέσα μου "Ώπα παιδιά, πάμε να βάλουμε τα λαμέ και να πάμε στη ντίσκο να πεθάνουμε από γλυκαναλατίαση...!" Μέχρι που σκάει μύτη το μπάσο και ο τρελός πιανίστας σολάρει σαλταρισμένος... Όταν αρχίζουν να βαράνε και τα ντραμς, αρχίζω να οσμίζομαι το άρωμα -σήμα κατατεθέν- της αυτο- κατεστραμμένης δεκαετίας...
Η γνωστή παρελθοντολολαγνεία με κατακλίζει (ναι ρε! Γουστάρω και μ'αρέσει!), όταν ακούω τα αμιγώς New Wave φωνητικά και το ηθικό μου (μπορεί και το ανήθικο) αναπτερώνεται με τις χαρούμενες κιθάρες. (Παίζει και ξυλόφωνο ή μου φαίνεται;).
Ελαφρώς δραματοποιημένη, ευκολόπεπτη ποπ να την πω; Δεν έχει σημασία θαρρώ. Είναι απλώς ένα από τα κομμάτια που σου θυμίζει την πενταήμερη και τις ταινίες με τον Andrew Mccarthy.
Είναι το κομμάτι που ύστερα από μια εικοσαετία και βάλε, το παίζεις ένα Σαββατιάτικο πρωινό και βάζεις ηλεκτρική σκούπα να καθαρίσεις το σπίτι, χορεύοντας ταυτόχρονα, ενώ οι γείτονες από δίπλα, κοπανάνε τα ντουβάρια για να κάνεις ησυχία...

Spiral Of Silence - She's Like Suppo

"Spiral of Silence" is a theory about the understanding of public opinion as it has been developed by Elisabeth Noelle-Neumann. Public opinion is conceived as a social phenomenon, as opinions or behavior which people can publicly perform without exposing themselves to the threat of negative sanctions by other members of the society. Especially in value-laden areas of social life the individual unconciously looks about which behaviour or opinion is accepted by others, and which is not. The individual will avoid to perform inaccepted behaviour in public and will remain silent if he feels his opinion to belong to the minority or to be losing ground.

Πάρτα στα μούτρα! Ναι, έτσι! Βγάλε το σκασμό και άκου! Όταν παίζει τέτοιο μπάσο, ο πλανήτης πρέπει να σταματάει να περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό του. Πρέπει να παραμένει στάσιμος για τρία λεπτά και εικοσιεννέα δευτερόλεπτα που κρατάει η αγωνιώδης ευχαρίστηση της ακρόασης.
Πάρτα στα μούτρα για να'χεις! Άκου τα αλα Curtis φωνητικά και κάνε δύο - τρεις μετάνοιες στον Tom Van Troyen που είναι η μετεμψύχωση του Ίαν...
Κι άμα δεν γουστάρεις, ΕΞΩ ΑΠΟ ΔΩ!

Γιατί εδώ, δεν φοβόμαστε για να παραμείνουμε σιωπηλοί...

Midnight Call - The Sea

Γεννήθηκαν από τους J. Undel, J. Johnson και Shawn Keve το 1991 στη Βοστόνη.

(ΒΟΣΤΟΝΗ; ΠΟΙΟΣ ΑΚΟΥΕΙ ΤΕΤΟΙΑ ΣΤΗ ΒΟΣΤΟΝΗ ΡΕ ΜΑΛΑΚΑ;)

Το πρώτο τους single παίχτηκε αξιοπρεπή αριθμό φορών σε κολεγιακούς σταθμούς. (Τέτοια χαϊβάνια είναι μερικές φορές οι Αμερικάνοι!). Πιο πολύ τους άκουγαν στη Ρωσία, Σουηδία και Γερμανία.

(ΜΑ ΒΟΣΤΟΝΗ; ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ;)

Μετά από ενάμιση χρόνο ο J. Johnson αφήνει την μπάντα και τη θέση του παίρνει ο αδελφός του Shawn, Lance Keve.

Εκτός από δύο 7'' και ένα CD-R Demo δεν έχουν κυκλοφορήσει τίποτα άλλο.

(ΤΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΣΤΗ ΒΟΣΤΟΝΗ;)

Εγώ, εκτός από το να τα πάρω στο κρανίο που δεν κυκλοφορεί δίσκο αυτό το συγκρότημα, μπορώ επίσης να πω ότι ευχαρίστως θα τους γυάλιζα τα παπούτσια καθημερινώς, φτάνει να έγραφαν τραγούδια σαν το παρακάτω.
Είναι ποίηση, ρευστή γλύκα που κυλάει αβίαστα μέσα σου και ανακατεύεται αρμονικά με το αίμα σου, προκαλώντας σου απανωτές ανατριχίλες. Αν μπορούσε κάτι να σε κάνει να θέλεις να απλώσεις τα χέρια και να αγκαλιάσεις τον ουρανό ολόκληρο, είναι αυτό το κομμάτι. Κι όταν τελειώνει, στη σωστή στιγμή, με τη σωστή νότα, σε αφήνει με την πιο γαλήνια ευδαιμονία για συντροφιά.

ΘΕΛΩ ΔΙΣΚΟ!

In My Rosary

Εγώ δεν τα πάω καλά με τη neo-folk, και τα εμβατήρια or whatever... 'Εχω θέμα. Είναι καθαρά ιδεολογικό. Ψιλοβαριέμαι κιόλας...

Διαβάζω πως έβγαλαν καινούργιο δίσκο οι In My Rosary, πριν μερικούς μήνες. Και έκαναν λέει, ύστερα από 18 χρόνια, μια στροφή γύρω από τον εαυτό τους φτιάχνοντας ένα δίσκο όπως ακριβώς ήταν οι δίσκοι που έκαναν όταν πρωτοξεκίνησαν τη μουσική καριέρα τους. Για αυτό το λόγο υποψιάζομαι ότι τον ονόμασαν Retro. Έχουν λέει και πολλούς guests και δε συμμαζεύεται...
Χμ... Δεν ξέρω...
Εγώ θέλω πιο ξεκάθαρα πράγματα. Όχι πισωγυρίσματα. Δεν είναι για καλό τα πισωγυρίσματα. Δείχνουν μια ασυνέπεια...
Θα ακούσω όλο το δίσκο με πολύ μεγάλη επιμέλεια. Το ορκίζομαι. Και ανοιχτό μυαλό επίσης. Κάτι μου λέει όμως, πως θα παραμείνω πιστή στο αγαπημένο μου κομμάτι των In My Rosary και δεν θα ξεκολλήσω.

Δεν είναι θέμα δικής μου συνέπειας. Είναι απλά ότι παραμένω πιστή σε ότι με συναρπάζει. Δεν το βαριέμαι ποτέ. Αν κάτι δεν με συναρπάσει εξ'αρχής, αδιαφορώ πλήρως...
Να δω αν θα είναι μέσα στη λίστα με τα 50 καλύτερα ΤΟΥ ΣΠΙΤΙΟΥ ΜΕ ΤΑ ΠΑΡΑΞΕΝΑ... Είμαι πολύ περίεργη...

Εγώ πάντως, παραμένω εδώ :

Das Kabinette

Είναι 90 ετών κι όμως αποτελεί αστείρευτη πηγή έμπνευσης όλα αυτά τα χρόνια, χωρίς να χάνει καθόλου από την εξπρεσιονιστική αίγλη της.
Γυρίστηκε το 1920 με τον Robert Wiene στη σκηνοθεσία και τους Hans Janowitz και Carl Mayer στο σενάριο.

Θεωρήθηκε ως μια από τις μεγαλύτερες ταινίες τρόμου του βωβού κινηματογράφου.

Είναι επίσης, η πρώτη ταινία που εισήγαγε την μορφή ανατροπής στο σενάριο που πρόσφατα είδαμε σε ταινίες όπως το The Shutter Island.

Εμένα πάντως, το Shutter Island μου θύμησε το The Cabinet of Dr. Caligari, (Das Kabinett des Doktor Caligari) τουλάχιστον όσον αφορά τη σύληψή του.

Η ΤΑΙΝΙΑ :

Όσον αφορά το στόρυ, δεν νομίζω ότι θα μπορούσε να αποτυπωθεί με περισσότερη διαύγεια από αυτή των Das Kabinette που κυκλοφόρησαν το 1983 στην KLOSETTE RECORDS το εξαιρετικό The Cabinet :

The mysterious Doctor Sonol
Over the asylum now presides
And his alias is Doctor Caligari
The fairground's a dark place to hide
In the cabinet lies Cesare
Who has slept these 25 years
Cesare knows all secrets
Ask him to look into your future

How long shall I live?
Until Dawn
How long shall I live?
Until Dawn

In the cabinet of Doctor Caligari
Lies Cesare with his black leaded eyes
The somnambulist awaits the Doctor's commands
And obeys as another man dies
In Doctor Caligari's cabinet
Cesare knows all secrets
In Doctor Caligari's cabinet
Cesare knows all secrets

Over the rooftops of Holstenwall
Ceasare carries off a girl named Jane
The ensuing downfall of the Doctor comes
When they find that he himself is insane
In the cabinet

Until Dawn
Over the rooftops of Holstenwall
Cesare carries off a girl named Jane
The ensuing downfall of the Doctor comes
When they find that he himself is insane
In the cabinet

How long shall I live?
Until Dawn
How long shall I live?
Until Dawn

Until Dawn

To 1996 οι In The Nursery (click for more info) επενδύουν ηχητικά εκ νέου ολόκληρη την ταινία και το αποτέλεσμα είναι απλώς μαγευτικό.

Το 2005 (αυτή είναι η σωστή ημερομηνία κυκλοφορίας του και όχι το 2006), γίνεται ένα re-make της ταινίας σε σκηνοθεσία του David Lee Fisher που όμως έχει κρατήσει την αρχική μουσική επένδυση του 1920 καθώς και τα σκηνικά τα οποία έχουν χρησιμοποιηθεί σκαναρισμένα. Είναι πραγματικά ενδιαφέρον να παρακολουθήσει κανείς αυτή την εκδοχή, αφού η ταινία έχει πλέον κανονικότατους διαλόγους. Η ταινία απέσπασε στο ScreamFest Film Festival τρία βραβεία :
- Audience Choice Award
- Best Cinematography
- Best Special Effects

Έως τα 100 χρόνια από την κυκλοφορία της αρχικής ταινίας, έχουμε ακόμα μια δεκαετία. Ποιός ξέρει πόσα άλλα αξιόλογα έργα θα δούμε/ακούσουμε με αυτή την αφορμή;

Chromatics - Runing Up That Hill

Δεν έχει ούτε μια νότα παραπάνω, αλλά ούτε και μια λιγότερη απ'όσες πραγματικά χρειάζεται. Ούτε πρόκεται για μια αλαζονική φανφάρα. Είναι το ιδανικό soundtrack για τις νυφάδες του χιονιού που πέφτουν έξω από το παράθυρό μου. Αυτή η οικονομία στις νότες, με γεμίζει αισιοδοξία. Δεν ξέρω γιατί. Ίσως γιατί το δράμα, υποβόσκει κάπου πολύ πιο πίσω, εκεί στη λιτή κιθάρα ή στη σεμνή απλότητα της εισαγωγής με τα σχεδόν αιθέρια ξεψυχισμένα φωνητικά.

Μου ήρθε από εκεί που δεν το περίμενα και όταν μου έστειλαν το link και διάβασα τον τίτλο, σκέφτηκα πως θα το μισήσω. Ποιοί είναι αυτοί οι τυχάρπαστοι Chromatics που θα μου διασκευάσουν και Kate;
Όλα αυτά μέχρι να πατήσω το Play και να γεμίσω με μια ευπρόσδεκτα γαλήνια ευφορία. Τόσο λιτά και απέριττα αγγίζουν τα όρια της κομψότητας. Ποιός θα το περίμενε από ένα συγκρότημα που προέρχεται από το Oregon...

Τρεις δίσκοι οι οποίοι υποψιάζομαι πως έχουν εκδοθεί με πολύ κόπο, με τελευταία κυκλοφορία το 2007.
Και να σκεφτείς ότι με βοήθησαν να τους ανακαλύψω, την ίδια σχεδόν στιγμή που άρχιζε το live τους στην Αθήνα...

Thanks to John Blue

Ruth - Polaroid/Roman/Photo

Όταν κυκλοφόρησε αυτός ο δίσκος από την Paris Records το 1985, πούλησε μόλις 50 κόπιες και μετά έπεσε στα αζήτητα. Όταν άρχισε να εμφανίζεται το Polaroid/Roman/Photo σε bootlegs και συλλογές στις αρχές του 2000, μετατράπηκε σε cult κλασσική ποπ επιτυχία... (σαρκαστικό χαμόγελο εδώ), πράγμα που οδήγησε με τη σειρά του, να κοστίζει μια original κόπια του δίσκου στο e-bay, περίπου 300 Αγγλικές λίρες.

Επιτέλους όμως -γαμώ την αρρώστια μου- στις 22 Νοεμβρίου κυκλοφόρησε μια επετειακή για τα 25 χρόνια από την αρχική κυκλοφορία του, έκδοση σε 12'' βινύλιο με booklet δώδεκα σελίδων που περιλαμβάνει στίχους και φωτογραφίες.

Όχι ότι ο Thierry Müller έκατσε να σκάσει για τις 50 μόνο κόπιες που πούλησε τότε... Πέρα από τις γραφικές τέχνες με τις οποίες ένθερμα ασχολήθηκε, είχε ήδη τους Ilitch από το 1975 περίπου και την ίδια περίοδο με τους Ruth, δούλευε ακόμα άλλο ένα project ονόματι Crash παρέα με τον Philippe Doray.

Εγώ λέω πάλι καλά, που -παρά τον απαράβατο σχεδόν κανόνα- τα αριστουργήματα να αναγνωρίζονται μετά θάνατον, επιτέλους έγινε αντιληπτό τι έκανε αυτός ο άνθρωπος 25 χρόνια πριν με τους Ruth. Σπεύδω να προμηθευτώ κόπια γιατί 300 Αγγλικές λίρες για να χτυπήσω δημοπρασία στο e-bay δεν έχω και ήμουν έτοιμη να αρχίσω να βγάζω στο σφυρί τα μαχαιροπήρουνα της γιαγιάς...

Body 11 - Fire

Το συγκρότημα προέρχεται από τη Γερμανία και το 7'' EP με τίτλο Mind κυκλοφόρησε το 1988 από την Cash For Trash σε βινύλιο φυσικά. Καθαρό minimal που μερικοί ίσως έλεγαν ότι ακροπατάει και στην industrial σκηνή. Εγώ θα διαφωνούσα εντελώς. Βρίσκω τα φωνητικά τρομακτικώς ντάρκικα και η εισαγωγή μου θυμίζει Die Form. Δεν μπορoύσα να περιμένω τίποτα λιγότερο από μια κυκλοφορία εκείνης της εποχής.

Αλήθεια, ποιός βγάζει σήμερα τέτοιους δίσκους;

Track List :
01 Wasteland II
02 Fire
03 Hearts
04 Attack

Pic : Carolee Schneemann, Eye Body, 1963

Lagartija Nick

Όποιος έχει τη διάθεση, την υπομονή και την επιμονή αλλά και την αν(τ)οχή να ασχοληθεί να με γνωρίσει, ξέρει πως το πιο αγαπημένο μου τραγούδι από τους Bauhaus είναι το Lagartija Nick. Νομίζω ότι όλοι όσοι άκουγαν και ακούν Bauhaus έχουν άλλα αγαπημένα τραγούδια. Εγώ έχω αυτό. Από τότε που ήμουν έφηβη. Ήταν το soundtrack όταν έκανα μόνη μου τις τρύπες στα αυτιά μου με καμένες παραμάνες και μισό ποτήρι Cutty Sark που είχαμε στο σπίτι και που καθόλου δεν μου άρεσε, αλλά δεν είχαμε τίποτα άλλο...

Τέσσερις τρύπες έκανα παρέα με τον Νικόλα. (Την τρύπα στο νερό την έκανα πολύ αργότερα...).
Είμαστε συναισθηματικά δεμένοι με τον τύπο.
Φαντάσου λοιπόν το σοκ, την έκπληξη και τη ντροπή μου όταν ανακάλυψα ότι το έχουν διασκευάσει οι Invincible Spirit το 1989!

Με έπιασα τόσο αδιάβαστη και ντράπηκα τόσο πολύ για τις μισερές γνώσεις μου, που θα κάνω πάρα πολύ καιρό να το ξεπεράσω. Κι όχι τίποτα άλλο, αλλά πρόκειται για μια εξαιρετική διασκευή. Μοναδική δικαιολογία μου, είναι πως αγαπώ τόσο πολύ αυτό το τραγούδι που αρνούμαι να ακούσω οτιδήποτε άλλο σχετικά με αυτό, αλλά αυτές είναι δικαιολογίες του κώλου και το ξέρω...

Αγαπημένε μου Αϊ-Βασίλη,

τη χρονιά που μας πέρασε προσπάθησα πολύ σκληρά να είμαι καλό κορίτσι αλλά δεν τα πολυκατάφερα. Εξακολουθώ να είμαι ωμή, κυνική και ανάποδη, αλλά σου ορκίζομαι ότι η προσπάθειά μου ήταν ειλικρινής και επίπονη. Μπορώ να έχω δώρο φέτος τα Χριστούγεννα αυτό το βινύλιο σε παρακαλώ, με την υπόσχεση ότι του χρόνου, μπορεί και να τα καταφέρω να γίνω καλύτερη; Λεπτομέρειες για αυτόν τον δίσκο, σου γράφω παρακάτω.
Σίγουρη ότι δεν θα με απογοητεύσεις,
Μistress Hyde

Υ.Γ. Άμα μου φέρεις αυτό το δίσκο σου υπόσχομαι ότι θα φοράω για ένα μήνα κόκκινα και θα πέσω με τα μούτρα στο γιορτινό πνεύμα των Χριστουγέννων...

Invincible Spirit, The - Aou!
Label:Last Chance Records
Catalog#:LCR 018
Format:Vinyl, 12"

Country:Germany
Released:1989
Genre:Electronic
Style:Industrial
Credits
Engineer - Reinhold Wendel (tracks: A1 to B1) , Thomas Lüdke (track: B2)
Producer - Thomas Lüdke
Written-By - Bauhaus (track: B1) , Thomas Lüdke (tracks: A1, A2, B2)
Notes
A1 to B1 recorded at Studio 55, Mülheim.
B2 recorded at Invincible Spirit Studio, Dortmund.

Tracklist

A1 Aou! 2:18
A2 Oh God! 4:00
B1 Lagartija Nick 2:49
B2 Nosy Now 4:57


Pic

Anonymous

Τον κυνήγησα λυσσαλέα. Με το παθιασμένο πείσμα που δημιουργεί η επιθυμία της κτήσης. Μόνο σε αυτές τις περιπτώσεις μου επιτρέπω να κυνηγώ έτσι πια. Έγινα σαν μια απαιτητική σκύλα που χτυπώντας το πόδι της κάτω φώναζε σιωπηλά :

"Τον θέλω! Δικό μου!".

Τον έψαξα σε Γερμανία, Βέλγιο και Ολανδία χωρίς να έχω την παραμικρή τύχη. Ο διακαής πόθος μου, μετατράπηκε σε πίκρα που με τη σειρά της μεταφράστηκε σε παράπονο σε ένα φίλο μου, έξω από κάποιο μαγαζί ξημερώματα, παρέα με ποτά στο χέρι που ήδη μας είχαν ζαλίσει ευχάριστα και ευεργετικά.
Έγινε δικός μου μερικές εβδομάδες αργότερα, με τη συνδρομή του φίλου μου. Είχε το κόκκινο χρώμα του πάθους με το οποίο τον έψαχνα και ήταν τόσο γυαλιστερό και αψεγάδιαστο που μόλις τον άγγιξα, ανατρίχιασα.
Έχω ξαναγράψει για αυτόν σε τούτο το μέρος αλλά για άλλο τραγούδι.
Τώρα, ξεθάβω προσεκτικά από μέσα του αυτό :

και σκέφτομαι πως με εκφράζει απόλυτα και αμετάκλητα.

I've got no home
got no place
got no name
I got no face
I'm anonymous...

Αγαπώ τις κιθάρες που διακριτικά σου υπενθυμίζουν πως είναι να φτιάχνεις μουσική με πραγματικά μουσικά όργανα, τον δυναμισμό των ντραμς και τα -επικά σχεδόν- καθαρά, φωνητικά. Αγαπώ και τους στίχους.

... Πρόκειται για ένα πολύ μεγάλο, άκρως ιδιοτελή έρωτα μια και είχε πάντα μέσα του την κτήση, που αντίθετα όμως με όλους τους υπόλοιπους έρωτες, δεν πέρασε, ούτε μειώθηκε μετά την απόκτηση...

Omens

Θα έπρεπε να το έχω καταλάβει. Αφού είχα να ακούσω σχεδόν μια δεκαετία αυτό το τραγούδι και έκατσε να το ακούμε στο αυτοκίνητο χτες το βράδυ. Θα έπρεπε να έχω ψυχανεμισθεί το τι θα ακολουθήσει. Ούτε καν υποψιάστηκα. Πρέπει να δίνω περισσότερη προσοχή στους οιωνούς των τραγουδιών άλλη φορά. Θα είμαι πιο προετοιμασμένη. Θα έχω τουλάχιστον φρεσκάρει το κραγιόν μου...

You can reach
But you can't grab it
You can hold it, control it
No, you can't bag it

You can push
But you can't direct it
Circulate, regulate, oh no
You cannot connect it

You know you're chewing bubblegum
You know what it is
But you still want some
'Cause you just can't get enough
Of that lovie dovie stuff

You get confused
But you know it
Yeah, you hurt for it, work for it, love
You don't always show it

Let go
Let's go
Let's go
Discotheque
(Hi, come on child)

Oh oh
Let go
Let go
Discotheque

You want to be the one
But you know you're someone else instead
You want to be the song
Be the song that you hear in your head

Love...
Ooo, love...
Love...

It's not a trick
'Cause you can't learn it
It's the way you don't pay, that's okay
'Cause you can't earn it (yeah)

You know you're chewing bubblegum
You know what it is
But you still want some
You just can't get enough
Of that lovie dovie stuff

Let go
Let go
Oh oh oh
Discotheque
(Come on, come on)

Go girl
Go girl
Ah ha ha
Discotheque
(I want you)
(I want you)

You're looking for the one
But you know you're somewhere else instead
You want to be the song
Be the song that you hear in your head
Love...

You want heaven in your heart
Heaven in your heart
The sun, the moon, and the stars

But you take what you can get
'Cause it's all that you can find
But you know there's something more
But tonight, tonight, tonight

Ah, high

Pic

Lords Of Acid - I Sit On Acid

Ρε φίλε, με τέτοια φωτογραφία στο εξώφυλλο του δίσκου, το κομμάτι θα έπρεπε να λέγεται "Ι Shit On Acid". Έτσι κι αλλιώς και οι δύο λέξεις όμως, sit και shit, σου φέρνουν στο νου άρρωστα πράγματα, ειδικότερα δε, αν τα συνδιάσεις με την καλλιτεχνική φωτογραφία...
Το γουστάρω πάντως το κομμάτι. Είναι ένα όμορφα καλοπαιγμένο, επαναλαμβανόμενο ντάπα ντούπα. Το instrumental remix που ακολουθεί, αποτελεί πολύ καλή επιλογή για ξενυχτάδικο. Την original version δεν την ποστάρω, έχει πολλούς αναστεναγμούς...
Προσέξτε τη χρονιά κυκλοφορίας του...

Enjoy

Alphaville - I Die For You Today

Μην κοιτάς που όλο το σύστριγγλο είχε κολλήσει με το Big in Japan, το Forever Young και το Sounds Like A Melody... Τα παλικάρια δεν σταμάτησαν να κάνουν δίσκους. Απλά έκαναν ενδιάμεσα και μεγάλες παύσεις. Και καλά έκαναν για να πούμε και του στραβού το δίκιο. Διότι, πως θα σου λείψει μια μπάντα όταν κάθε χρόνο βγάζει σχεδόν τον ίδιο δίσκο; Αμ δεν θα σου λείψει! Θα τη σκυλοβαρεθεί το είναι σου... Πάντως οι Alphaville έβγαλαν δίσκους και τα έτη 1986, 1989, 1994, 1997, 1999, 2000, 2001, 2003 και έφτασαν αισίως, μετά από μια πολύχρονη ομολογουμένως παύση στο 2010. Κι ας είχε κολλήσει όλο το σύστριγγλο με τα "hitάκια" του 1984... 'Οσοι από αυτούς κόλλησαν και έμειναν εκεί, έχασαν όλα τα υπόλοιπα.

Χτες το βράδυ, ταλαιπωρημένη από βήχα, πυρετό και κρυάδες -δεν αρρωσταίνω συχνά αλλά άμα αυτό συμβεί του δίνω και καταλαβαίνει- μιλούσα στο τηλέφωνο με τον Αντρέα, ο οποίος ως καλός Δόκτωρ που είναι, μου έστειλε ηλεκτρονικά το παρακάτω remix, προφανώς γνωρίζοντας πολύ καλά την καλύτερη θεραπεία -πανάκεια θα έλεγα- για τις παντός είδους αρρώστιες μου :

Περιττό να γράψω, το πόσο εκτίμησα αυτό το άσμα, με το οποίο σημειώστε παρακαλώ, κολλήσαμε αμφότεροι και το ακούμε από χτες μέχρι σήμερα αδιάκοπα.

Το κομμάτι στη version του άλμπουμ είναι αυτό :

Καλή σύνθποπ με ωραίο στίχο και καλά φωνητικά. Δεν έχω να πω τίποτα άλλο, πέραν του ότι

καραγουστάρω.

Μπορεί ο Marian Gold (κατά κόσμον Hartwig Schierbaum) να μην είναι πια τόσο ωραίος γκόμενος αλλά "το έχει" ο μπαγάσας...

Artist : Alphaville
Album Title : Catching Rays On Giant
Release Year : 2010

Trauma - Graham Masterton

Δεν νομίζω ότι είναι πολλοί αυτοί που έχουν αναρωτηθεί τι γίνεται στα μέρη και ειδικά στα σπίτια που διαπράττονται ειδεχθή και αιματηρά εγκλήματα. Ποιός καθαρίζει μετά όλο αυτό το χάλι; Όχι η αστυνομία και οι ιατροδικαστές φυσικά...

Η Μπόνι Γουίντερ είναι μια εργαζόμενη σύζυγος και μητέρα. Η δουλειά της θέλει γερό στομάχι: η Μπόνι καθαρίζει και απολυμαίνει σπίτια όπου διαπράχθηκαν εγκλήματα, ξεπλένει το αίμα των αθώων και τις αμαρτίες των ενόχων. Δύσκολα τη φαντάζεται κανείς να τρομάζει, αν σκεφτεί τι βλέπει κάθε μέρα, και πόσο καλά γνωρίζει τη σκοτεινή πλευρά της ανθρώπινης ψυχής.

"Φοβάμαι ότι ίσως συμβαίνει κάτι φρικτό..."

Τι είναι, λοιπόν, αυτό που την κάνει να ξεστομίσει τέτοια λόγια; Γιατί γίνονται τόσοι πολλοί φόνοι στην περιοχή όπου δουλεύει και ποια σχέση έχουν με τη σπάνια πεταλούδα που εμφανίζεται στα σπίτια των θυμάτων;
Ο Graham Masterton γράφει το 2002 ένα από τα πιο ώριμα μυθιστορήματα της καριέρας του, ένα αριστοτεχνικά γραμμένο θρίλερ μυστηρίου, όπου τα όρια μεταξύ υπερφυσικού και πραγματικού είναι εξόχως δυσδιάκριτα και ο αναγνώστης προσπαθεί μέχρι την τελευταία σελίδα να μαντέψει την κατάληξη.

Ευκολοδιάβαστο, ρεαλιστικό, ανατριχιαστικό, αντανακλά την οικιακή Αμερικανική πραγματικότητα που δεν παύει ποτέ να με σοκάρει γοητευτικά...

Tuberculosis Vol. 4 - "Victim"

NTPIIIIIIN! NTIIIIIIN! NTPIIIIIIIN!

Δρ.: Παρακαλώ;
Μ: Κανονικά, αφού βλέπεις τον αριθμό μου στο γαμωτηλέφωνό σου, θα έπρεπε να μου απευθύνεσαι πιο κόσμια. Για παράδειγμα, ένα απλό «Καλημέρα σας, μεγαλειοτάτη» ή ένα ασήμαντο «Στις διαταγές σας, πολυαγαπημένη και πανέμορφη αφέντρα μου!» θα ήταν πιο βολικό!
Δρ.: Μωρ' δε μου πας στο διάολο λέω εγώ, που μου σηκώθηκες με ορέξεις!
Μ: (παύση) Μου αρκεί!
Δρ.: Λέγε τι θες και καίγομαι!
Μ: Πάλι οργώνεις και φυτεύεις; Μια γκόμενα πρέπει να σου βρούμε εσένα, μπας και ανοίξει λίγο το μάτι σου, που έχεις βγάλει ρίζες με τα κωλόνησα και τις σκατοφάρμες σου!
Δρ.: Όταν τελειώσεις με το παραλήρημα, μπορείς να μου πεις τι θες. ΑΝΤΕ, ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΙ ΔΟΥΛΕΙΕΣ!
Μ: ΣΚΑΣΕ! Λοιπόν, μικρό μου φυματικό μυγόχεσμα, σου έχω νέα!
Δρ.: Ωχ...
Μ: Να πας να γαμηθείς! Σκάσε κι άκου! Τι θα κάνεις σήμερα; (με ναζιάρικη φωνή)
Δρ.: Ωχ... Γιατί έχω την εντύπωση πως δε θα μου αρέσει αυτό που θα ακούσω;
Μ: Καλά κάνεις. Πάρε τη λίστα που σου είχα δώσει και κατέβασε τα τραγούδια που σου έχω εκεί-
Δρ.: (άμα σου κατεβάσω κάνα καντήλι μεσημεριάτικα, θα φταίω εγώ μετά;)
Μ: -ανέβασέ τα εκεί που ξέρεις-
Δρ.: (στον πάτο σου, σκατολάμια!)
Μ: -και ετοίμασε κείμενο.
Δρ.: (τη νεκρολογία σου θα ετοιμάσω, που να σε τρώνε τα σκουλήκια μόλις ψοφήσεις και να μη σε χωνεύουν, παλιοκαριόλα!)
Μ: Έλα, ακούς ή μαλακίζεσαι με κανένα κωλοπαίχνιδο;
Δρ.: Λέγε μαρί, που μου έχεις φάει τα συκώτια!
Μ: Τι να πω; Δεν άκουγες τόση ώρα; Ξεκίνα, γιατί έχω να βάλω πλυντήριο και να μαγειρέψω!
Δρ.; Δεν κατάλαβα! Όποτε θα σε πιάνει εσένα η προκοπή σου, θα πρέπει εγώ να πηδιέμαι στο youTube;
Μ: Αφού δεν πηδιέσαι αλλού, μην έχεις παράπονο! Λοιπόν, τρέχουμε τώρα και πάρε με τηλέφωνο να μου πεις τι σκατά έκανες.
Δρ.: (το Χάρο θα πάρω τηλέφωνο που μάλλον σε ξέχασε, απέθαντη σκρόφα!)

ΤΣΙΚ!

Δρ.: Μου τη δίνει όταν το κάνει αυτό! Άι σιχτίρ!

Tuberculosis Vol. 4 - "Victim"



DOWNLOAD LINK

Siobhan Fahey

Το σωτήριον έτος 1982 η Siobhan Fahey ήταν έτσι :

... ένα μαύρο χάλι δηλαδή και τραγουδούσε με τις Bananarama βλακείες του παρακάτω τύπου:

Το 1992 όμως, έκανε μια στροφή 360 μοιρών πάνω στα ψηλά τακούνια της και μεταμορφώθηκε στη θεά της πρώτης φωτογραφίας αυτού του post, καθώς και της φωτογραφίας που ακολουθεί :

... και καθόλου βλακείες δεν τραγουδούσε όπως θα διαπιστώσετε παρακάτω...

Νομίζω ότι κάπως έτσι τα μικρά κορίτσια γίνονται γυναίκες.

Μια εικοσαετία παρά κάτι αργότερα, το σωτήριον έτος 2009 η κυρία κυκλοφορεί μέσα στον μήνα Νοέμβριο αυτό εδώ :

ΓΑΜΑΕΙ;

ΕΝΤΕΛΩΣ!

(...)

Μου ήρθε κάτι σαν φλασιά...

First Pic

Loreena McKennitt - The Wind that Shakes the Barley

Ευτυχώς που μου είπε ο Dr. Beli ότι έβγαλε καινούργιο δίσκο, αλλιώς θα είχα μείνει πίσω. Την αγαπάμε και οι δύο πάρα πολύ τούτη την καλλιτέχνιδα και υποψιάζομαι ότι ίσως μια μελλοντική συναυλία της στη χώρα μας, θα τη δούμε παρέα -μια και χάσαμε την προηγούμενη...

Ο νέος της δίσκος μυρίζει Ιρλανδία από την πρώτη νότα μέχρι και την τελευταία. Πιστεύω οι δίσκοι της δεν πρέπει να λείπουν από τη δισκοθήκη κανενός συλλέκτη που σέβεται τον εαυτό του.

Απολαύστε τη.

Tracks:

1. AS I ROVED OUT
2. ON A BRIGHT MAY MORNING
3. BRIAN BORUS MARCH
4. DOWN BY THE SALLY GARDENS
5. THE STAR OF THE COUNTY DOWN
6. THE WIND THAT SHAKES THE BARLEY
7. THE DEATH OF QUEEN JANE
8. THE EMIGRATION TUNES
9. THE PARTING GLASS

Grauzone vs It and My Computer

Οι περισσότεροι από τη "φυλή" -και όχι μόνο - γνωρίζουν και έχουν αγαπήσει σχεδόν παθολογικά αυτό από τους Grauzone :

Εγώ όμως ανακάλυψα τους It and My Computer που πήραν το αγαπημένο Eisbaer και το έκαναν Kalten Polar. Άλλωστε αυτός ο στίχος ακούγεται τόσο πολύ μέσα στο τραγούδι που νομίζω ότι αυτό είναι το πιο δίκαιο.
Αυτό το minimal wave μου έχει κάνει πολύ μεγάλη ζημιά...
Νομίζω ότι το έχω ερωτευτεί!

Pic by Man Ray 1924

Resident Evil Afterlife

Το κατέβασε περιχαρής ο Ανδρέας, μια βραδιά που είμασταν όλοι μαζεμένοι στο σπίτι μου, "απλωμένοι" στους καναπέδες, έτοιμοι να περάσουμε μια κινηματογραφική βραδιά. Η ταινία είναι μια απίστευτη μούφα. Συμφωνήσαμε και οι έξι σε αυτό. Γελάσαμε μέχρι δακρύων με το παράλογα ασύνδετο σενάριο και τους μη ρεαλιστικούς ηρωισμούς. Νιώθουμε χρέος μας να σας προειδοποιήσουμε να μην ξοδέψετε χρήματα για να τη δείτε στις κινηματογραφικές αίθουσες. Θα τα δώσετε τσάμπα.
Μοναδικά highlights o κύριος που φαίνεται στη φωτό από πάνω και το εκπληκτικό soundtrack. Ακούστε το. Καραλέει.

Resident Evil: Afterlife is the fourth score released for the film franchise, composed by the transmedia group tomandandy. The score was released via iTunes September 13, 2010 and it is also available on a physical disc since September 27, 2010.

Track listing

1. "Tokyo"
2. "Umbrella"
3. "Damage"
4. "Cutting"
5. "Twins"
6. "Exit"
7. "Far"
8. "Flying"
9. "Memory"
10. "Los Angeles"
11. "Binoculars"
12. "Prison"
13. "Discovery"
14. "Hatchet"
15. "AxeMan"
16. "Arcadia"
17. "Up"
18. "Party"
19. "Promise"
20. "Resident Evil Suite"

* The Renholdër Apocalypse Mix of A Perfect Circle's "The Outsider" is featured in both theatrical trailers and TV Spots for the film and is featured during the confrontation with Albert Wesker and the ending of the film.
* "Zombie" by the electronic/rock band The Trucks is featured in an UGO.com-exclusive TV Spot for the film.

Skinny Puppy

Βγήκαμε με τον Β. έξω από το συναυλιακό χώρο παραπατώντας. Δεν είμασταν σε θέση να μιλήσουμε καλά-καλά. Έχουν περάσει τόσοι μήνες και ακόμα, όταν το συζητάμε, νιώθουμε πως αυτή η συναυλία μας σημάδεψε. Είκοσι και βάλε χρόνια τραβιόμαστε σε συναυλίες και κάτι τέτοιο δεν είχαμε ξαναδεί. Ήταν τόσο μηδενιστικό, που για ολόκληρες εβδομάδες μετά το φεστιβάλ, σκεφτόμασταν πως όλα είναι σκατά. Πως δεν έχουμε λόγο ύπαρξης σε έναν υπό αποσύνθεση κόσμο, που συνεχίζει ακάθεκτος την καθοδική πορεία του σε όλα τα επίπεδα. Ήταν τόσο σκληρό, που μας στέρησε για πολλές μέρες κάθε ποιητική διάθεση χαράς. Ήταν η σαπίλα που μας περιτριγυρίζει καθημερινά, έτσι όπως ωμά μας την πέταξαν κατά πρόσωπο οι Skinny Puppy, χωρίς ενοχές ή λεπτότητα. Αναγκαστήκαμε να αντιμετωπίσουμε τη σύψη κατά πρόσωπο και αυτό, μας έπεσε πολύ βαρύ. Δύσκολα πια παρακολουθείς συναυλίες που στο τέλος τους σε ωθούν σε υπαρξιακές αναζητήσεις.

Μετά από ένα εύλογο χρονικό διάστημα -αφού έχω συνέλθει- τους έβλεπα ξανά, σχεδόν ευχαρίστως...

Pic

Martyrs

mar·tyr (märtr)
n.
1. One who chooses to suffer death rather than renounce religious principles.
2. One who makes great sacrifices or suffers much in order to further a belief, cause, or principle.
3.
a. One who endures great suffering: a martyr to arthritis.
b. One who makes a great show of suffering in order to arouse sympathy.


Είναι δύο ετών ταινία, αλλά κατάφερα να τη δω χθες το βράδυ. Δεν μπορώ να γράψω καμία άλλη λέξη. Μόνο : ΑΠΑΝΘΡΩΠΟ.

The Wishing Game

Σε καταχωνιάζει μέσα σε μια ζοφερή ατμόσφαιρα κάποιου Αγγλικού αββαείου απ'όπου ανέλπιδα προσπαθείς να βγεις για υπερβολικά πολύ ώρα, από τη στιγμή που έχεις διαβάσει την τελευταία σελίδα.
Στενάχωρα, κλειστοφοβικά μελετητήρια σε συγκλονίζουν με τα πολυκαιρισμένα μυστικά τους και τη σιωπηλή βία που κρύβουν στα εντόσθιά τους.
Το υπερφυσικό, ο αρχέγονος τρόμος, υπάρχουν μόνο για να τονίσουν την τρομακτική αλήθεια που ξεδιπλώνεται, για τη σκληρότητα των Αγγλικών ιδιωτικών σχολείων αρρένων, με τους ομοιόμορφα καλοντυμένους μαθητές και τους επιφανειακά ατσαλάκωτους ακαδημαϊκούς.

Αναπάντεχα τρυφερό μέσα στη σκληρότητά του, καθρεφτίζει την αιώνια μάχη μεταξύ του καλού και του κακού με ισόπαλο αποτέλεσμα. Κτητικά, σχεδόν επεκτατικά, συναισθήματα μεταξύ των ηρώων στήνουν τα συρματοπλέγματά τους για να γκρεμιστούν θορυβωδώς στο τέλος. Ρέει τόσο αβίαστα που δεν θέλεις και δεν μπορείς να το αφήσεις.

Tilbury on Cloves & Killing Joke 8/10/2010

Μου αρέσουν οι Tilbury on Cloves. Είναι ατμοσφαιρικοί και τα φωνητικά θυμίζουν Robert Smith. Τους είχα ξαναδεί live στο Μικρό Μουσικό Θέατρο και είχα πάει αμέσως να αγοράσω το πρώτο τους cd. Χάρηκα που τους είδα ξανά.

Λίγο πριν βγουν στη σκηνή οι Killing Joke, το άκουσα. Κάθε φορά που το ακούω ανατριχιάζω. Έρχεται στο νου μου η μυστηριακή, ντυμένη στα κόκκινα αίθουσα. Κράτησα νοερή σημείωση να κατεβάσω επιτέλους το Masked Ball. Απορώ με την Jocelyn Pook. Ψέμματα. Δεν απορώ. Τη θαυμάζω. Το ίδιο είχα ακούσει λίγο πριν ξεκινήσει η συναυλία των Mission το 2005 στο Club 22.

Όταν εμφανίστηκαν οι Killing Joke, 30 χρόνια χώρεσαν μέσα σε 105 λεπτά, ασταμάτητης μουσικής. Δεν ήταν γλέντι. Ήταν πολιτική και κοινωνική τοποθέτηση. Ο Coleman φορούσε μια μαύρη φόρμα εργασίας και έκανε κωλοδάχτυλο στα ολοστρόγγυλα πενήντα του χρόνια. Νευρώδης, υπερκινητικός και άκρως θεατρικός, αποζημίωνε για όλα αυτά τα χρόνια της αναμονής που δεν ήταν μάταια.
Δεν μπορούσες παρά να νιώσεις δέος.

P.S. : Thanks once again Digger...

Tubercolusis 3

NTPIIIIIIIIN! NTPIIIIIIIN! NTPIIIIIIIIN!

G: Παρακαλώ;
Μ: Παρακάλα λίγο ακόμα!
G: Καλημέρα! Σχετικό βέβαια, τέτοια ώρα που θυμήθηκες να πάρεις! Πώς πέρασες χτες στο live, μικρό μου;
Μ: Ρε άσε τις γλύκες και κοίτα να δεις τι θα κάνεις με το soundtrack!
G: Tι έπαθε πάλι το soundtrack;
Μ: Ρε παπάρα, έχουμε το ίδιο soundtrack εδώ και μήνες! Θα το πάμε έτσι μέχρι το Πάσχα;
G: Γιατί; Τι έχει το Πάσχα δηλαδή; Σε χαλάει;
Μ: Άκου. Για να μη σε στείλω στη Γαύδο να γράφεις κλήσεις στα παρκόμετρα, βάλε νέο soundtrack, που θα μου βγάλεις και γλώσσα!
G: Έχει η Γαύδος παρκόμετρα;
Μ: Ας μην ανεβάσεις εσύ το soundtrack και θα δεις τι άλλο θα «φυτέψω» στη Γαύδο για να έχεις να ασχολείσαι! Μαλακοβιόλη!
G: Μα δεν έχω tracklist ρε κοπελιά...
Μ: Και τι νόμιζες πως κάνω εγώ, ρε ακατέργαστο βοοειδές; Μπρίκια κολλάω; Πάρε την tracklist, στην έστειλα στο mail σου. Βλήμα!
G: Για να δω.....

(μετά από 5 λεπτά)

G: Μαρί, εγώ δε τα έχω αυτά.
Μ: Στ' αρχίδια μου! Φάε τον κώλο σου να τα βρεις! Τι σε έχω για γραμματέα; Για να λιμάρεις τα νύχια σου;
G: Μα....
M: Μαρακαΐμπο! Που θα μου πεις και «μα»! Άντε, τρέχουμε τώρα και να τα έχεις έτοιμα το πολύ μέχρι το απόγευμα. Έχω κι άλλα πράγματα να γράψω στο blog και δε θα περιμένω την αφεντιά σου.
G: Γιες μι γουόντερφουλ μάνταμ....
Μ: Τράβα γαμήσου, αξύριστο κουνάβι!

ΤΣΙΚ! (κλείνει το τηλέφωνο)

G: Καριόλα!

ΝΤΡΙΙΙΙΙΝ! ΝΤΡΙΙΙΙΙΝ! ΝΤΡΙΙΙΙΙΝ!

G: Τι θες πάλι; Ψάχνω να βρω τα κωλοτράγουδά σου!
Μ: Σκάσε! Κι επειδή ξέρω ότι με σκυλόβρισες μόλις το κλείσαμε, θα σε τιμωρήσω βάζοντάς σε να γράψεις και κείμενο. Και κοίτα...μη τυχόν κι ανεβάσεις τη συνομιλία μας, παλιομαλάκα, γιατί θα έρθεις Αθήνα και θα σε ευνουχίσω με το ψαλιδάκι για τις βλεφαρίδες!
G: Καλά.....
M: Καλάμια! Τηλεφώνησε να μου πεις τι στο διάολο έκανες!
G: Ναι, αλλά-

ΤΣΙΚ!

G: .........Καριόλα!.........

TUBERCOLUSIS 3






Download Here